افزودن دیدگاه جدید

رسم براین است که بگویند و بنویسندیادش گرامی باد، بی آنکه به گذشته حزبی و نقش شوم توده‌ای ها از جمله اقای تنکابنی در سال 57 والبته نقش حزب توده در سال‌های 30اشاره ای بشود.
آثار ماندگار ایشان را می‌توان در روح و ذهن جامعه ایرانی و در حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی خلاصه کرد.
قلم این نویسنده در خدمت جلادان مسلمان بود تا اینکه روزی خود خیاط در کوزه افتاد.
مرگ فاجعه نیست بلکه آثار و مکتوبات مخربی است که مردم ایران را به بیراه برد.
دشمنی حزب توده با مشروطه وآزادی و ستیز با غرب و دنباله روی از روسیه منجر به وضع کنونی و آواره گی هزاران ایرانی وازجمله نویسنده در گذشته شد. مرگ دلیل فراموشی مسولیت کسی نیست. در یک کلام اندیشه وراه تنکابنی خطا بود.