رفتن به محتوای اصلی

رسانه، نان و سیاست
27.12.2017 - 00:30

 

ناصر خسرو قباددیانی بلخی متفکری بزرگ و انقلابی پر شوری است که تقریبا هزار سال پیش می زیست. ناصر علاوه بر کتاب های فلسفی اش که اندکی رنگ کلامی نیز دارند، دیوان شعری دارد، که در آن روحیات و فرهنگ رایج بین مردم و رابطه دولت و ایدئولوژی دولتی با مردم آن عصر بازتاب یافته است. شاید بتوان ادعا کرد، که اهمیت جامعه شناختی و انسان شناختی دیوان ناصر خسرو کمتر از اهمیت زبان شناختی و صنعت شعری دیوان نباشد. کمتر کسی است که قصیده پر حکمتِ « روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست بهر طلب طعمه پر و بال بیاراست » را بخواند، و دچار تامل و درنگ در رفتار خویش و جامعه پیرامون خود نگردد. این حکیم عالیقدر قصیده مشهور دیگری دارد، که با این بیت عبرت انگیز آغاز می شود: «چون تیغ به دست آری مردم نتوان کشت نزدیک خداوند بدی نیست فراموشت[فراموش نمی گردد]. در ادامه همین قصیده این بیت می آید: انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت.». معنای بیت آن است که اگر به قصد آزار، درب خانه کسی را با انگشت تلنگری بزنی، باید انتظار داشته باشی آن صاحب خانه در تلافی، با مشت به درب خانه ات بکوبد. بقول امروزی ها جواب های، هوی است. حکیم فردوسی نیز نیش و نوش را دو ناسازه جاوید می داند: «که نشنید کس نوش با نیش جفت». حکمت زندگی چنان است که پاسخ کردار و گفتارمان از همان جنس که از ما سر زده، دیر یا زود به سراغ ما خواهد آمد.
رسانه هم نوش است و هم نیش
رسانه های مدرن که در دسترس همگان قرار گرفته اند، هم نوش است و هم نیش. هم می توانند نعمت باشند و هم نکبت. کارکرد رسانه است که شخصیت آن را مشخص می کند.
بسیاری از مدیران رسانه ها و برخی از آنان که این رسانه ها تریبونی اختصاصی برای نشر نظراتشان است، به نظر می رسد که ارتباطی با پیشینه فرهنگی ایران زمین ندارند. ایرانی هستند اما ضد ایرانی عمل می کنند، انسان هستند اما گفتار و کردارشان در این رسانه ها انسانی نیست. توهین، دروغ پراکنی، توسل به روش های متقلبانه برای جا انداختن سیاست های خاص به روش و منش روزانه این رسانه ها تبدیل شده است. آزادی بیان حق مسلم هر فرد انسان است، که به هیچ عذر و بهانه ای نمی توان بر آن خدشه وارد کرد. اما تبدیل رسانه به تریبونی برای هتک آبروی دیگران یک عمل مجرمانه است. در جایی که مدیر رسانه ای با دست و دل بازی اجازه میدهد، میهمان برنامه زیر چتر آزادی بیان آبروی دیگران را بریزد، و با حیثیت دیگران بازی کند، آن مدیر درمسؤلیت رسانه ای خود کوتاهی کرده است. نقد سیاسی و انتقاد از منش اجتماعی رقیبان در دنیای سیاست از ضرورات است. بایستی هوشیار بود، تا به بهانه فرار از نقد سیاسی، رسانه اسیر سانسور نگردد. مدیر مدبر رسانه کسی است که در سایه روشن تلاقی عناصر مختلف، بتواند، رشته امور را از دست ندهد، و با رعایت توازن بین عناصر متنازع، استقلال خود و رسانه تحت مسؤلیت اش را حفظ کند.
رسانه ای که منبع مالی اش را خط سیاسی خاصی تامین کند، دیگر نمی تواند مدعی استقلال باشد. زیرا وظیفه چنان رسانه ای دفاع از آن خط سیاسی خاص است. رسانه مستقل در شرایط حاکم بر فضای سیاسی ایران، رسانه ای است که مدیر آن نان روزانه اش را از هیچ منبعی جز جیب خودش تامین نکند. اگر چنین رسانه ای یافتید، به آگاهی همگان برسانید.
احمد تاج الدینی
26.12.2017برابر با 05.دی ماه.1396

http://www.tribuneiran.org/%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%…

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

اقبال اقبالی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.