گفتگوی ربات با انسان - آیا هوش مصنوعی می تواند دارای آگاهی و احساسات باشد ؟

*هوش مصنوعی *

من به جای تو!

در ماه های اخیر، به طور ناگهانی‌ همه درگیر چیزی به نام هوش مصنوعی یا AI شده‌اند. کیفور و مست و خرامان و هیجان زده، همه از آن حرف می‌زنند. خواننده‌ای که سال‌ها پیش فوت شده، آهنگ جدید میخواند. ویدویی از ونگوگ میبینیم که وسط قهوه‌خانه‌ای در ایران، قلیان می‌کشد. با صدای و چهره‌ی هرکسی که بخواهیم میتوانیم در کسری از ثانیه ویدیو بسازیم. لذت بخش است، مگر نه؟! معرکه است، نیست؟!

تازه اینها که چیزی نیست. اصلا نیازی نیست که مثلا معماری بلد باشیم؛ یک عکس از اتاق خالی میگیریم و هوش مصنوعی فورا برای‌مان فضا را طراحی میکند. یا مثلا چند سرنخ به او می‌دهیم و فورا یک داستان یا فیلمنامه به ما میدهد. گور پدر نویسنده‌ها! یا به او میگویم، یک موسیقی با فلان حال و هوا برایم بساز؛ فورا اطاعت امر می‌شود. چشم هرچه تو بخواهی. گور پدر بتهوون!

این ابتدای کار است.هوش مصنوعی،همه را حذف خواهد کرد، هنرمند، دانشمند، معلم، فیلسوف، نویسنده، جامعه‌شناس. اصلا هرکسی و هر تخصصی که سال‌ها بابت آن رنج و مرارت کشیده شده را بلااستفاده میکند.

بسیار خب،اصلا حذف کند؟ خب که چی؟

قضیه به اینجا ختم نمیشود. هوش مصنوعی در طی یکی دو دهه، نیاز به تفکر را در انسان از بین می‌برد. تو نیاز نیست فکر کنی، من (هوش مصنوعی) بجا‌ی‌ات فکر میکنم. من به جایت مینویسم، من به جایت میخوانم،من به جایت تشخیص میدهم، من بجایت انتخاب میکنم، من بجایت حرف میزنم، من بجایت حساب کتاب میکنم، من بجایت درس میخوانم، من بجایت تحلیل میکنم، من به جایت احساس میکنم، من بجایت عاشق می‌شوم، من بجایت نفس میکشم، من، من، من، من،

تو فقط روی صندلی بتمرگ و به صفحه‌ی موبایل یا کامپیوترت خیره شو، ای موجود بی‌فایده و بی‌اراده.

هوش مصنوعی از انسان‌ها و البته نسل‌های بعدی انسان‌ها، تکه‌ گوشت‌ها بی‌خاصیت و بی‌تفکر و پوچ می‌سازد. تهی از هرگونه‌ خرد یا اندیشه‌ای. یعنی برده‌های تام. غلام‌های حلقه به گوشِ کر و کور و لال که هرکار میتوان با آنها کرد.

آخ که انسان ها دارند قمار سنگینی میکنند که بی‌شک بازنده‌ی آنند.

عین روز، چنین آینده‌‌ای برایم روشن است. به راه افتادن لشکر هوش مصنوعی، پشت پرده‌ی سنگینی دارد و آنان خوب میدانند که چقدر مبتذلانه، انسان‌ها میراث چند هزار ساله‌ی خود را که تفکر و فلسفیدن است را، تقدیم میکنند تا برده باشند.

آخ ای انسان غافل، نمیدانی چه آشی برایت پخته‌اند.

خداحافظ انسان خردمند، خداحافظ

من نمیگذارم هیچ چیز دیگری بجای من فکر کند. من برده نخواهم شد.

*بابک زمانی*