مناطق كليدي نبرد در نقشه سوريه

 مناطق شرق سوريه همان گونه كه ديديد، يك به يك سقوط مي كنند و پس از الحسكه، استان الرقه سقوط كرد و چيزي نمانده كه بقيه استان ديرالزور نيز تصرف شوند و اين يعني سقوط كامل شرق و شمال شرقي و پيوستن مناطق شمالي تا منتهي اليه سواحل سوريه در مرز با تركيه تا انتهاي مسير فرات در خاك سوريه و مناطق بالاي آن.

مي توان گام به گام آن را دنبال كرد و مي توان با تشخيص نقاطي كليدي در منطقه و با تصرف شان نه تنها سقوط هاي فوق را سرعت بخشيد و آسان نمود، بلكه با قطع خطوط مواصلاتي كه در اين نقاط كليدي است، سقوط مناطق ديگر را نيز مقدور ساخت يا شتاب بخشيد. دو منطقه كليدي در سوريه هست كه با تصرف شان توسط رزمندگان سوري، ارتش اسد در تنگناي سختي مي افتد. نخست منطقه تدمور كه شاهرگ ارتباطي مناطق مختلف سوريه به يكديگر است و همين طور يكي از راه هاي عبور كمك هاي رژيم مالكي از عراق به رژيم اسد. در تدمور فرودگاهي نيز هست كه بايد فعاليت هاي آن خاموش شود و آن اهميت تصرف اش را افزون مي سازد. براي تصرف آن بايد السخنه نيز قبلاً تصرف شود كه از ديگر نقاط كليدي در آنجا است.

منطقه كليدي دوم كه تصرف اش سخت تر است، اما بسيار حياتي است، مناطقي از فراسوي حمص است كه مناطق جنوب غربي سوريه (دمشق و درعا) را به مناطق ساحلي پيوند مي زند و همزمان راهي است براي كمك رساني به نيروهاي رژيم در مناطق حلب. مناطق حول و حوش سلاميه، سنكري الشمالي و صبوره كه تصرف شان از تصرف بسياري از شهرها مهم تر است و موازنه نبرد را در بسياري از مناطق به نفع رزمندگان تغيير مي دهد، چون چنان كه گذشت، خطوط مواصلاتي مناطق مختلف از آن طريق است. پس از تصرف اين مناطق كليدي منطقه اي ديگر هست كه به موقع به رزمندگان گفته خواهد شد كه كجاست و چه كنند. با سقوط آن ها تنها دو منطقه مجزاي ساحلي و دمشق براي مزدوران اسد مي ماند كه بايد منتظر قصاص خويش بنشينند.

در اين ميان، نقش رزمندگان عراقي، عشاير، شيوخ و نيروهاي موسوم به "بيداري" در استان الاانبار عراق بسيار برجسته است كه با كمين هاي شان، هم مانع از رسيدن كمك هاي ايران و دولت مالكي به رژيم سوريه شوند و هم در صورت امكان سلاح ها و كمك هاي ارسالي را مصادره كرده و در اختيار رزمندگان سوري بگذارند و بين مناطق مرزي بايد مدام ارتباط مابين شان وجود داشته باشد تا بتوانند مانع از كمك هاي مذكور به نيروهاي اسد شوند. به خصوص در منطقه مرزي الوليد كه يكي از راه هاي ارتباطي از آنجا مي گذرد. هم چنان كه كمك هاي كردها نيز در مناطق باقيمانده جبهه شرقي موثر خواهد بود. در مناطق هم مرز با لبنان نيز نيروهاي المستقبل و حريري بايد كمك هاي شان را به ارتش آزاد سوريه تداوم بخشيده و افزايش دهد و حتي اگر شد امكان باز كردن جبهه هاي جديد را از طريق نفوذ رزمندگان سوريه از مرزهاي لبنان فراهم آورند؛ به ويژه مناطقي از جاده اي كه دمشق را به حمص وصل مي كند، قطع نمايد.

كشورهاي دوست مردم سوريه كه نقش بيشتري در كمك به مردم و رزمندگان سوري داشتند، بايد تداوم آموزش و ارسال نيروهاي جديد و بيشتر به سوريه را بدون وقفه هم چنان در دستور كار قرار دهند. ژنرال هاي اين كشورها بايد نقشي پررنگ تر ايفاء نمايند؛ به خصوص از ژنرال هاي تركيه انتظار بيشتري مي رود. كشورهاي عربي نيز علاوه بر محموله هاي سلاحي كه مدام مي خرند و در اختيار رزمندگان قرار مي دهند، بايد اقلامي را كه ارتش آزاد سوريه اعلام نياز كرده، اما غربي ها ابراز تمايل براي در اختيار دادن شان از خود نشان ندادند، به ليست خريدها بيافزايند. با تشكيل دولت انتقالي سوريه و به رسميت شناختن بيشترش توسط جامعه جهاني، آخرين ميخ ها به تابوت اش كوبيده مي شود و از ان پس زياد فرقي نمي كند كه كمي زودتر يا كمي ديرتر كاملاً دفن شود و اتفاقاً دست و پا زدن بيشتر و مقاومت بيشترش تنها منجر به آن مي شود كه برخي از متحدان اش را نيز با خود غرق كند.

دکتر کاوه احمدی علی آبادی

عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري

عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)