ترکیه ما، از زمانی که پس از سال 1980 وادار به " ادغام با اقتصاد جهانی" شد، با تهدید تجزیه مبارزه می کند. ایالات متحده آمریکا تمامیت ارضی ما را با "پروژه خاورمیانه بزرگ" زیر سوال می برد. برنامه ای به نام "جهانی شدن" وحدت ملی ما را مورد هدف قرار داد. (1) گسل های تجزیه ایدئولوژیک اقدام برای فروپاشی دولت و تجزیه وطن و ملت ما، تنها با فشار خارجی نمی توانست به نتیجه برسد. از این رو، گسل های تجزیه ایدئولوژیک در جبهه داخلی ایجاد شد. هدف، دولت ملی مان بود. دهه 1980 را به بخاطر بیاوریم، جریان "جامعه مدنی" از درون چپ تحریک شد. FETÖ {سازمان ترور فتح الله گولن} و برخی از محافل باصطلاح اسلام گرا به صفوف جامعه مدنی در جبهه ضد دولتی پیوستند. (2) تجزیه ایدئولوژیک ترکیه بر محور دولت ملی صورت گرف. چپ های قلابی، و FETÖ علیه دولت ملی دست به دست هم دادند. اربابان جهانی آنها را گرد هم آوردند. از منظر جامعه مدنی، دولت سرزمین شیطان بود، فرشتگان از جامعه مدنی به پرواز در می آمدند. دولت دشمن اعلام شد. چپ های قلابی، جامعه مدنی، PKK/HDP، جدایی طلبان مذهبی، و اسلام گرایان دروغین با محوریت FETÖ ، در دشمنی با انقلابی که دولت ملی را تأسیس کرد، متحد شدند. (3) تعریف جامعه مدنی از منظر دشمن دولت دشمن، دولت جمهوری ترکیه بود. ایالات متحده آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا دشمن نبودند، بلکه ارباب بودند. آیا هرگز فراموش می شود، هنوز هم هست، علامت جمهوری ترکیه TC از ورودی نهاد های دولتی پائین کشیده می شد، بالا کشیده می شد. TC نام دشمن شد. دشمن با حروف بزرگ T و C تعریف شد. دشمنی با جمهوری ترکیه با تشبث امپریالیستی پس از 1980 تغذیه شد. امپریالیسم آمریکا به ویژه پس از سال 1990 به سمت هدف برچیدن دولت های ملی کشورهای تحت ستم و در حال توسعه، روی آورد. ادعای بزرگی بود، قرار بود اربایان واشنگتن تنها اربابان جهان گردند. کادرهای خیانت چپ قلابی، به قلاب جامعه مدنی تحت کنترل اربابان جهانی گیر کرد. آن باصطلاح چپ های دست نشانده دولت اتحاد جماهیر شوروی که در دهه 1950 وارد روند بازگشت به سرمایه داری شده بود، با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دنبال ارباب جدیدی برای خود بودند. آن ارباب، امپریالیسم آمریکا بود که با دولت ترکیه دشمن بود. دولت واشنگتن وعده می داد تا اسرائیل دومی را با نام «کردستان» به همراه همدستان اسرائیلی خود تأسیس کند. جدایی طلبی قومی، پیاده نظام طبیعی و استراتژیک دشمنی با دولت بود. جدایی طلبی مذهبی نیز، به ویژه از طریق آلمان مطرح شد. جریان هایی مانند "اسلام آلمانی" و "علوی گری بدون علی" سازماندهی، و روانه بازار شد. امپریالیست های آتلانتیک سعی کردند که با دامن زدن و تحریک تعصبات سنی و علوی، آنها را از دولت و ملت جدا کنند. حتی در محافل بسیار کوچکی هم که باشد، کادر خیانت دشمنی با جمهوری ترکیه اینگونه شکل گرفت. . خطوط گسل زمین شناسی و ایدئولوژیکی آخرین زمین لرزه از آدانا تا مالاتیا نه تنها در زمینه گسل های زمین شناسی، بلکه در خطوط گسل قومی و مذهبی ترکیه نیز رخ داد. زلزله فرصت نادری برای زمین ترک خورده دشمنی دولت بود. اداره کنندگان حزب Iyi {حزب نیک} به رهبری مرال آکشنر، اداره کنندگان CHP که دوست HDP باشند، دشمنان پناهندگان سوری و افغانی که با اسرائیل در ارتباط اند، کمونیست ها و سوسیالیست های قلابی با هویت آتلانتیک، برای وظایفی که توسط "دولت پنهان" ایالات متحده آمریکا تعریف شده بود، وارد صحنه شدند. آنهایی که اسیر دشمنی با طیب اردوغان بودند در چاه دشمنی با دولت و ملت افتادند. ارگان‌های رسانه‌ای PKK و FETÖ و همچنین رسانه‌های آتلانتیک {طرفدار ناتو} مانند، Cumhuriyet، Sözcü، Yeniçağ، Fikir، Fox، Halk TV، Tele 1، KRT، Birgün، Evrensel به جبهه رانده شدند تا هیاهوی ضد دولت را به راه بیاندازند. حساب های FETÖ و PKK در رسانه های اجتماعی یکباره آغاز به شلیک کردند. هیاهو آغاز شد، از منظر آنها: دولت زیر آوار مانده بود. دولت کجا بود، نبود. ارتش کجا بود، نبود. پلیس کجا بود، نبود. عروج راه حل بزرگ تمام نیروهایی که از مراکز آتلانتیک {ناتو} هدایت و تغذیه می شدند، به دنبال خنجر زدن به دولت بودند، آنها نه دنبال نجات جانی بودند که در زیر آوار مانده بود، بلکه، به سمت خنجر زدن به دولت هدایت شدند. در حالی که، جمهوری ترکیه با عزمی قاطع، بر می خواست تا با یک راه حل بزرگ از ویرانی ها عبور کند. امروز، صفوف در جبهه ایدئولوژیک مشخص است: اقلیت دشمن دولت، که توسط امپریالیسم آمریکا هدایت می شود، و تمامی ملتی که از دولت ملی دفاع می کند، رو در روی هم ایستاده اند. در عصرما، نیروی اصلی انقلاب بین المللی، دولت های ملی هستند. در اینجا می بینیم که دولت های ملی مانند ترکیه، روسیه، سوریه، ایران، چین، ویتنام، پاکستان، هند، جمهوری دموکراتیک خلق کره، الجزایر، ونزوئلا، برزیل و کشورهای ترک آسیا، خط جبهه بشریت را تشکیل می دهند. تمدن جدیدی از آسیا در حال ظهور است. جهانی انسانی، خلق گرا، دولت گرا، مردمی، طرفدار توزیع عادلانه ثروت، دموکراتیک، آزادی خواه و صلح جو در حال شکل گیری است! در روند تأسیس دنیای جدید، مبارزه در همه زمینه ها، بین اربابان جهانی که می خواهند ترکیه را در زیر آوار به فروپاشی سوق دهند، و نیروهای دولتی و ملت، که با انقلاب، می خواهند ترکیه را از این ویرانی نجات دهند، وجود دارد، و نتیجه آن مشخص است. هیچ کس نباید به نیروهای مسلح مستقر در پایگاه های آمریکا، {در شرق مدیترانه - یونان} که ترکیه را محاصره کرده اند، و تهدید هایی که از طرف نیروی دریایی آمریکا و اسرائیل در شرق مدیترانه متوجه کشور ماست، اعتماد کند! ترکیه، که در خط مقدم جبهه آسیا ست، از این مبارزه پیروز بیرون خواهد آمد. (4) دولت ملی که متحد می کند ترکیه، که در جبهه دولت تجزیه شده بود، اکنون وارد روند اتحاد، و یک راه حل بزرگ، در جبهه دولت شده است. به نظر می رسد، تضاد بین ایالات متحده آمریکا، که سلطنت دلار آن فرو ریخته و در همه اقلیم ها شکست خورده، و دولت و ملت ترکیه که به پا خاسته است، راه حل های انقلابی می طلبد . دولت جمهوری ترکیه، علیه سختی ها در جنگ {جنگ اول جهانی و بدنبال آن جنگ رهایی بخش ملی} پایه گذاری شد و اکنون در شرایط جنگ علیه سختی ها، وارد روند تکمیل انقلاب ملی دموکراتیک دو قرنی خود شده است. سازماندهی دولتی که ملت را در برابر سختی ها متحد کند، دستور کار اصلی ترکیه است. توضیحات مترجم: (1) اشاره به کودتای آمریکایی 12 سپتامبر 1980 در ترکیه است که با روی کار آوردن حکومت تورگوت اؤزال توانست اقتصاد ترکیه را در باصطلاح "اقتصاد جهانی" ادغام کند. زیرا این برنامه آمریکا در ترکیه، از راه های پارلمانتاریستی و مسالمت آمیز غیر ممکن بود. یعنی ترکیه زیر بار چنین برنامه ای نمی رفت تا با دست خود اقتصاد خود را به نابودی و بن بست بکشاند. (2) درباره ماهیت تحمیلی و امپریالیستی "جامعه مدنی" {NGO {که یکی از ابزارهای ایدئولوژیک برنامه "جهانی شدن" امپریالیستی آمریکا و اتحادیه اروپاست، کارهای با ارزشی در ترکیه انجام شده است. "حسن یالچین" از رهبران و متفکرین برجسته چپ، آثار ماندگاری در این زمینه از خود بیادگار گذاشته است. شاید بتوان به جوهر نظرات وی در یک جمله اشاره کرد: "نقش جامعه مدنی در جهان تحت ستم معاصر، همان نقش مسیونرهای دینی - مذهبی در مستعمرات قرن نوزدهم کشورهای غربی است"! (3) ترکیه به رهبری کمال آتاتورک، به دنبال جنگ رهایی بخش ملی علیه امپریالیست های اروپایی توانست جمهوری نوین ترکیه را تاسیس کند. جنگ رهایی بخش ملی ترکیه اولین جنگ رهایی بخش ملی پیروزمند علیه امپریالیست های اروپایی بود که به دنبال شکست عثمانی در جنگ اول جهانی قصد تجزیه و مستعمره کردن ترکیه را داشتند. پیروزی جنگ رهایی بخش ملی ترکیه، تاثیر تعیین کننده ای روی سایر جنبش های رهایی بخش ملی جهان گذاشت و الهام بخش بسیاری از جنبش های ملی کشورهای تحت ستم از جمله، جنبش های ملی در کشورهای چین، هند، ویتنام، اندونزی، کشورهای آفریقایی ... بود. (4) اشاره به تاسیس پایگاههای نظامی جدید آمریکا در یونان، مانورهای نظامی کشورهای آمریکا، فرانسه، یونان و اسرائیل است، که با هدف غصب منابع انرژی شرق مدیترانه انجام می پذیرد. در حالی که ترکیه با داشتن 1792 کیلومتر مرز دریایی بزرگترین کشور ساحلی شرق مدیترانه محسوب می شود. و اگر قرار بر استفاده از ثروت انرژی و سایر ثروت های شرق مدیترانه بر اساس قوانین بین المللی و حقوق ناظر بر دریاها باشد، ترکیه در صدر این کشورها قرار دارد. ولی آمریکا و اتحادیه اروپا با پیش انداختن یونان و پنهان شدن در پشت دفاع از "منافع یونان" (!) قصد محروم کردن ترکیه از این ثروت را دارند. اصولا یکی از دلایل مهم متهم کردن حکومت اردوغان بعنوان یک حکومت "اتوکراتیک" و پشت کردن اردوغان به ارزشهای "دموکراتیک" همین دفاع حکومت اردوغان از منافع ملی ترکیه در شرق مدیترانه است.