قیام خیره کننده زنان ایرانی بی سابقه است.

این شورش با مرگ مهسا امینی شعله ور شد. همانطور که اکنون دنیا از آن آگاه است، او به دلیل سرپیچی از قوانین واپس گرای رژیم در مورد پوشش زنان و «پوشیدن لباس های نامناسب» دستگیر شد. از آنجایی که این نظام جنایتکار همه چیز است جز «جمهوری»، من آن را رژیم اسلامی در ایران می نامم.

دختران جوان، دانشجویان و بتدریج همه آزادی خواهانی که از رژیم اسلامی و سالها قانون حجاب اجباری زنان به تنگ آمده اند به خیابان ها ریخته اند و شعارهای بسیاری را و به ویژه "زن، زندگی، آزادی" را سر داده اند. زنان روسری و چادر را برداشته و می سوزانند و شجاعانه با نیروهای سرکوب که دستور شلیک گلوله را دارند، مقابله میکنند و فریاد مرگ بر دیکتاتورشان بلند است .

این دلاوریهای بی نظیر بسیار بیش از آن بود که شکستن سکوت اجباری من احتیاج داشت.  تلاش خواهم کرد تا پیشنهادم را برای حمایت عملی از جنبش زنان ایران برای سرنگونی رژیم خونخوار در ایران با دیگران در میان بگذارم.

در مقالاتی که در 30 جولای 2019 به زبان انگلیسی و فارسی نوشتم [1]، [2] اشاره کردم که:

"تجسم کنید روزی را که میلیونها زنان ایرانی بدون هیچ حجابی به رژیم اسلامی و قوانین عقب مانده اش "نه" بگویند و در دورانی که دنیای بسیج شده به ایران مینگرد به خیابانها بریزند. این پایان عمر این رژیم عقب مانده جنایتکار خواهد بود.”

آنها هنوز به این مرحله نرسیده اند، اما اگر ما خارج نشین ها هم کار خود را انجام دهیم، چندان دور نخواهد بود.

مرگ مهسا امینی الهام بخش جنبش زنان در ایران شد وبه سرعت  بسیاری از آزادیخواهان دیگر را نیز به خیابان ها کشاند. جنبشی که خودبخودی آغاز شد کم کم در حال سازمان یافتن است  که بسیار امیدوار کننده است، چرا که رژیم وحشی اسلامی زمانی که جانش در خطر باشد در تخریب حرکات خودجوش درنگ نخواهد کرد. منتها، میلیون ها زن و مرد متشکل و شجاع را نمی توان حتی توسط یک رژیم جنایتکار متوقف کرد.

با این حال، زنان و مردان دلاور ما در درون ایران به زمان نیاز دارند تا به آن وضعیت شکست ناپذیر برسند. ما اگر تلاشی هدفمند را شروع کنیم می توانیم برای آنها این زمان را بخریم.

تظاهرات گسترده ایرانیان در سراسر جهان در پی درگذشت مهسا امینی، انتشار اخبار جنبش‌ها در ایران، محکوم کردن شعاری رژیم اسلامی در ایران از زوایای مختلف و درخواست واکنش‌های دولت‌های غربی، همگی ضروری اما کافی نیست است.

دولت‌های سود جو در طول سال‌ها نشان داده‌اند که وقتی پای نقض حقوق بشر توسط رژیم دیکتاتور حاکم بر ایران به میان می‌آید، همه آنها با گفتار ولی بدون عمل در کنار قربانیان ایستاده‌اند. در بهترین حالت، گروه ها یا فرماندهان نظامی «تحریم» می شوند. آیا اگر آنها نتوانند به کانادا و یا کشورهای دیگر سفر کنند، این مجازات جلوی نقض حقوق بشر و کشتار مردم بیگناه را خواهد گرفت؟ کار آنها دانسته است. اولویت آنها کنترل فعالیت های اتمی رژیم بوده و هست.

ما باید آنها را مجبور کنیم که شرط توقف نقض حقوق بشر را به عنوان شرط دیگری در کنار مطالبات اتمی خود قرار دهند. آزادی فعالان سیاسی و حقوق بشری و عدم تداخل در نوع لباس و پوشش موی زنان را باید اولین قدم دانست. تا زمانی که این شرایط برآورده نشوند، شرکت رژیم اسلامی ایران در هر امر جهانی باید به حالت تعلیق درآید. نمونه ای از این تعلیقات عبارتند از:

• عدم شرکت در سازمان ملل (تعلیق قانونی یک رژیم مندرج در بخش ۵ قوانین سازمان ملل [۳] ).

• عدم شرکت هیچیک از مسئولان و وابستگان رژیم در کلیه مراسم حداقل کشورهای غربی.

• تعطیلی موقت سفارتخانه ها.

تنها نیروی ما برای دیکته کردن این شرایط، قدرت رای ما و آرای همه آزادیخواهان جهان با الهام از جنبش های زنان در ایران است. این خواستها با خواهش و تمنا و ''میخواهیم'' ها تحقق نخواهد یافت.

تمام فعالیت‌های ما در خارج از ایران باید با استفاده از روشهای موجود  بحول این نوع مطالبات باشد. ما باید از همه ابزارهای خود، از جمله رسانه های اجتماعی، استفاده کنیم و از افراد آگاه ازجنایات رژیم حاکم بر ایران  بخواهیم که سیاستمداران محلی، ایالتی و فدرال خود را تحت فشار قرار دهند تا در این زمینه اقدام عملی کنند.

ما باید با روشهای سازمان یافته با سیاست مداران تماس پیدا کنیم و مطمئن شویم که متوجه شده اند که هر سیاستمداری که از خواستهای عملی ما حمایت کند، بدون توجه به وابستگی های سیاسی ما، رای ما را خواهد داشت.  روشن است که منظور من از ''ما'' تمام ایرانیان و مردم آزادی خواه آگاه  کشورهائیست که ما در آن زندگی میکنیم.

زمانی که بتوانیم نتیجه حتی یکی از انتخابات سطح پایین را تعیین کنیم، اخبار مربوط به آن پخش می شود. در نهایت احزاب مختلف برای کسب آرای ما با هم رقابت خواهند کرد.

اگر این کار را به صورت هماهنگ در سراسر جهان انجام دهیم، فعالان داخل ایران صدای ما را خواهند شنید. حتی اگر تلاش ما به اهداف خود نرسد، این صداها و خواستهای یکپارچه که در سرتاسر جهان بلند شده است،  زنان و مردان شجاعی را که در برابر یک رژیم وحشی ایستاده اند، توانمند میسازد. سازماندهی اعتراضات خود بخودی باعث تسریع و در نهایت جذب بیشتر و بیشتر افرادی نیز خواهد شد که نا امید شده بودند و نمی توانستند چنین جنبش تاریخی را که توسط زنان آغاز شود تصور کنند.

 قتل مهسا امینی آتشی را شعله ور ساخت که می تواند ریشه دیکتاتوری در ایران را بسوزاند. ما باید شعله را روشن نگه داریم.

دستیابی به هدفی که به اختصار در این نوشته آمد و در نوشته دیگری به جزئیات بیشتری در مورد آن خواهم پرداخت کار مشکلی است. لابی گران رژیم برای از هم پاشی فعالیتهای ایرانیان برون ایران تلاشهای خود برای شناخت بدون قید و شرط رژیم را بدون هیچ شرمی منکر شده اند و دم از آزادی زنان میزنند.

آنها از امکانات مالی بسیاری برخوردارند و نتیجتا تشکیلات منظمی را ایجاد کرده و با سو استفاده از عدم فعالیت ما سازمانهای بسیاری را تحت نفوذ خود در آورده اند. بعنوان مثال، دانشگاه شیکاگو، در تاریخ ۱۷ اکتبر، نگار مرتضوی، یکی از افراد شناخته شده سازمان نیاک را برای سخنرانی در مورد زنان ایران دعوت کرد. از آنجائیکه سعی دارم که این نوشته را تا حد امکان کوتاه نگه دارم، پوشش جدیدی را که لابی گران برای پنهان ساختن ماهیت خود ایجاد کرده اند در نوشته دیگری افشا خواهم کرد.

 من به زودی افکار بیشتری را با شما به اشتراک خواهم گذاشت. لطفا شما نیز در به اشتراک گذاشتن نظرات خود با من دریغ نکنید. تماس از طریق ای-میل میتواند روش بسیار خوبی برای شروع بحثهای  ما باشد. میتوانیم با استفاده از تویتر و فیس بوک و نظایر آن افراد بیشتری را جلب و شانس اینکه ایرانیان درون ایران نیز صدای ما را بشنوند را بیشتر کنیم. نهایتا میتوانیم پیشنهادات خود را در جلساتی از طریق زوم با هم در میان بگذاریم

به امید روزهائی بهتر. 

منابع:

 1- Passing by the Islamic Regime or Overthrowing it?

     https://mehr.org/overthrow1_english.htm

 2- Farsi version of the above article

     https://mehr.org/overthrow.htm

3- UN Chapter,  Article 5 about Suspension

    https://www.un.org/en/about-us/un-charter/full-text 

نوشته مو پروین

۲۸ اکتبر ۲۰۲۲

How to Support Women-Driven Movement in Iran

A Suggestion for a specific goal-oriented Action by Expatriates

10/28/2022

By M. Parvin

The stunning uprising of Iranian women is unprecedented. 

The revolt was ignited by the death of Mahsa Amini in police custody. As the world knows now, she was arrested for defying the strict code of women's clothing and "wearing inappropriate clothes." Since this barbaric system is everything but a "Republic," I call it the Islamic Regime in Iran (IRI).

Sick and tired of the IRI and the law forcing women to wear the veil, young women and eventually people of all ages and genders took to the streets shouting slogans and, in particular, "Woman, life, freedom." Women removed and burned headscarves and body covers and courageously confronted the forces of repression ordered to fire live ammunition. It was much more than enough to break my forced silence. I will try again and share my suggestion on how we can support the women's movement in Iran to topple a bloody regime.

In articles that I wrote on July 30, 2019, in English and Farsi [1], [2] I indicated that:

"Imagine the day when millions of Iranian women say "no" to the Islamic regime and its backward laws and take to the streets without a veil under the eyes of the mobilized world. This day will be the end of the life of this criminal regime."

We have not reached there yet, but it won't be that far if we expatriates do our job too.

The death of Mahsa Amini inspired the women's movement in Iran, which eventually pulled out many freedom-loving people to the streets. The movement that started spontaneity is slowly getting organized; that is an encouraging sign. The brutal regime in Iran won't hesitate to demolish spontaneous movements when its life is in danger. Millions of organized, courageous women and men cannot be stopped even by a murderous regime. 

However, they need time to reach that undefeatable state. We can buy them time if we also start a specific goal-oriented movement.

Widespread demonstrations worldwide following the death of Mahsa Amini, spreading news of movements in Iran, condemning the Islamic Regime in Iran in many ways, and demanding reactions from western governments are all necessary but insufficient. 

The interest-driven western governments have shown over the years that when it comes to human rights violations by the dictatorship in Iran, they all stand by victims by words and no deeds. At best, the military groups or commanders are "sanctioned." For example, if they cannot travel to Canada, this punishment will stop their violation of human rights and killing innocent people! They know what they are doing. Their priority has been and is controlling the regime's atomic activities.

We must force them to place the condition of stopping human rights violations as another condition along with their atomic demand. The release of political and human rights activists and no interference with women's type of dressing or hair covering must be considered as a first step. The IRI should be suspended for participation in any worldwide affair until these conditions are satisfied. Here are a few examples:

No involvement in the UN (Lawful suspension indicated in Article 5 of UN Charter). 
No visit of any official to any occasion.  
Temporary closure of embassies. 
 

Our only force to dictate these tasks is the power of our votes and the votes of all the freedom-loving people of the world inspired by the women's movements in Iran. 

All our activities outside Iran should be around these sorts of demands through available means. We should use all our tools, including social media, to ask concerned people to push their local, state, and federal politicians to act on this. 

We should show the degree of our concerns and convey that any politicians who support these actions will have our votes regardless of our political affiliations.

When we start to change the result of even a low-level election, the news will spread. Eventually, different parties will compete to gain our votes. 

If we do this in a coordinated way worldwide, the Iranian activists inside Iran will hear us. Even if our effort does not achieve our exact goals, these unified voices raised worldwide will empower the courageous women and men standing against a brutal regime. Having organized the split protests in Iran will also accelerate and eventually attract more and more people who had given up and could not imagine such a historical movement initiated by women. The murder of Mahsa Amini ignited a fire that could burn the roots of the dictatorship in Iran. 

We need to keep the flame up.

The task I briefly mentioned in this writing and will elaborate on in another article is difficult to achieve. The IRI's lobbyists have changed their approach to its unconditional recognition to influence and ruin the activities of expatriates in support of the women's movement in Iran. They are well funded and therefore well organized and have taken advantage of our lack of proper approach to influence many organizations. For example, The University of Chicago invited Negar Mortazavi, a known member of NIAC, to talk about the power of Iranian women on October 18, 2022.

I want to keep this writing as brief as possible. So, I will expose the lobbyists' new cover-ups in another writing.  

I will share more thoughts with you soon. Please don't hesitate to share yours with me. We can discuss our suggestions in zoom meetings until we come up with an action plan that we hopefully all or a majority agree upon. Contacting through email exchange will be an excellent way to start. We can then manipulate social media to involve more people and also make sure that Iranians inside Iran hear us. We can also initiate zoom meetings.

References:

1- Passing by the Islamic Regime or Overthrowing it?

https://mehr.org/overthrow1_english.htm

2- Farsi version of the above article

https://mehr.org/overthrow.htm

M. Parvin is the founding director of the Mission for Establishment of Human Rights (MEHR) and an adjunct professor at California State University, LA

 1- Passing by the Islamic Regime or Overthrowing it?

     https://mehr.org/overthrow1_english.htm

 2- Farsi version of the above article

     https://mehr.org/overthrow.htm

3- UN Chapter,  Article 5 about Suspension

    https://www.un.org/en/about-us/un-charter/full-te…