سنگ واره ای به نام محمد علی عمویی از اعضای رهبری سابق حزب توده ایران و از دستیاران نهاد های امنیتی جمهوری اسلامی در تهیه واجرای اعترافات رهبران در بند حزب توده در تلویزیون ضد ملی صدا وسیمای جموری اسلامی در سال 1362 طی اطلاعیه ای از تجاوز روسیه به خاک اکرایین با وقاحتی باور نکردنی دفاع کرده است.

اين اطلاعيه ، صورت عريان ولي سراسر سياه و پشت پرده مواضع بخش عمده اَي از محافل چپ ايراني است كه درك و دريافتشان از ديناميسم و پيش زمينه هاي حمله روسيه به اكرايين مبتني بر روايت رسمي ولاديمير پوتين و متحدين وي در داخل روسيه از جمله حرب كمونيست اين كشور است. تكيه بر  منابع خبري روسي و مبلغين رسمي  وغير رسمي آن در فضاي رسانه اي در تحليل و تفسير حوادث، راه به نا كجا آباد مي برد.  فريب افكار عمومي در درون روسيه وخصوصا خارج از آن  توسط نهادهای دولتی مخفی وعلنی در روسیه، براي پنهان كرد ماهيت واقعي دولت پوتين و مشروعيت بخشي به تصميمات  آن،  اساس سياست تبلیغاتی دولت پوتین را تشكيل ميدهد. شايد، تاريخ سياست در روسيه از زمان تزارها تا كنون، با هيچ قدرت جهاني ديگري در اين زمينه به جز آلمان هيتلري قابل قياس نباشد.  چپ مدعي آزادي خواهي در ايران  اما بر اين واقعيت با راحتي وجدان چشم فرو ميبندد، چون در تنظيم مناسبات خود با خارج از خود،  هم چنان مسحور "مهد انقلاب كبير اكتبر"  برای کندن بنیاد سرمایه داربافي مانده است، همه آنها از بزرگ گرفته تا محافل چند نفره افراطي که اغلب هم خود را  سوسیالیستی و كمونيستی مينامند، زياده خواهي و توسعه طلبي غرب سرمايه داري به رهبري آمريكا و اتحاديه نظامي آن ناتو را، مسبب ودخيل در حمله پوتين به اكرايين معرفي ميكنند. حتي در بيانيه معتدل ترینها، هيچ نشاني از حمايت آنها از حق مقاومت مردم اكرايين در برابر اشغال كشور خود توسط ارتش روسيه ن يافت نمیشود. آنها در توجيه جانبداري خود از سياست  پوتين براي باز گشت به حوزه هاي پيشين نفوذ روسیه از طريق نظامي، از "منافع مشروع امنيتي روسيه"، یاد ميكنند که ما با كپي وطني اين پرچم،  یعنی راه برد "عمق استراتراتژيك جمهوري اسلامي" در مداخله نظامي در عراق و سوريه ولبنان ويمن و شمال آفريقا به خوبی آشنا هستیم. 
تبليغات آنان زیر پرچم صلح طلبی بر عليه سیاست برخی دولتهاي غربي در ارسال سلاح به دولت اكرايين، معنايي جز همراهي وهمدستي و همزباني آنها با سیاست پوتين در جهت گسترش تسلط او بر خاك اكرايين ندارد. به قول نسرين ستوده، دفاع از صلح در اكرايين بدون دفاع از مقاومت مردم آن در برابر تجاوز روسيه بي معناست. سياست صلح جويانه ودرست در بر خورد با تجاوز روسيه، در تركيب اقدامات زير با يكديگر معنا مي يابد:

1- در شرايط فعلي دفاع از سیاست حد اكثر خویشتن داري در عدم مداخله مستقيم ناتو در جنگ ومخالفت با فشار و وسوسه هاي مشوق چنين دخالتي باید در راس باشد.

1-گسترش اعتراضات برعلیه جنایات غیر قابل توصیف ارتش روسیه برعلیه مردم غیر نظامی، درمانگاهها و تاسیسات آب وبرق شهری و...در خاک اکرایین؛

2-دفاع از گسترش تلاشهاي ديپلماتيك براي آتش بس وتوقف جنك؛

3-دفاع بی خدشه از حق مقاومت مردم اكرايين بر علیه اشغال خاك خود؛

4- دفاع از حق حاكميت مردم اكرايين در تعيين مسير آينده كشور خود؛

5-مخالفت با تغيير مرزهاي شناخته شده رسمي با توسل به زور نظامي؛

6- افشای ماهیت دروغ هر سخني كه دولت بر آمده از انتخابات آزاد مردم اكرايين را دست نشانده غرب معرفي ميكند و يا آن را وابسته به نيونازيها جا ميزند؛

7- مخالفت با دامن ردن به هر نوعي از جو ضد روسي . روسيه،  برابر ومعادل با خيالات ماليخوليايي پوتين و حلقه مافيايي اطراف وی نيست؛ جنگ پوتین جنگ مردم روسیه نیست؛ حتی صفوف ارتش روسیه در اکرایین برای شرکت در این حمله تجاوز گرانه، فریب خورده  و بخشهایی از آن حاضر به پیشروی طبق نقشه پوتین نیست.

8-دفاع پيگير از مخالفان جنگ و نيروهاي دموكرات درون روسيه و انعکاس  گسترده صدای آنها در برابر سر كوب مافياي دولتي، يكي از مهمترين عوامل در تغيير نقشه پوتين در تجاوز خود به اكرايين بوده و حمايت بي قيد و شرط سياسي و معنوي بينالمللي از اين نيروها وظيفه اخلاقي هر صلح دوست واقعي در خارج از روسیه است.

9-اگر حق دفاع مردم اكرايين در برابر تجاوز روسیه، واکنشی طبيعي و اقدامی قانوني است، حق آنها در تجهيز خود به سلاحهاي دفاعي نيز امری طبيعي وقانوني بوده و ارسال سلاح از غرب به دولت اكرايين هم، کاری است اخلاقي و قانوني و نبايد در این مورد به هیچ وجه مرعوب هياهوي حاميان پوتين و عوام سياسي كه زير پر چمهاي دروغين رهبران خود به شيادي و هياهو وچماق کشی مشغولند، شد.

10- مشارکت در جمع آوری کمکهای انسانی برای آوارگان جنگی که هر روز بر تعداد آنها افزوده میشود وپیش بینی میشود که تعداد آنها به 5 میلیون نیزبرسد وظیفه اخلاقی و انسانی تک تک ماست. سیاست پوتین افزودن بر تعداد این آوارگان از طریق بمیاران شهرها و وادار کردن انها به خروج از اکرایین و افزودن بر هزینه های اجتماعی وسیاسی و مالی دول غربی در حمایت از اکرایینی هاست. پوتین درعین حال از این طریق میخواهد، الگویی ترسناک از ویرانی و کشتار و آوارگی در برابر همسایگان ضعیف خود برای تسلیم آنها به اراده خود بیافریند.