افزودن دیدگاه جدید

- افراد اندیشمند و تئوریک و انقلابی و روشنفکر و روشنگر، نباید هیچگاه با افراد قصه گو و داستانسرا و خاطره نویس وارد بحث و مشاجره شوند!
--در میزگردهای تلویزیونی گاهی 3 نفر از شرکت کنند گان مثلا از دلایل فلسفی یا جامعه شناسی یا تاریخی یا نظری یا سیاسی، برای مواضع خود استفاده میکنند؛ در حالیکه یک نفر دیگر با تیتر و عنوان دکتر، یا از همسایه اش فاکت دروغ می آورد یا از دختر عمه اش یا از ننه بزرگش یا از نوه اش!
-- بعنوان مثال :یک دکتر جلدی سلطنت طلب از کانادا- یا آن وزیر فرهنگ خاتمی، یک اصلاحگرا که در انگلیس است، از دسته دوم میباشند!
-- به نظر من اینگونه افراد نباید اصلا وارد جلسات بحث رسانه ای شوند، و نباید یک جمله از سیاه قلم های این گروه دوم خوانده شود.
اینها بیسوادی خود را با سوء استفاه از شارلاتانیسم،یا عنوان و تیتل دهن پرکن،و یا معروفیت مصنوعی خود را با قصه گفتن و خاطرات کذایی و فریبکاری، اغلب جبران میکنند