دولت آمریکا وجود "منطقۀ ٥١ " را رسماً تأئید کرد

در واقع، سازمان اطلاعات آمریکا فاش ساخته که منطقۀ موسوم به ٥١، محل آزمایش هواپیماهای جاسوسی "یو ٢"* در جریان جنگ سرد بوده است.

دو مورخ سازمان اطلاعات آمریکا، در گزارشی پیرامون طرح تولید هواپیماهای "یو ٢" در سال های 1954 تا 1974 به این امر اعتراف کرده اند؛ آنان در این گزارش چهارصد صفحه ای کمترین اشاره ای به بشقاب پرنده یا موجودات فضایی نکرده اند که گویا پس از سقوط سفینه‌شان در صحرای نوادا در سال 1947 توسط آمریکایی‌ها در "منطقۀ ٥١" پنهان شده‌اند. در این گزارش آمده است که بخشی از این صحرا به طول ٢٠ کیلومتر محل تمرینات هوایی خلبان معروف آمریکایی "گری پاورز"* بوده که هواپیمایش در سال 1960 در حریم هوایی اتحاد شوروی سابق هدف موشک قرار گرفت و سقوط کرد.

از آغاز آزمایش هواپیماهای "یو ٢" در صحرای نوادا اظهارات خلبان‌های خطوط مسافربری که از همین منطقه عبور می‌کردند دربارۀ اشیاء ناشناس پرنده نیز افزایش یافت. گزارش مورخان سازمان اطلاعات آمریکا در این باره تصریح می‌کند: در حالی که هواپیماهای تجاری آن زمان در ارتفاع ٣ تا ٦ هزار متری پرواز می‌کردند، هواپیماهای "یو ٢" در ارتفاع ٢٠ هزار متری زمین به پرواز درمی آمدند.

بنابراین، اگر هواپیماهای "یو ٢" در ارتفاع ٢٠ هزار متری پرواز می کردند، تابش نور خورشید روی بال‌های نقره‌ای آنها این تصور را نزد خلبان‌های خطوط تجاری در ارتفاع ٦ هزار متری ایجاد می کرد که گویا اشیای نورانی با سرعت در حال حرکت هستند.

مورخان سازمان اطلاعات آمریکا، تصریح کرده‌اند که در آن موقع هیچکس تصور نمی کرد که هواپیمایی بتواند در ارتفاع ٢٠ هزار متری پرواز کند. به دلیل ماهیت محرمانۀ هواپیماهای "یو ٢" در دورۀ جنگ سرد، محققان نیروی هوایی آمریکا نیز نمی‌توانستند در مورد علت واقعی "اشیاء نورانی" در آسمان نوادا توضیحی بدهند.