با خودم هستم ! با شما هم نسلان خود!
آیا به نیروئی کار ساز تر از این جوانان اعتقاد داریم؟نشان دهیم !
روزهای آتش وخون ،روزهای گذر با شهامت هزاران هزار جان عاشق  از دالان های مرگ ساخته شده توسط نیروهای سرکوب.روزهای اشگ،روزهای ماتم برای زیبا ترین فرزندان این آب وخاک .روزهای افتخار.روز های آینده ساز.
 روزهائی که قفل  دروازه بسته شده به جهلی هزاروچهارصد ساله! دروازهای قفل شده بسوی آینده توسط نابکاران حاکم! با دست های  پرقدرت جوانان ونوجوانان این سرزمین یکی بعد دیگری به بهای جان شکسته می شود.تا آزادی دامن کشان از دروازه های گشوده شده بگذرد.جان های خسته از این هم جوروستم حکومت اسلامی راآرامش بخشد.
جوانانی آگاه که تلاش میکنند! شادی این عنصر حیات بخش راکه از قلب های مردم ربوده شده. باردیگردرزندگی جاری سازند.شادی این محرک زندگی !این عنصر امید بخش که شور وشادابی حیات را بر جای اندوه وغم نشسته این سالیان تلخ بر جان مردم می نشاند. رخوت حاصل از نا امیدی و بی چشم اندازی را بر می گیرد .حرکت ومیل به ساختن را جای گزبن بی تفاوتی میکند.
جوانانی که تلاش می کنند تا بار دیگر این سرزمین جایگاه علمی وتاریخی  شایسته خود را در بین کشورهای پیشرفته ومتمدن جهان باز یابد. تاریخ خود را با سربلندی بنویسد. این همه ببهای مبارزه این جوانان و نو جوانان ممکن گردیده و در همراهی اکثریت مردم امکان پذبراست. نسلی که هنوز در باورمان نمی گنجد که آفرینندگان بزرگ این رهائی ملی باشند.
 باور نمی کنیم چرا که بتمامی نه! حتی با نیمی از شور و اطمینان این جوانان پای در میدان نمی نهیم .تا شکوه مبارزه در میدان را در یابیم. 
هنوز آن باورهای محتاطانه حاصل از محافظه کاری سنی ،سنتی،تاریخی ! باور به عقل های پنجاه سال ببالای ترازو بر دست .مانع از این می شود که سوالاتی چند پیش روی خود بگذاریم ومنصفانه، بدون پیش داوری به آن ها جواب دهیم .
سوال نخست! از عموم از پدران ومادران .از احزاب و گروه ها .از کسانی که یک انقلاب کلاسیک همراه با کارگران وزحمتکشان را مطرح می سازند .هنوزنمی توانند فرا روئی این جنبش عظیم را بیک انقلاب خاتمه دهنده این حکومت فاسد تصور کنند.
آیازمانی مهم تر وسرنوشت ساز تر از همین زمان موجود که این همه نیروی جوان و آماده هر گونه فداکاری در میدان مبارزه حضور دارند؟ در نظر دارید؟
نیروئی که بتوانند میدان بیایند وکاری کار ساز تر از همین کار امروز جوانان انجام دهند؟
نیروی پشتیبان این نیروی متشکل ازکارگران ،کسبه ،کارمندان ،روستائیان که جملگی از متوسط سنی بالاتر از چهل سال هستند کیست ؟
 آیا نیروئی غیرازهمین جوانان هستند که امروز در صحنه حضور دارند ؟
 فردا بدون حضور این جوانان که امروز با تمام توان به یاریشان نشتافته ایم چه خواهیم کرد؟ 
چرا نمی توانیم قبول کنیم زمانه ،نسل ،خواسته ها ،شیوه های مبارزه ونگاه به مسائل . ترسیم آینده موالفه های دیگری پیدا کرده اند که نسل جوان به راحتی آن ها را درک و به آن ها عمل می کند.
 چرا جنبش عظیم امروز که نزدیک به دو ماه است با تمامی فداکاری در میدان حضور دارد و با تک لک سلول های خود حس نمی کنیم ؟شاید ما نیز در انتظار منجی نشته ایم؟
حال آن که همین نیروی حاضر در میدان اصلی ترین نیروی تغیر است!
هرکس که عشق به آزادی و رهائی از شر حکومت آخوندی دارد .مسئول است وباید به این جنبش مدرن و اکنده از بوی جوانی،نشاط و هم گام با جهان معاصر پاسخ مثبت دهد ! بیاریش بشتابد! این بزرکترین وظیفه ماست !ادامه دارد 
ابوالفضل محققی