تلویزیون حکومت اسلامی باز چند اعتراف تلوزیونی پخش کرده و گفته نیروهای وزارت اطلاعات رئیس یک گروه خرابکاری اسرائیل را کشته و شمار دیگری را دستگیر کرده است. پخش این اعترافات در حالی صورت میگیرد که آخرین بار که وزارت اطلاعات چنین اعترافاتی را پخش کرد، مشخص شد اعترافات ساختگی بوده و مجید جمالی فشی هم بیگناه اعدام شد. در اینجا نمیخواهم در خصوص درست یا نادرست بودن ادعای وزارت اطلاعات صحبت کنم. چیزی که میخواهم بگویم برداشت شخص خودم از بازی اطلاعاتی است که بین نیروهای اطلاعاتی موساد و وزارت اطلاعات در جریان است.

من در بند سیصد و پنجاه و در بند هفت و هشت اوین مدتی را با زندانیهای متهم به جاسوسی سر کرده ام و با بسیاری از آنها صحبت کرده ام. اینها را میشود به چند گروه تقسیم کرد،

یک گروه که اکثریت هستند، مثل دکتر جلالی، نازنین زاغری، مازیار ابراهیمی و کلیه زندانیهای محیط زیستی کسانی هستند که توسط سناریوهای مالیخولیایی یک یا چند بازجو دستگیر شده اند، این بازجوها، برای گرفتن کردیت یا ارتقا در سیستم اداری، سناریویی ساختگی در ذهن خود میسازند و برای این سناریو نیاز به متهم و مجرم، محکوم و حتی اعدامی دارند. از آنجایی که مدیران سیستمهای اطلاعاتی بر مبنای سواد و کار اطلاعاتی انتخاب نشده اند و مبنای انتخاب آنها، جای مهر عمیقتر روی پیشانی یا روابط فامیلی و حزبی و مراتب چاپلوسی بوده و از طرفی این مدیران ارزشی بیسواد هم قرار است از کردیت ایجاد پرونده ها استفاده بکنند، ادعای این بازجوها هیچگاه توسط این مدیران سنجیده و راستی آزمایی نمیشود. این گروه زندانیها معمولا از روی بدشانسی و حضور بد موقع در مکانی بد دستگیر شده اند و گاهی با شکنجه مجبور به اعترافات مبتنی بر سناریوهای ساختگی بازجوها میشوند،

گروه دیگر جاسوسای دو جانبه ای بودند که تاریخ مصرفشان تمام شده بود، این گروه مشخصه بارزی داشتند، تقریبا تمامی آنها ظاهر و رفتاری مثل ارزشی ها داشتند، حتی بودند کسانی که به عنوان مدافع حرم در جنگ سوریه شرکت کرده بودند. این گروه در زندان هم خود را پیرو ولایت مطلقه فقیه میدانستند و نماز و روزه هایشان تمامی نداشت،

گروه سوم که از گروه اول هم بدبخت تر بودند و هدف من از این نوشته معرفی این گروه بود را اسباب بازی های نیروهای امنیتی خارجی نامگذاری میکنم، دلیل این انتخاب را هم توضیح میدم، عقل سالم ایجاب میکند که انتخاب و استخدام یک جاسوس در یک کشور دیگر عملیاتی پیچیده باشد و تمامی موارد امنیتی در این خصوص رعایت شود، این گروه که من آنها را اسباب بازی نامیدم و اتفاقا تعدادشان کم هم نبود داستانی کمابیش یکسان دارند، جوانانی بی سواد یا عاصی از نظام جمهوری اسلامی یا به شدت ضعیف از نظر مالی، در سفر به کشورهای همسایه از طریق اگهی های اینترنتی یا روزنامه ای برای جاسوسی برای اسرائیل داوطلب میشوند!!!!! و با تماس با شماره تلفن یا وبسایتی که اگهی کرده روانه مصاحبه ای سرکاری میگردند، به این گروه معمولا ماموریتهایی مسخره و بیهوده هم داده میشود، در یکی از این موارد یکی از این اشخاص ماموریت داشت قیمت حبوبات و اقلام بقالی های یک شهر کوچک را به رابط خود در موساد منتقل کند و بابت این کار پول هم دریافت کرده بود!! فکر میکنید هدف موساد از استخدام این اسباب بازی ها چه بود؟ خیلی واضح و روشن، موساد در بالاترین سطوح نظامی، سیاسی و امنیتی ایران جاسوس و مامور دارد، گاهی این ماموران متوجه میشوند که بنا به دلایلی سیستم به نشت اطلاعاتی پی برده، برای مراقبت از خودشان نیاز به گوشت دم توپ دارند، اینجاست که اسباب بازی ها کار خود را انجام میدهند و توسط خود عوامل موساد به نحوی به سیستم اطلاعاتی معرفی میشوند، در مواردی برای مشغول کردن سیستم فشل اطلاعاتی ایران، موساد چند هفته اگهی استخدام جاسوس در مثلا باکو گذاشته و از داوطلبین میخواهد که به فلان ساختمان کنسولگری مراجعه کنند، سربازان گمنام امام زمان هم که همزمان اگهی را دیده اند نیز دوربینی در ساختمان روبرویی تعبیه کرده و داوطلبان را شناسایی میکنند، به عبارتی این گروه قبل از این که کاری کنند در بدو ورود به ایران دستگیر میشوند و این ماموریت به عنوان پیروزی بزرگ سربازان گمنام امام زمان و عملیاتی پیچیده معرفی میشود ولی در اصل این اسباب بازی ها، برای مشغول کردن سیستم اطلاعاتی فشل جمهوری اسلامی و حفظ جاسوسهای اصلی است. در دوران زندان دست کم با ده نفر از این اسباب بازی ها هم همبند بوده ام.