ایرانیان حتی در شرایط بد اقتصادی، گسترش ویروس کرونا، اختلافات گاه و بیگاه میان دولتهای دو کشور، افزایش غیرمنطقی عوارض خروج از کشور و دیگر موانع، همچنان دست از سفر به ترکیه بر نمیدارند.
دولت رئیسی را ابتدا با برنامه نمایشی مقابله با فساد و بعد جهادی و انقلابی و مردمی بودن (با جمع کردن سپاهیان در دوروبر او) به پایگاه اجتماعی رژیم فروختند. نماینده ولیفقیه در سپاه این دولت را «الهی، اسلامی و انقلابی» نامید. نظرسنجیهایی که به اسم مردم ایران به دنیا فروخته میشود و دولت رئیسی در آنها مطلوب و محبوب اکثریت ۷۲ و ۷۸ درصدی است
در این روز خجسته، کوروش کبیر به سال ۵۳۹ پیش از میلاد وارد دولتشهر بابِل شد و یهودیان اسیر در بندِ استبداد را آزاد کرد. همه ساله شمار کثیری از ایرانیان در آرامگاه کوروش در پاسارگاد حضور می یابند و این روز دیرپای تاریخی را گرامی می دارند.
نود و یک سال پیش، در آوریل ۱۹۳۰ اهالی نیویورک برای دیدن یک خودروی تشریفاتی که از آن به عنوان گران ترین خودروی ساخت آمریکا نام برده می شد، به نمایشگاه شرکت پیرس ارو مراجعه می کردند.
رویترز در گزارشی در همین مورد نوشته است که مجلس تاجیکستان با تایید توافق چین و تاجیکستان برای ساخت این پایگاه نظامی، اعلام کرده است که هزینه ساخت این پایگاه نظامی برای واحد نیروهای ویژه پلیس تاجیکستان را دولت چین تامین خواهد کرد. به گزارش رویترز، این پایگاه در شرق استان خودمختار بدخشان تاجیکستان و در کوههای پامیر که با استان سینکیانگ چین و استان بدخشان افغانستان هممرز است، بنا میشود.
آرامش دوستدار از جدلانگیزترین اندیشوران ایرانی بود، که با پیگیری ستودنی و همتی والا اندیشهها و بنیادهای فکری ایران معاصر را به پژوهش و سنجش گرفت و تأملات نظری خود را در چند کتاب عرضه کرد: ملاحظات فلسفی در دین و علم، امتناع تفکر در فرهنگ دینی، درخششهای تیره، "زبان و شبهزبان، فرهنگ و شبهفرهنگ" و خویشاوندی پنهان.
طبق این گزارش، رقم خالص حساب سرمایه کوتاه مدت و بلندمدت در بهار سالجاری به ترتیب منفی ۲ میلیارد و ۹۵۲ میلیون دلار و منفی ۲۲۲ میلیون دلار اعلام شده است. همچنین، تغییر در داراییهای خارجی بانک مرکزی، بدون در نظر گرفتن تغییرات نرخ ارز، معادل ۶۹۹ میلیون دلار است.
به نظرم جعل اصطلاح "دینخو" مهمترین ابداع مرحوم دوستدار بود. او از یک طرف، جامعۀ ایرانی را در تمامِ دوران حیات تاریخیاش "دینخو" میدانست و از طرف دیگر دینخویی را منافی تولید فکر و اندیشه برمیشمرد. بر این اساس، او در تاریخ ایران فقط آن تعداد انگشت شمار از چهرههای برجستهای را که به زعم خودش "دینخو" نبودهاند، اهل فکر میدانست و بقیه را از خوارزمی و بیرونی و فارابی و بوعلی گرفته تا سنایی و عطار و سهروردی و مولوی و صدها شخصیت بزرگ دیگر را فاقد فکر و اندیشه و ناتوان در تولید آن قلمداد میکرد!