ضحاک زمانه، یک جلاد و شش جانی
رژیم اسلامی دیگر به دنبال اجماع در بستر دوگانههای بد و بدتر در درون حکومت نیست و با تفسیر دیگری از سیاست، سعی دارد رفتارهای سیاسی را رمزگذاری و کنشهای سیاسی را از آنِ هستهی سخت قدرت کند. اینها البته به معنی انکارِ همیشگی جناحِ «بد» نظام از سپهرِ سیاست نیست، اما به نوعی «بیرون نشین» کردن آنها از حلقهی اصلی قدرت است. به زبانِ دیگر، طردِ کنونی این پرتاب شدگان که با حذف برخی از آنها در آینده تکمیل میگردد، بهمنظور دستکاری قدرت در بالاترین نهاد سیاسی و دینی رژیم برای بسترسازیهای سیاسی آیند