باشو غریبهء کوچک

این دوبیتی‌ها به تأثیر از برنامه‌های اخیر تفرقه افکنانه تلویزیون بی‌بی سی نوشته شده

است که به بهانه روز جهانی زبان مادری می‌کوشید کشور ما را سرزمین زبان‌های خاموش بنامد و ایران را کشوری معرفی کند که در آن زبان فارسی به زبان‌های دیگر ظلم می‌کند. در واقع جوهر این گونه سخنان آن است که: «ایران هیچگاه یک کشور متحد و یکپارچه‌ای نبوده است و همواره از سوی دولت‌های این کشور یک ستم قومی و زبانی بر ضد اقوام و مردم مناطق گوناگون ایران در جریان بوده است و این ستم همواره به نمایندگی از یک ملت غالب از سوی حاکمان بر سایر مردم ایران اعمال شده و مردمانی را که به گویش‌ها و زبان‌های دیگری تکلم می‌کنند تحت سیطره و فشار سیاسی وفرهنگی و زبانی و قومی خود قرارداده است». ـ

 با درنظر گرفتن اوضاع آشفته داخلی و با توجه به نقش قدرتهای خارجی که قصد ایجاد پراکندگی و تفرقه در میان مردم ایران دارند، دیدن چنین برنامه‌هایی در رسانه‌های خارجی از نوع بی‌بی سی لندن و تلویزیون آمریکا اندکی نگران کننده است و مردم میهن پرست و دوستدار اتحاد و همبستگی میان مردم ایران را متأثر و متأسف می‌سازد به ویژه آنکه اینگونه سخنان از زبان کسانی عنوان می‌شود که خود را ایرانی و روشنفکر به شمار می‌آورند و در این زمینه صاحب دعوی‌های گوناگونی نیز هستند. سرایندهء این ابیات قریب به سی و سه سال همواره نشان داده است که در برابر برخی سخنان و دعوی‌های اغراق آمیز و سفسطه‌ها و اظهاراتی که بنا بر خاستگاههای شناخته شدهء ایدئولوژیک و یا مبتنی بر اغراض سیاسی خاص، تاریخ ایران و واقعیت فرهنگی و زبانی تاریخ ایران را تحریف می‌کنند سکوت نمی‌کند. پیش ازین هم من در کتابهای گوناگون، چه به نثر و چه به نظم در حد توان خودم بر اینگونه بد سگالی‌ها که اینجا و آآنجا نسبت به وحدت ملی ایرانیان مشاهده می‌شود، انگشت نقد نهاده‌ام و اغراض و امراض گوناگونی که نقش بسیار پر اهمیت زبان فارسی در قوام ملی و همبستگی میان اقوام ایرانی را به هیچ می‌گیرند، برملا کرده‌ام و به سهم خود به ضرورت مبارزه با چنین افکاری که غالبا ریشه در منافع بیگانگان داشته و دارند تأکید کرده‌ام. نمونه‌های آن را در کتاب

 «زبان فارسی و هویت ایرانیان» که نشر اینترنتی یافته و نیز در دومجموعه از شعرهای طنز آلود من به نامهای «گفتمان الرجال» و «قصهء ما راسته» که در سال ۲۰۰۹ انتشار یافته‌اند و نیز در قصیدهء بلندی با نام «سخن اهل دل» و چندین شعر دیگر می‌توان دید. اکنون هم می‌دانم که‌ای بسا این ابیات به مذاق خیلی‌ها سازگار نیفتند و چه باک؟ من به اهمیت اساسی و بنیادین زبان فارسی در تداوم وحدت ملی و در همبستگی و قوام فرهنگی و قومی و تاریخی همه ایرانیان اعتقاد راسخ دارم و برای من قطعی شده است که آن‌ها که وحدت ملی ایران و یکپارچگی این کشور را برنمی تابند به بهانه‌های گوناگون زبان فارسی را هدف می‌گیرند. از اینرو در این زمینه کوتاه نخواهم آمد. رابطه من با زبان فارسی تنها رابطه یک شاعر بازبان

 شعری و ادبی خودش نیست بلکه رابطه یک شهروند ایرانی علاقمند به تداوم تاریخی و همبستگی ملی میان مردم ایران نیز هست و این نکته بسیار برای من اهمیت بیشتری در قیاس با نکتهء نخستین دارد. پس از زبان سعدی خطاب به زبان فارسی فاش می‌گویم و از گفتهء خود دلشادم که: ـ

 ما را سری ست با تو که گر خلق روزگار

دشمن شوند و سر برود، هم بر آن سریم

دوبیتی های جناب قلم غوغا

المتخلص به تحلیلگر مسائل ایران

در بی بی سی و متخصص در امور

السنة الاُمهات یا  زبان مادری

روایت : م.سحر

...............................................................

مو که از شهر کرمون زیره دارُم

قلم در راهِ کسبِ لیره دارُم

به بی بی سی زبون مادری را

مقالاتی برای جیره دارُم

***

مو که در نشر ِ مطبوعات،  شیرُم

شبی اینجا ، شبی اونجا  اجیرُم

سبیل از استالین دارُم به میراث

ولی در شهرِ بی بی سی دبیرُم

***

مو  روزینامه بنویسُم  به لندن

دکانی تازه تأسیسُم به لندن

مو در ایرانشناسی اوستادُم

نظرساز و قلم لیسُم به لندن

***

مو روشنفکر بی بی سی نشینینُم

به بی بی سی نشینان جانشینُم

قلم بر صفحهء ایرانشناسی

بلغزانُم به دستِ لیره چینُم

***

مو عُمری شد که ایران می شناسُم

دُم از سُم ، زین ز پالان می شناسمُ

مو این ایرانشناسی را به لندن

برای لقمه ای نان می شناسُم

***

مو مطبوعاتی اُم ، اهل ِ رسانه

قلم دارُم وزین و خالصانه

سفارش می ستانُم سوژه ها را

همه نوعی به شرطِ آب و دانه

***

قلم در دست ِ مو هنگامه گر بی

که در هر سوژه ای صاحبنظر بی

مو ، کالا ی قلم دارُم .... خریدار

به دکُاّن ، خواه ماده ، خواه نربی

***

به مو دادند بی کسب ِ وسائل

به لندن شغل ِ تحلیل ِ مسائل

اوائل ، چپ چُسیدیم  و   اواسط

اواخر،  توبه کردیم از اوائل

***

عوامی مشربی  ،  ایران شناسُم

که در لندن معاشر با خواصُم

از ین ایرانشناسی نیست مشغول

مگر با  نرخ نان ، هوش و حواسُم

***

مو اون قومم که آهُم را اثر  بی

بریتانی زحالُم باخبر  بی

بگردُم کز مو ، بی بی سی ،  زبهر ِ ـ

زبان مادری دلسوته تربی

***

عجب یاری به لندن دارد این قوم

چنان روح و چنین تن دارد این قوم

قلم درجوهری ،  اهل رسانه

علمداری تهمتن دارد این قوم

***

م.سحر

پاریس 24.2.2012

http://msahar.blogspot.com/

.................................................................................

اینهم دولینک از بی بی سی که منبع الهام این دوبیتی هاشدند

http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2012/02/120221_barzegar_mother_tongue.shtml

و

http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/02/120221_l20_l10_fs_mother_tongue.shtml

و در سایت چراغ آزادی  مقاله ای جالب و خواندنی هست  مرتبط با  مسائلی که در بی بی سی  درج شده

http://cheragheazadi.org/index.php/archives/2422