ما ایرانیان در سیاست تازه کار هستیم. سیاست را با ساده لوحی روستایی مان فرا گرفته ایم. چه آن زمان که برای «پاپتی های ویتنام در کافه های تهران» بغض میکردیم قیافه میگرفتیم شعر و تئاتر مزخرف شهر قصه می ساختیم _ که یک کلمه به شما یاد نمیداد - و چه امروز که گرفتار تابوها هستیم. با خودمان تعارف داریم. گرفتار تابوی ظاهر و باطن یک سری مفهومات هستیم. 

در سیاست، سیاستمداری هم جای بایسته خود را دارد. ما بارها از پیرمکار صحنه سیاست انگلیس یاد کرده ایم و با افسوس که چگونه اهداف و مطامع خود را در سده های اخیر پیش برده است اما این را از انگلیس یاد نگرفتیم که انگلیس با شعار نبود که اهدافش را پیش برد بلکه با «سیاستمداری» بود!  «سیاستمداری» خصیصه ای است که ایرانی سیاسی ساده لوح با اندیشه روستایی و ساده دلانه اش فرا نگرفته است. 

 هرکجا می نشینی تا صحبت از حقوق بشر میشود اول از همه «حق تعیین سرنوشت ملت ها» از طرف جدایی طلبان در قالب فدرالیست ها پیش می آید و این که این جزو حقوق بدیهی انسان هاست که سرنوشت خود را تعیین کنند و این «حق» در منشور علامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل آمده است! اهل سیاست در ایران، که دهه ها را در سیاست مو سفید کرده و گاه کتاب ها نوشته اند در مقابل این «گزاره کوبنده» لالمونی میگیرند و دستها را بالا میبرند و تایید می کنند که بله.. حق تعیین سرنوشت جزو حقوق اولیه انسانهاست و این در منشور سازمان ملل که مورد قبول بنده هم - (منظورم آن سیاستمدار ساده لوح است نه محسن کردی «من زرنگ تر از این حرفا هستم) - هست، آمده است! 

آخر ای بی سیاست! ای مرعوب! اصلا آن سی اصل منشور علامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل  که در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رسیده‌است را حتا یک بار نگاه کرده ای؟ برو نگاه کن ببین کجای آن اصلا حرفی کلمه ای اشاره ای به «حق تعیین سرنوشت ملت ها» آمده است؟  بجز هشت کشور که رای ممتنع دادند - نه مخالف! رای ممتنع - سایر کشورهای جهان به آن رای دادند! کشورهایی مثل ایران و انگلستان! توجه کنید ایران و انگلستان! در ایران که تنوع قومی داشت اگر حتا کوچکترین شکی داشت که از این اعلامیه این مفاد میشد کرد که کردها یا بلوچها یا عرب ها حق تعیین سرنوشت و جدایی دارند عمرا به چنین اعلامیه ای رای بدهند. اگر چنین معنایی داشت کجا پادشاه فقید می گفت که اگر دستم را هم قطع بکنند سند جدایی بخشی از کشورم را امضا نخواهم کرد؟ زورش نرسید بحرین را نگه دارد اما سه جزیره را گرفت! از این بگذریم.. خودتان را بگذارید بجای امپراتوری بریتانیای کبیر که آفتاب در مستمعرات ات غروب نمی کند! مگر مغز خر خورده ای که سندی را امضا کنی که بر اساس آن به مستعمراتت مانند هندوستان، آفریقای جنوبی و کانادا استرالیا و نیوزلند، اسکاتلند وایرلند حق تعیین سرنوشت بدهی؟ که بعد ناچار شوی  آنهمه استقلال طلبان هند را سرکوب کنی و آخر استقلال بدهی و بر سر جدایی ایرلند دهه ها درگیری داخلی بوجود آوری؟ یا فکر می کنید نمایندگان ایران و انگلستان عقل از سرشان پریده بود؟ آیا نمیتوانستند بجای تایید رای ممتنع بدهند؟ 

لذا.. ای بی سیاست! ای مرعوب! نترس! تابو نداشته باش! شجاع باش! جای جای خاک ایران خون پدران تو در دفاع از این خاک بر زمین ریخته شده و ارث پدری ات است! همانگونه که بر سر خانه پدری با خواهر و برادرانت دست به یقه میشوی از این خاک، از این ارث پدری ات دست برندار و مرعوب نشو و نگذار با نقل قول ها و تفسیرهای حیله گرانه مخ ات را بزنند! ساده لوح! حق تعیین سرنوشت ملت ها کدام است؟ ملت هند حق داشت سرنوشت خودش را تعیین کند  چون یک ملت بود با تنوع قومی صد برابر ایران! مردم هند با دهها زبان گوناگون  دارند زیر یک پرچم هند در کنار هم زندگی می کنند، بخاطر تفاوت های فرهنگی و دینی دعوا میکنند، خانه های یکدیگر را می سوزانند اما هند را هزار تکه نمیخواهند!  و تو فعال سیاسی ساده لوح مرعوب حق تعیین سرنوشت مطابق اعلامیه جهانی حقوق بشر من درآوردی اینها میشوی!؟ تعارف میکنی!؟ شرم حضور داری!؟ دو کلمه سیاست و سیاستمداری را از محسن کردی یاد بگیر و از چارچوب و تمامیت ارضی کشورت دفاع کن! 

**** 

ما در اپوزیسیون هستیم و میخواهیم به کمک مردم ایران رژیم را بر بیاندازیم. آنوقت یکی می آید می گوید مجاهدین هم گناه دارند آنها را هم همراه ببر! مجاهدین تنها یک حق دارند: پس از سرنگونی آخوندها حق دارند مثل سایر مردم ایران و مطابق ماده 21 منشور حقوق  بشر سازمان ملل نماینده شان را به مجلس موسسان بفرستند پس از آن مجلس موسسان هرچه تصمیم گرفت و مردم هرچه رای دادند همان است. اما در شرایط مبارزه مجاهدی که با صدام همکاری کرده یک لکه ننگ بر چهره هر نیروی اپوزیسیون است اگر مجاهد کنارش باشد! حرکتش به زمین خواهد خورد و رژیم اسلامی هم خوب بلد است چگونه از این لکه زشت استفاده تبلیغاتی کند. در این مورد اصلا جای تعارف نیست. مجاهدین با صدام حسین دشمن مردم ایران و قاتل فرزندان ایران همکاری کرده اند و زیر پرچم صدام به ایران حمله کرده اند و این دل مردم ایران را آزرده است. مجاهدین خلق بهترین کاری که میتوانند بکنند انحلال این سازمان ننگین است و در اختیار گذاشتن امکانات و پولش به سایر نیروهای اپوزیسیون ملی گرا مثل جبهه ملی.