بیشرمیگری در زیر چادر و چاقچور
درووود!
مختصر و تعجیلی.
جواب ابلهان، خاموشیست. آنانی که باید بفهمند، میفهمند و آنانی که احمق به تقصیر و خودخواسته هستند تا ابد احمق میمانند؛ ولو هزاران هزار متفکّر و فیلسوف و دانشمند و استاد به بیدار کردن مغز خفته آنها بخواهند تلاشها کنند. احمق خودخواسته و مغرض با اغراض ماسیده برای حفظ حماقتهای خودخواسته اش در صدها نقاب و چادر چاقچور به دفاع از بلاهتهای خودخواسته اش و مظلوم نماییهای ترحمی بیشرمی میکند. کسی که شعور سخن گفتن داشته باشد فقط با استدلال و منطق قویمایه به دگراندیشان از در گفتگوی منطقی برمیآید. ولی هوچیگران که عمرا آ را از ب، تمییز و تشخیص نمیدهند به ریختن فاضلاب وجودشان در پای مقالات دیگران تقلّا میکنند تا نه تنها مباحث کلیدی و اساسی را لوث کنند؛ بلکه برای رسیدن به مقاصد کثیف و قدرت طلبیها و عقده های فردی و گروهی با خزیدن به زیر نقاب انواع اسامی استعاری، به هر گونه لیچاربافیهای تهوّع آور چنگ اندازند و خود را مدام مظلوم و حقّ به جانب در انظار دیگران نمایش دهند. اینگونه ابلهان اگر ریگی به کفششان نبود با نام واقعی و تصویر خودشان حرف میزدند.
شاد زیید و دیر زیید.
فرامرز حیدری