نوروز 1399 در حالی از راه می رسد که میهن ما نیز مانند بسیاری از کشورهای جهان آلوده به ویروس کشنده کرونا شده است. اما درد و رنج یکی و دوتا نیست. کشور ما 41 سال است که آلوده به ویروسی بسیار خطرناک تر و کشنده تری شده است. ویروسی که یک ملت را به قرنطینه برده است. در این قرنطینه 41 ساله، ندای آزادی ترور شده، فریاد دادخواهی به گلوله بسته شده و آوای انسان دوستی با زهر تبلیغات ضد انسانی به خاک افتاده است. در این سال های سیاه، دانش زمین گیر و خرافه میدان دار شده است. این ویروس ویرانگر، ریشه در جهل و خرافه دارد، اما هوشمند عمل می کند. می داند چه می خواهد و می داند چگونه عمل کند. هدف این ویروس خشکاندن ریشه ایران زمین و نابودی ملتی به نام ایران است. بی سبب نیست که این ویروس بد کنش در حمله به  درخت کهنسال و پر شاخ و برگ ایران، همزمان به گل ها و ریشه های آن حمله ور شده است. ویروس چهل و یک سال است که در میهن ِ به قرنطینه درآمده ما، گل ها را پرپر، شاخ و برگ های سر زنده را قطع، فضای تنفسی را مسموم  و سیلابی از عفونت به سوی ریشه تنومند فرهنگ ایران زمین روانه کرده است.  این ویروس هوشمند و برنامه ریزی شده، مانند یک رابات بدون ذره ای احساس به سوی خشکاندن ریشه حرکت می کند. ویروس می داند که ریشه  این درخت کهنسال، به حکم غریزه ای که از تجربه های هزاران ساله اندوخته، این توانایی را دارد که شاخ و برگ های قطع شده اش را بازسازی، نوسازی و ترمیم کند. آبشخور این ریشه، فرهنگی است که در درازای تاریخ هزاران ساله بوسیله مردمی سخت کوش، نیک کردار، راست گفتار و نیک اندیش ساخته و پرداخته شده است. ویروس هوشمندِ مسموم می داند که همه چیز از این ریشه و آبشخور زلال آن برآمد می کند. پس همه توان جهنمی اش را برای مسموم کردن فرهنگ ایران و خشکاندن ریشه بکار گرفته است. 

 نوروز از سرچشمه های فرهنگ ایران، آفریده طبیعت، الگوی زایش، پادزهر سیاهی و زاینده امید و بهروزی است. نیاکان ایرانیان با پیوند زدن زیباترین لحظه گردش طبیعت با اندیشه نیک ، اسطوره ای نامیرا آفریدند. نوروز گرچه ایرانی است اما پیام و کارکردش جهانی است: امید، روشنایی، خردورزی .

نوروز 1399 به پاس گل ها، شکوفه ها، جوانه ها، و شاخ و برگ های شادابی که ناجوانمردانه در این سال ها بوسیله ویروس تبهکار قربانی شدند، با شکوه تر از هر زمان دیگر دامن دامن گل و خرمن خرمن شکوفه نثار فرزندان همیشه جاویدش می کند. نوروز قرنطینه بردار نیست.

   نوروز پیروز  

 احمد تاج الدینی

 سه شنبه 27اسفند 1398/ 17.مارس2020