دیوید کامرون تو یک قهرمانی تو یک قهرمانی
قهرمانی که باید باور کند قهرمان هست
قهرمانی که مثل یک کوه در میان طوفان ها می ایستد
اما اما نمی لرزد اما اما نمی هراسد
اما اما ایستاده می خروشد و فریاد می زند :
باید به فکر تمام کودکان جهان بود و کودکان سوریه را فراموش نکرد
باید به فکر تمام پدرها و مادر ها بود و آنها را فراموش نکرد
پدرو ما درانی که داغ فرزندانی را دیده اند که زنده زنده در آتش سوختند
و شعله های آتش سقف مدرسه را بر سرشان خراب کرد
و شعله های آتشی که جسم کوچک بچه ها را به کام مرگ فرستاد
و میلیون ها پدرو مادرانی که آواره شده اند
و میلیون ها خانواده ای که 100 هزار کشته داده اند
و بشار اسد آنها را کشته است تا در قدرت بماند
میلیون ها انسان را کشته است تا در قدرت بماند
2000 هزار نفر را در یک اقدام یک روزه با مواد شیمیایی کشته است
تا تا تا همچمان در قدرت بماند
دیوید کامرون تو خودت پدر هستی و می دانی
خیلی خیلی سخت هست پرپر شدن کودکان پیش چشم پدرو مادر
تو تمام اینها را درک کردی درک کردی و به پا خواستی
تا مانع از ادامه ی این کشتارها بشوی
تا مانع از این آواره گی ها بشوی
تا دیگر خانواده ها داغدار نشوند
تا دیگر خانواده ها آواره نشوند
تادیگر بچه ها در مدارس با بمب شیمیایی کشته نشوند
مهناز هدایتی
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید