نبرد دو غول
ستیز بازرگانی میان ایالات متحده و چین بار دیگر بالا گرفته است. چین اعلام کرده از آبانماه، فرستادن فلزهای کمیاب و فناوریهای وابسته را زیر کنترل تازهای میبرد. در پاسخ، آمریکا بر کالاهای چینی مالیات وارداتی ۱۰۰ درصدی بست. این کشمکش بازارهای جهان را آشفته کرد.
پکن میگوید این کار پاسخی است به رفتار کشورهای غربی که فروش تراشهها و فناوریهای پیشرفته را محدود کردهاند. واشنگتن اما آن را نشانهی آغاز جنگ بازرگانی تازهای میداند. هر دو کشور خود را در جایگاه برتر میپندارند: چین بر توان صنعت و منابع خود تکیه دارد، و آمریکا میکوشد با محدود کردن دسترسی چین به تراشهها و بازارهای جهانی رشد آن را مهار کند.
چین اکنون فرمانروای بازار فلزهای کمیاب است که در ساخت خودروی برقی، توربین بادی و افزارهای دیجیتال نقشی بنیادین دارند. این برگ برنده را به ابزار فشار بدل کرده است. در برابر، آمریکا و اروپا در جستوجوی منابع جایگزیناند، اما هنوز وابستگیشان به چین چشمگیر است.
اروپا نیز میان دو نیاز گرفتار است: از یکسو به پشتیبانی امنیتی آمریکا تکیه دارد، و از سوی دیگر برای بازار و مواد خام به چین وابسته است. برای بروکسل، گزینش میان «امنیت» و «رفاه» آسان نیست.
اگر این رویارویی بیشتر بالا گیرد، جهان با نبرد دو غول بیمهار روبهرو خواهد شد که آسیبش نهتنها دامنگیر خودشان، بلکه سراسر جهان، از اروپا تا کشورهای جنوب جهانی (آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین)، خواهد شد. راه خردمندانه آن است که دو سوی درگیر، خطهای سرخ و سازوکارهای بازدارندهی روشنی برای جلوگیری از درگیری بزرگتر پدید آورند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!