دادخواست خطاب به "رئیس جمهور محترم کشور چین، عالیجناب شی جین پینگ"

 

سفارت شما در تهران تحلیل صحیحی از آنچه در ایران می‌گذرد ارایه نمی‌کند، کافی است به شبکه‌های اجتماعی و دنیای مجازی نگاه کنید تا واقعیت‌های زیر پوست جامعه ایران را دریابید.

 

برای امضای این دادخواست اینجا را کلیک کنید

 رئیس جمهور محترم کشور چین، عالیجناب شی جین پینگ

ضمن ادای احترام به شما و ملت کهنسال چین که همراه با ملت ایران نقشی اساسی در آفرینش فرهنگ و تمدن جهان داشته‌اند دقیقا در روزی که وزیر خارجه‌ی شما به منظور امضای قرارداد ۲۵ ساله به ایران آمده‌اند، موارد زیر را به استحضار جنابعالی می‌رسانیم.

 ۱) نظام جمهوری اسلامی ایران که در حال فروپاشی است، نماینده ملت ایران نیست و مردم با هر مناسبتی، این عدم نمایندگی را ابراز کرده‌اند، از جمله در قیام‌ سراسری دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸ با تقدیم صدها شهید، خواهانِ سقوط جمهوری اسلامی شده و در آخرین انتخابات پارلمانی، کمترین میزان مشارکت در انتخابات رقم خورده است و هم‌اکنون کارزار گسترده‌ی "نه به جمهوری اسلامی" و "تحریم انتخابات" در جریان است.

 ۲) نظام جمهوری اسلامی هم‌‌اکنون با چندین بحران مواجه است که به بحران‌های زمان گذار مشهور هستند از جمله بحران مشروعیت، بحران اختلاف در میان کارگزاران، بحران ناکارامدی، بحران اقتصادی، بحران فساد دولتمردان، بحران جانشینی و بحران منطقه‌ای.  بنابر این سقوط جمهوری اسلامی در کوتاه مدت قطعی است.

 ۳) قرارداد استراتژیک ۲۵ ساله در تعارض با منافع ملی ایران است و به لحاظ اخلاقی، سیاسی، حقوقی و انسانی مردود است.

 ۴) اگر سفارت شما در تهران تحلیل صحیحی از آنچه در ایران می‌گذرد ارایه نمی‌کند، کافی است به شبکه‌های اجتماعی و دنیای مجازی نگاه کنید تا واقعیت‌های زیر پوست جامعه ایران را دریابید.

 ۵) همانطور که متذکر گردید نظام جمهوری اسلامی، نماینده واقعی ملت ایران نیست و این قرارداد در تعارضِ قطعی با منافع ملی ایران می‌باشد.

نظام جمهوری اسلامی چیزی جز یک کالبد بی‌جان نیست و این قرارداد را با هدف نجات از سرنگونیِ خود امضا می‌کند نه برای تامین منافع ملی ایران.

 چون رژیم جمهوری اسلامی نظامی مستاصل و در حال احتضار می‌باشد قرارداد مزبور ذاتاً محکوم به بطلان است.

 ۶) بی‌تردید جنابعالی ارزش دوستی دو ملت بزرگ ایران و چین را بیش از قراردادی می‌دانید که نظام جمهوری اسلامی آن را از روی استیصال امضا می‌کند و نزد ملت ایران یادآور قراردادهای ننگینِ ترکمانچای و گلستان است بنابراین انتظار داریم با فراخواندنِ وزیر امور خارجه‌ی خود به پکن از پیگیریِ این قرارداد جلوگیری به عمل آورید.

 ۷) قاطبه ملت ایران و به ویژه نخبگان سیاسی که بسیاری از آنان، اکنون در زندان‌های جمهوری ‌اسلامی تحت شکنجه‌های سخت به سر می‌برند یا به روش‌های مختلف، منزوی یا مجبور به ترک وطن شده‌اند، این قرارداد را فاقد اعتبار می‌دانند و حق استیفای حقوق ملت و جبران خسارت‌های مادی و معنوی را برای خود محفوظ می‌دانند.

 تقدیم احترام

 امضا کنندگان:

بیش از ۵۵ هزار نفر امضا کرده اند و احتمالا دهها هزار نفر دیگر نیز امضا خواهند کرد.

 

 

 

مطلب زیر را در پاسخ کامنت دوستی نوشتم که چرا منتقد این توافق نامه مبهم و سیاه بین ج. ا. و دولت چین هستم. همین ساعی پیش یک آدمی که واقعا کارشناس بود، در 60 دقیقه بی بی سی ، مطالب مشابهی را مطرح کرد که دوستان را به شنیدن آن در آرشیو 60 دقیقه دعوت می کنم. و اما آن کامنت :

مشکل من با حکومت این است که چرا می خواهی نوکر باشی؟ آقا باش! تو نفت داری، گاز داری، 1640000 کیلومتر مربع وسعت داری، 83 میلیون جمعیت داری، خلیج فارس و دریای خزر داری، موقعیت ژئو پلتیک و 13 تا همسایه داری، چرا کرم می ریزی؟ چرا می خواهی به خرج ملت، جهان را سراسر مسلمان کنی؟ چرا مرگ بر اسرائیل؟ چرا مرگ بر آمریکا؟ چرا از سرنوشت شوروی و کوبا عبرت نمی گیری؟ چرا از کره و ترکیه درس نمی گیری؟ چرا نمی بینی که ژاپن چگونه ژاپن شد و آلمان ویرانه از جنگ، آلمان امروز؟ چرا به راه همین چین که حالا می خواهی ناپدریت شود، نمی روی؟ مگر چین با مائویسم به اینجا رسید و یا با شعار های تنگ شائو پینک؟ ( گربه باید موش بگیرد،سیاه و سفیدش مهم نیست و هرکه به من شیر بدهد، مادر من است!) مملکت را با این شعار ها و سیاست های عوضی، می بری تا آستانه سقوط و بعد دست به سوی پکن دراز می کنی که بیا نجاتم بده! مگر چینی ها علف خورده اند؟ 3 تا 4 ترلیارد بده بستان و سرمایه گذاری مشترک با آمریکا را بگذارند و بیاید ترا نجات بدهند که چه بشود؟ تو تا وقتی شیر بدهی و بتوانی برای چینی ها موش بگیری جانت را خواهند سوفید و بعد مثل یک فاحشه از کار افتاده رهایت خواهند کرد! همانطور که روسها و انگلیس ها با پدرانت کردند. این از الفبای سیاست خارجی است: بدون موازنه، و بدون تکیه به مردم خودت، سقوط خواهی کرد! اینها کدامش را دارند؟ مردم را یا موازنه را؟ یک عده مثلا "ضد امپریالیست" راه افتاده اند که آقا! بیا نشان بده که کدام ماده توافق نامه بد است! می گویم جمع و ترکیبش زشت و بد است. زمین بازی بد است! آخر مگر هیچ ابله ای در اوج ذلت می آید و با یک کشور بزرگی مثل چین که به هیچ تنابنده ای رحم نمی کند - و چرا بکند؟- در مورد شیر مرغ تا جان آدمیزاد قرار داد راهبردی 25 ساله می بندد؟ و بعد آقایان با خرفتی شگفت انگیز می پرسند که کدام ماده بد است! می گویم : اگر بد نبود ، خب، منتشرش می کردند تا من "نوکر آمریکا" سیه رو بشوم!