رادمنش بودن و دلاوری
درووود!
اشاره ای گذرا.
بعد از اینهمه فجایعی که در طول نیم قرن اخیر بر سر ایران و ایرانیان رفت و همچنان میرود، امروزه روز هر ایرانی – مهم نیست در کجا جهان پهناور مقیم باشد - به ذات خودش مُحق و مُجاز است که نمیگویم زندگی خصوصی؛ بلکه بی چون و چرا با نام واقعی و تصویر انسانهایی آگاه و آشنا بشود که مدّعی «نجات ایران و ایرانی» از دست مثلا حکومتگران ناحقّ یا غارتگران و غیره و ذالک هستند. ایرانیان به اشباح و سایه های استعاری هیچ اعتمادی ندارند. کسانی که بر اساس اغراضات شخصی و گروهی و فرقه ای و سازمانی و حزبی و قومی و تشکیلاتی در تحت «نامهای مستعار و مضحک و متفرعن» در سایتهای مختلف اینترنتی به نام «آزادی بیان» به لجنپراکنیهای هدفمند در پای مقالات دیگران مشغولند؛ ولو مقالاتی سطحی و بی مورد باشند، همه بدون استثنا از گماشتگان و مزدوران تشکیلات مخوف قدرتپرست و اقتدارگرا هستند از دایره ولایت فقاهتی گرفته تا مخالفان عجیب و غریب سیستم فقاهتی. اینگونه اشباح فقط مترصد فرصت نشسته اند تا بتوانند بالفور به کاربست اغراض و اهداف و نیّات خودشان اقدام کنند.
امّا انسانهایی که اهل استدلال و منطق باشند، خیلی راستمنشانه و گشوده فکر با دلاوری و آگاهی به میدان همآوردی گام میگذارند تا مردم ببینند و بفهمند که مدّعیان «آزادی»، چقدر لولهنگشان آب برمیدارد و چقدر و تا چه اندازه مسئولیّت حرفهایی را که میزنند به عهده میگیرند و پاسخور گفتارها و رفتارهای خودشان هستند. این گوی و این میدان. دلاوران رادمنش: عجل علی ظهورا.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان