چه نمی‌خواهیم، و چه می‌خواهیم

۱. کافی نیست آنچه نمی‌خواهیم فریاد بکشیم، باید آنچه می‌خواهیم را هم در اجتماعات خود بازتاب بدهیم.
۲. مردم از حکومت زور و جور اسلامی به ستوه آمده‌اند.
۳. چهل سال تجربه برای شناخت جمهوری اسلامی کافی است.
۴. باید به مردم اجازه داد که سرنوشت خود را خود تعیین کنند، نه فق‌ها.
۵. باید به کشور داری مبنی بر سلطه نظامی وامنیتی خاتمه داده شود، و اساس بر حاکمیت انتخاباتی و آزادانه مردم قرار بگیرد. تا زمانی که دو نهاد نظامی و دینی براقتصاد، سیاست، و دستگاه قضایی حاکم‌اند و سیاست آمریکا ستیزی ادامه داشته باشد، اقتصاد ایران سرو سامان نخواهد یافت.
۶. سیاست باید به سیاستمداران، اقتصاد به اقتصاد دانان، قضاوت به حقوق‌دان‌ها، دانشگاه به علما،... اختصاص یابد، و نظامیان حافظ مرزهای ایران باشند و درامور سیاسی مملکت دخالت نکنند.
۷. باید پدیده «لباس شخصی‌ها»، «بسیج»، «امربه معروف و نهی از منکر»، «حراست»، «گشت ارشاد» و غیره که عامل اذیب و آزار مردم شده‌اند پایان یابد. مأموران انتظامی باید درلباس ویژه خود ظاهرشوند و مطابق قانون عمل کنند. رفتاربا مردم، از جمله متخلفان باید مدنی و خالی از خشونت باشد.
خواست‌های واقع بینانه که می‌تواند در شعارهای تظاهرات بازتاب یابند عبارتند از:
۸. روش‌های مدنی و خالی از خشونت حقانیت اعتراضات مردم را ثابت و بهانه سرکوب را کم می‌کند. اینگونه به سمت رواداری و دموکراسی خواهیم رفت.
۹. مطابق اصل ۲۷ قانون اساسی، و وعده امروز حسن روحانی، رئیس جمهور، و تظاهرات و اعتراضات آرام و غیر مسلحانه باید آزاد باشد و نیروی انتظامی موظف است ازاجتماعات مردم در برابر هر نوع مداخله محافظت کند.
۱۰. تمام دستگیرشدگان اعتراضات اخیر و زندانیان سیاسی آزاد باید گردند.
خواست‌های اقتصادی و رفع فساد
۱۱. قطع بودجه نهاد‌های مذهبی و صرف آن برای حفظ محیط زیست، کارآفرینی و آموزش حرفه‌ای جوانان.
۱۲. علاقمندان به هرمذهبی خود باید هزینه آنرا تأمین کنند. کما اینکه درطول تاریخ چنین کرده‌اند. درآمد ملی متعلق به همه شهروندان از مذهبی و غیر مذهبی است. شخصی دوست دارد درآمد شخصی خودش را صرف ساخت مسجد کند و دیگری صرف تحصیلات دانشگاهی فرزندانش. هردو باید آزاد باشند.
۱۳. تمام حقوق معوقه کارگران و کارمندان باید پرداخت شود.
۱۴. حقوق بازنشستگان و معلمان باید به میزان تورم افزایش یابد.
۱۵. تمام سپرده‌های مردم در بانک‌ها باید پس داده شود.
خواست‌های سیاسی
۱۶. در اولین گام، شورای نگهبان و مجلس خبرگان رهبری باید منحل شوند.
۱۷. انتخابات مجلس شورای اسلامی با تغییر نام به مجلس شورای ملی باید دو باره برگزار شود و تمام شهروندان بدون قید و شرط باید از آزادی برای نامزد شدن و داشتن فرصت کارزار انتخاباتی برابر برخوردار باشند.
۱۸. برای تعیین نظام سیاسی کشور باید ظرف یکسال آینده یک همه پرسی انجام بگیرد، قانون اساسی باز نگری و اصلاح شود.
۱۹. آزادی احزاب، نهادهای مدنی و اتحادیه‌های صنفی باید تضمین شود.
۲۰. رفع تبعیضات جنسی و جنسیتی، ازجمله رفع حجاب اجباری.
۲۱. رفع تبعیضات قومی و مذهبی. آزادی رسانه‌ها بدون قید و شرط باید تضمین شود.
۲۲. هر گروهی که علاقمند به نشرِافکار و نظراتِ خود است خود باید هزینۀ آنرا تأمین کند. رسانه‌ها در دنیای آزاد یک کسب و کارند. در ایران نیز باید اینگونه باشد. رادیو و تلویزیون و هر رسانۀ ملی که دولت هزینه آنرا تأمین می‌کند باید زیر نظرِ مجلسِ شورای ملی اداره شود.
خواست‌ها باید واقع بینانه و دست یافتنی باشند. ممکن است کسانی دنبال انقلاب باشند. اما یادمان نرود آنچه در این ۳۹ سال تجربه کرده‌ایم محصول انقلاب بوده است. هیچ انقلابی به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی نرسیده است. بعد از گذشت ۳۹ سال هنوز و همچنان حقوق مردم را به نام انقلاب نقض و مخالفان و منتقدان را به نام ضد انقلاب سرکوب می‌کنند. مردم باید بتوانند در آزادی همه جانبه تصمیم بگیرند، قوانین را تغییر بدهند، و نمایندگان و مسئولان کشوری را انتخاب کنند.
دهم دی ماه ۱۳۹۶