مثل بادکنک بازی بچه ها

علیرضا کفایی

متروپل فروریخت و عده ای از مردم در زیر آوار فساد ساختاری و رانت و دزدی و فشار تحریم ها جان دادند؛ ایران داغدار شد و در ماتم فرو رفت، اکثریت مردم همدردی کردند و با آبادان بینوا همنوا شدند و سرود ماتم سر دادند و عده ای هم جشن "سلام فرمانده" را برگزار کردند.

این که در سرزمین مهربانی ها، برخی در هر شرایطی از محنت دیگران بی غم اند، از نقصان اخلاق و زایل شدن عقل و عدم درک واقعیتهای جامعه است و نشاید که بر خود نهند نام آدمی.

اما در "سلام فرمانده" عریان شدن نو اصولگرایان و اقلیتی که هر چه در این چهل سال داشتند به یکباره بر دایره ریختند رخ داد و به ملت نشان دادند که خود را از مردم نمی دانند و بی توجه به درد و رنج و شیون همنوع و هم میهن خود هستند، بیش از چهل سال است که مردم از اینان رویگردان اند و در انتخابات های گوناگون به وضوح نشان داده اند که با این اقلیت زوردارِ بی منطقِ چسبیده به قدرت همدل نیستند و در انتخابات اخیر دولت و مجلس هم اکثریت مردم اساساً رای ندادند و صف خود را جدا کردند.

اهل بصیرت! با آن دلواپسی های دروغین چند سال پیش که موجب شدند تا وضعیت اسف بار اقتصادی امروز رقم خورد حتی نتوانستند صبر کنند و باز به دروغ دلواپس جان باختن مردم شوند و در عین بی بصیرتی در عزای ملی بادکنک بازی کردند.

کودکان به وسیله باد کردن بادکنک ها، از قید تنش ها و کشمکش های روحی و روانی تا اندازه ای رها می شوند و کمی احساس آرامش و سبکی می کنند، اینان هم عقده های خود را با "سلام فرمانده" و باد کردن این و آن خالی کردند.

تعجبی نداشت که هیچ نداشته ها، و در مانده ها "سلام فرمانده" بازی کنند و دوری خود از مردم را در جشن بادکنکی اعلام کنند؛ اما ظاهراً نمی دانند که هیچ وقت نفهمیده اند..... که بادکنک ها خیلی زود باد خالی می کنند و بچه ها برای ترکاندن آن خوشحال می شوند، دهه نودی ها از مردم جدا نیستند، در خانواده همین مردم عزادار و ماتم زده و از گرانی و تورم و فساد و بی تدبیری به ستوه آمده زندگی می کنند و روزی این بادکنک "سلام فرمانده" را خواهند ترکاند و آن روز جشن ملت است.

جشن زورکی و تحمیلی و اقلی و از نوع حاکمیتی و در این شرایط جان باختن انسانها و .... رسواتر از آن است که مردم و دهه نودی ها متوجه "سلام به پایان" این گروه بی درک و کج فهم نشود و هر چه باشد دهه نودی ها فرزندان دهه هشتادی و هفتادی و شصتی هستند که پدران و مادران آن خانواده ها و بزرگترها همه داستان را می دانند و تعریف کرده اند.

خیال باطل و اوهام در سر می پرورانند و همچنان بادکنک به دست شعار می دهند و از واقعیتها فرار کردند تا به "سلام فرمانده" رسیدند و این لشکر کشی بادکنکی را افتخار می دانند اما زود است که باد خالی کنند و بادکنک ها را دهه نودی ها بترکانند.

سلام بر آبادان که در روز جان باختن فرزندانش؛ اهل بصیرت بادکنک هوا کردند.

سلام بر ایران که در "سلام فرمانده" ..... "سلام آبادان" سر داد.