فساد ساختاری شده در کشور آنقدر عمیق و گسترده است که حتی خود حاکمیت نیز مجبور به قبول آن شده. ظاهرا با آن مبارزه هم میشود، اگرچه "دانه درشت ها" و "خودی ها" هنوز حاشیه امن دارند. بعنوان مثال، چطور ممکن است معاون محمد باقر قالیباف، شهردار سابق تهران از فساد ۲۰،۰۰۰ میلیارد تومانی معاون خود خبر نداشته؟ چگونه است که برادران لاریجانی که همه آنها متهم به فساد هستند، هیچکدام حتی به دادگستری هم احضار نشده ا‌ند؛ دستگیری و محاکمه آنها پیشکش.

در چند روز گذشته جنجالی درباره برگرداندن هواپیمای شرکت هواپیمایی ماهان که به دوبی پرواز میکرد و فرود آن در جزیره کیش راه افتاد، چرا که این اقدام به این دلیل بود که همسر و فرزند آقای علی‌ دائی در آن هواپیما بودند، و اجازه سفر نداشتند.

من کاری به خود آقای دائی ندارم. ولی‌ همسر و فرزند ایشان که نه فساد کرده بودند و نه کار خلاف. ظاهرا "جرم" همسر آقای دائی این بوده است که از اعتراضی‌های مردم حمایت کرده است. پس، اگر واقعا مبارزه با فساد وجود دارد، چگونه است که ده‌ها مفسد اقتصادی که نام آنها در لیست زیر است [به نقل از وبسایت "خبر آنلاین" در داخل ایران] توانستند به راحتی‌ و بی‌ سر و صدا از ایران خارج شوند، آنهم در حالی‌ که ده‌ها میلیارد دلار از بیت المال را دزدیده بودند، ولی‌ مردم عادی که به این فساد عمیق و ساختاری شده، که خود حاکمیت هم قبول کرده، اعتراض مشروع و برحق دارند، دستگیر شده و به زندان میروند، اگر شانس بیاورند و در تظاهرات جان نبازند؟

این نظام بعد از سرنگونی شاه به قدرت رسید، ولی‌ "شاه" کار‌های آن واقعا بی‌ نظیر است