رژیم اسلامی بجهت پیروی از فلسفه دینی که برای همه چیز قالب ساخته است با نگاهی دگم به مسائل سیاسی و اجتماعی آنها را به شیوه تک خطی دنبال میکند. نگاهی که از یک جامعه بسته و ابتدایی با فرهنگ بیابانی شکل گرفته و قرنهاست که میخواهد آنرا با ابزار سیاست در جوامع بیشرفته و جهان امروز به مردم تحمیل کند و آنها را وادارد تا در چهارچوب همان قالب ها زندگی کنند که نتیجه اش قرنها دربدری و پریشانی خاورمیانه و کشورهای مسلمان شده است. دین چه درست و یا نادرست تنها یک ارتباط معنوی با آفریدگار است ولی وقتی به سیاست آلوده شود آنگاه ابزار تخریب و از هم پاشیدگی ارکان اجتماعی و زندگی انسانها میشود. نمونه آن دوران تسلط چهارصد ساله کلیسا از شروع قرن دوازدهم تا نیمه قرن پانزدهم بر اروپا بود که به انکیزسیون (Inquisition) و یا تفتیش عقاید شهرت دارد و موجب آنهمه جنایات و ضدیت با علم و تمدن بشری گردید که قرنها اروپا و جهان را به عقب راند, همانگونه که اسلام تمدنهای بزرگی چون ایران, بیزانتین, و مصر که در بر گیرنده تمدنهای آشور و بابل نیز بودند را از میان برد که با آن همه پتانسیل توانمند امروز میتوانست تمدنی پیشرفته تر از غرب باشد.

امروز در اوج پیشرفتهای علمی و تکنولوژیکی جهان, شوربختانه کشور ما با تسلط مستقیم حاملان این نگاه تک خطی بیش از هر دوره تاریخی اسیر و گرفتار گروهی دگم مذهبی شده است که انکیزسیون اسلامی را در ایران رقم میزنند. حاملانی که به ناحق در جایگاه حاکمیت نشسته و ناتوان از مدیریت و فاقد دانش لازم برای اداره یک کشور میباشند و لذا برای حفظ موقعیت خود از هر شیوه ای استفاده میکنند و به هر جنایتی متوسل میشوند. آنچه که امروز بر ما میگذرد و گلهای جوانمان را پرپر میکنند ثمره تکامل یافته حاکمان گذشته ما تا وقوع انقلاب ۵۷ میباشد که برای حفظ موقعیت و حاکمیت خود قشر روحانی را همواره در کنار خود پرورش داده و از آنها بعنوان ابزاری در تحمیق مردم و تسلط بر آنها بکار برده اند که در نهایت فرآورده اش دستیابی مستقیم روحانیت به حاکمیت بر کشور و قبضه قدرت بوده است و نسلهای امروز ما از قربانیان آن هستند.

برای رهائی از این فاجعه تاریخی کم هزینه ترین و موثر ترین راه, توسل به مبارزات پیگیر و پیوسته مدنی هدفمند با رژیم حاکم است که اگر بطور مستمر و متداوم صورت گیرد رژیم توان مقابله با آنرا نخواهد داشت, چون مبارزات مدنی امکانات رژیم را در سرکوب مخالفین محدود میکند و نیز شیرازه سیستم حاکمیت را از هم میپاشد و آنرا فلج مینماید و انرژی مقابله رژیم با مردم را هم کاهش میدهد. از طرفی مبارزات مدنی نیاز به یک رهبری فراگیر ندارد و در هر مقطعی بطور موضعی میتواند بسادگی و با حداقل رهبری شکل گیرد و تداوم آن سرانجام تک خطی ها را از حاکمیت بیرون میکند. همچنین مبارزات مدنی پایه های دموکراسی را نیز قوام میبخشد و در نهادینه کردن آن تاثیر بسزایی دارد که خود برای آینده کشور مفید بوده و سبب رشد شعور سیاسی و اجتماعی مردم نیز میگردد و مانع از دستیابی آسان شارلاتانهای سیاسی بقدرت میشود. بزرگترین دستآورد جنبش اخیر یا جنبش زنان نمایش وحدت ملی ایرانیان در پهنه کشور و سراسر جهان بود که پشتوانه عظیمی برای ادامه مبارزات مردمی بر جهل حاکم بوجود آورده است, این جنبش شکوهمند را با مبارزت مدنی تداوم بخشیم. به امید آینده بهتر برای ایران و گلهایش.