این جنگ، جنگِ ما نیست، جنگِ مردمِ ایران نیست، اما ایران به همه‌ی ما تعلق دارد و دفاع از کشور؛ قطعا دفاع از حکومتِ جنایتکار اسلامی نیست. پارادوکس ناخوشایندی در حال شکل گیری است؛ حکومتِ جنایتکار اسلامی را نمی‌خواهیم و برای سرنگونی‌شان لحظه‌شماری می‌کنیم، اما به چه قیمت؟ به قیمتِ ویرانی ایران؟ و پارادوکس از همین‌جاست که شکل می‌گیرد: کشته شدنِ جنایتکاران و نزدیک شدن به دقیقه‌ی سرنگونی خوشحالت می‌کند اما در کنارش کشور هم دارد نابود می‌شود، مردمِ بی‌گناه در حال نابودی‌اند، انسان‌های بی‌گناه در حال نابودی‌اند...
و مسببِ تمام این روزگاران تلخی که داشتیم و داریم؛ حکومتِ جنایتکار اسلامی است؛ خمینی آغازش کرد و خامنه‌ای ادامه داد، بی‌آنکه به مردم فکر کنند؛ و به‌راستی کدام اشغالگری را می‌شناسی که به مردمِ سرزمین اشغال شده فکر کند؟!
ب‌شدت معتقدم که ایران توسطِ مسلمانانِ تندرو اشغال شده است؛ سرزمینی سرشار از ثروت؛ از این روست که اشغالگران به سادگی دست از این سرزمین برنمی‌دارند.
تو بیش از چهاردهه به دنبال محوِ یک کشور و مردمانش هستی؛ انگار که همسایه‌ات مدام بگوید خانه‌ات را به آتش می‌کشم، چقدر می‌توانی تحمل کنی؛ حتی اگر بدانی این یک بازی روانی‌ست؟
از طرفی یک کشور عملا به کشور تو تجاوز کرده، اسم‌اش تجاوز است اما کسی نمی‌گوید زمینه‌های این تجاوز چگونه شکل گرفته؟ کسی نمی‌گوید بیش از چهار دهه وزوزِ اینکه: محوتان می‌کنیم؛ یک جایی غیرقابل تحمل می‌شود، کسی نمی‌خواهد 7 اکتبر را نگاه کند و به‌یاد بیاورد، اما (شاید به‌درستی – نمی‌دانم) می‌گوییم به کشورمان تجاوز شده؛ و می‌دانیم که ما مردم دخالتی در این تجاوز نداشته‌ایم و نخواسته‌ایم و نمی‌خواستیم؛ و می‌مانیم که چه باید کرد، سمت و سوی که را باید گرفت، میهن را به قیمتِ ماندنِ اشغالگران اسلامی؛ یا هم‌دلی با آن‌که کمر به نابودی کشورمان بسته است؟
جالب است نه؟ پارادوکس همین جاست: هر دو جنایتکارند و هر دو متجاوز...!
م. روان‌شید
24 خرداد 1404
t.me/ravanshidpoet
#روان‌شید #اسرائیل #جنگ #پارادوکس‌جنگ #جنایتکاران
.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید