"موفقیت انقلاب جاری مردم ایران نیازمند سه کار است : اولا این که مردم باید بهمن آسا و در ابعاد میلیونی به خیابان‌ها بیایند. دوماً دامنۀ اعتصابات به ویژه در بخش های کلیدی اقتصاد باید بمراتب گسترده‌تر و فلج‌کننده‌تر شود. و سوم این که باید یک نهاد یا مرجعی مرکب از گسترده‌ترین نیروهای سیاسی تشکیل بشود که بتواند صدای مردم ایران را به گوش جهانیان برساند و بر روند انقلاب جاری تاثیر بگذارد."

اعتصاب‌ها و اعتراض‌های سراسری در ایران که همچنان ادامه دارند دست کم از یک لحاظ طی سه روز گذشته نقطۀ عطفی در وضعیت انقلابی امروز به شمار می روند : در سه روز گذشته (از بیست و چهارم تا بیست و ششم آبان ماه) گروه های گسترده تری از مردم به اعتراضات پیوستند، اعتصاب بازار و کسبه در شهرها و استان های کشور وسیعتر و هماهنگ تر از قبل صورت گرفت و جمعیت معترض بیش از گذشته نمادهای مذهبی و نظامی حکومت اسلامی را نشانه گرفتند (به غیر از پایگاه های بسیج و دفترهای نمایندگی رهبر در شهرها و شهرستان ها اینبار مردم خشمگین خانه روح الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، در خمین و حوزه علمیه در قم را به آتش کشیدند). علت این گستردگی و صراحت در ابعاد و اهداف خیزش انقلابی جاری چیست؟

عبدالله مهتدی، دبیرکل حزب کومله کردستان ایران، و جواد رحیم‌پور، فعال سیاسی و تحلیلگر مسائل اقتصادی در ایران، به این پرسش و پرسش‌های دیگر پاسخ داده‌اند.

پیش از هر چیز عبدالله مهتدی گفته است : "از ٢٤ آبان برگ تازه‌ای از انقلاب ایران ورق خورد. از ٢٤ آبان اعتصابات سراسری از پراکندگی بیرون آمد و در مقیاس وسیعی از سوی کسبه و بازار دنبال شد. اعتراض ها دیگر به جوانان محدود نماند و گروه‌های سنی مسن‌تر به اعتصاب ها و اعتراض‌ها پیوستند. این تحول گام مفید و مثبتی در مسیر همبستگی و اتخاذ روش ها و تدابیر مؤثر مبارزاتی به شمار می رود. استمرار تظاهرات‌ها و مشارکت جوانان، دختران و پسران، که تاکنون نقش پیشران انقلاب را ایفاء کرده‌اند، همچنان ضروری است، اما، برای موفقیت این انقلاب کافی نیست. هم حضور و ازدحام جمعیت در اعتراض‌ها باید بالا برود و باصطلاح بهمن‌آسا شود - و به تدریج خواهد شد - و هم خود اعتراض ها با گسترش اعتصابات تکمیل بشوند. یعنی از بازار و کسبه به صنایع کلیدی کشور مثل نفت، پتروشیمی، پالایشگاه‌ها و حمل و نقل گسترش یابند. یعنی باید وارد دورۀ اعتصابات فلج کننده بشویم."

جواد رحیم پور نیز با اشاره به اعتصاب‌ها و اعتراض‌های چند روز گذشته گفته است : "مناسبات دولت و ملت دچار شکاف عمیقی شده است و در نتیجۀ همین شکاف جامعه از چند سال پیش به این سو وارد جنبش و اعتراض شده و در این زمینه تجاربی نیز طی سال‌های گذشته اندوخته است. از نظر مردم ادامۀ نظام حکمرانی در چارچوب ساختار موجود دیگر امکانپذیر نیست. اما، این وضعیت بحرانی زائیدۀ انسداد سیاسی است که خود حاکمیت به وجود آورده است. بنابراین، طبیعی است که در مواجهه با وضعیت کنونی حاکمیت راهی جز راه حل امنیتی پیش روی خود نبیند و نمی بیند. محدودیت های بزرگ سیاسی که پیش از اعتراضات گستردۀ جاری و طی سال های گذشته از سوی حاکمیت به جامعه تحمیل شده کلیه میانجی های سیاسی را از میان برده است."

عبدالله مهتدی، در ادامۀ این اظهارات تأکید کرده است که "دست حکومت کاملاً خالی است و هیچ پاسخ و راه‌حلی برای معضلات و مشکلاتی که به وجود آورده ندارد. این وضعیت سازگار و منطبق با ایدئولوژی شخص علی خامنه‌ای است؛ ایدئولوژی‌ای که بر فشار حداکثری بر مردم و خودداری از دادن هر گونه امتیاز به آنان استوار است. اگر این حکومت راه حلی برای اقتصاد و جامعه داشت کارش به اینجا نمی‌کشید. آنچه در ایران حکومت نامیده می شود نهادی است مرکب از گروه های مافیایی که نه ایران که امور خود را همزمان با سرکوب مردم اداره می‌کنند آنهم برای این که چند صباحی بر عمر خود بیفزایند. مسبب انقلاب جاری، در واقع ناتوانی حکومت از ارایه راه‌حل و عجز و استیصال آن در ادارۀ اقتصاد و جامعه است. به همین خاطر کل حاکمیت، از رهبر تا سپاه و بسیج و دستگاه‌های امنیتی، همگی به این نتیجه رسیده‌اند که کمترین عقب‌نشینی در مقابل مردم پیشروی بیشتر انقلاب آنان را در پی دارد. اما، اجرای همین سیاست که بیگانه با هر گونه اصلاح و گفتگو با مردم و شنیدن مطالبات آنان است، انقلاب کنونی را باعث شده است.

امروز نیز این حکومت مستأصل‌تر و بی پاسخ‌تر از همیشه در مقابل اقیانوسی از هشتاد و چند میلیون ایرانی ناراضی است. فشارها بر مردم چنان سنگین و غیرقابل تحمل شده‌اند که مردم تمام مرزهای اتنیکی، نسلی و حتی سیاسی را پشت سر نهاده‌ و به یک اتحاد بزرگ در مقابل حاکمیت رسیده‌اند و مطمئنم که خشونت حاکمیت دیر یا زود دامن خود حکومت را خواهد گرفت."

در توضیح این استیصال و نبود راه حل در درون حاکمیت در قبال خیزش انقلابی جاری، جواد رحیم‌پور افزوده است : "در پی اعتراض های سال‌های اخیر یعنی از دی ماه ٩٦ تاکنون نوعی تجهیز ایدئولوژیکی تازه در بین نیروهای اصلی حاکمیت شکل گرفته و جابجایی های مهم سیاسی و امنیتی صورت پذیرفته است و در نتیجۀ این تحول دولتی روی کار آمده که کاملاً همسو با حاکمیت و گرایش آن به یک دست شدن است. بنابر این، پیش بینی احتمال جابجایی یا دست به دست به دست شدن قدرت در درون حاکمیت تا حدودی هنوز زودرس است و به گمان من چنین چشم‌اندازی هنوز نامحتمل است."

عبدالله مهتدی در توضیح چگونگی پر کردن خلاء جانشینی سیاسی گفته است : "نه فقط من، بلکه همه ضرورت ایجاد ائتلافی گسترده از نیروهای سیاسی در انطباق با جهت‌گیری انقلاب و همبستگی کنونی مردم ایران را احساس می‌کنند. این نیاز را جوانان و فعالانی که در کف خیابان شجاعانه رو در روی رژیم ایستاده‌اند احساس می‌کنند. رهبران میدانی این انقلاب به نحو احسن و با درایت و با به کارگیری تجارب خود به وظیفه‌شان عمل می‌کنند. اما، این امر نمی تواند ضرورت ایجاد جمع یا ائتلافی گسترده در سطوح بالاتر را منتفی کند : ائتلافی که بتواند صدای مردم ایران را به گوش جهانیان برساند و بخش های مختلف جامعه ایران را با یکدیگر هماهنگ سازد و در عین حال در میان خود تکثر و کثرتگرایی را بازنمایی کند. تمام نیروهای سیاسی و اجتماعی ایران بدون صرف نظر کردن از مطالبات خود باید با یکدیگر اتحادی بزرگ برای ایجاد یک ایران دموکراتیک را متحقق سازند."

در ادامۀ همین استدلال جواد رحیم‌پور افزوده است : "نبود سازماندهی در جنبش اعتراضی جاری محسوس و به عنوان یک آسیب قابل ارزیابی است. اما، نبود سر یا رهبر از یک منظر برای جنبش جاری در ایران یک نقطۀ قوت بوده است و توانسته در استمرار آن مؤثر باشد. به همین دلیل، برغم برخورد شدید امنیتی، حکومت نتوانسته شبکۀ رهبری جنبش کنونی را مهار کند. با این حال، در درازمدت فقدان سازماندهی نوعی خلاء مهم محسوب می شود. زیرا یکی از دلایل عدم پیوستن جمعیت‌های بیشتر به اعتراضات جاری فقدان یک نیروی جانشین است."

در جمع‌بندی عبدالله مهتدی گفته است : "موفقیت این انقلاب نیازمند سه کار است : اولا این که مردم باید بهمن آسا و در ابعاد میلیونی به خیابان‌ها بیایند. دوماً دامنۀ اعتصابات به ویژه در بخش های کلیدی اقتصاد باید بمراتب گسترده‌تر و فلج‌کننده‌تر شود. و سوم این که باید یک نهاد یا مرجعی مرکب از گسترده‌ترین نیروهای سیاسی تشکیل بشود که بتواند صدای مردم ایران را به گوش جهانیان برساند و بر روند انقلاب جاری تاثیر بگذارد."