کار کار انگلیساست
روی چاه های نفت و گاز و دیگر منابع طبیعی ایران چنبره زده اند و سر سوزنی به کسی هم پاسخگو نیستند. چقدر فروختند، چقدر چاپیدیند، چقدر خرج آتش افروزی و شرارت و جذب و تربیت دگوری برای آدمکشی نمودند را کسی نمی داند.
خب مملکت انفال است دیگر. همه چیز تعلق به امام زمان دارد و در زمان غیبت به نایب برحقش. کشور را هم ایزوله کرده اند و اقتصادش را دقیقا تبدیل به مال خر. نرخ بیکاری با رکود اقتصادی رقابتی تنگاتنگ دارد و تازه هر روز هم از کیسه ملت بینوا، یک چاه جدید می کنند که باید پر شود. مطابق آمارهای خودشان، هزینه بامبول جدید، یعنی اربعین از مطالبات پرستاران بیشتر است.
ذکر مصیبت شد و توضیح واضحاتی که همه می دانند. منتهی یاوه پوزیده را بهانه کردم که دریا گریه کنم. مردک عقبمانده زبون، می گوید منطقی نیست که روی بنزین سوبسید بدهیم. کلبعلی خان، اول ابزار بزرگی فراهم کن بعد ادایش را دربیار.
من هم معتقدم که در یک حکومت سالم و شفاف با اقتصاد پویا سوبسید نباید داد چون اساسا نیازی به آن نیست. منتهی چه چیز ایران اشغال شده امروز، سالم و شفاف است؟
واقعا آن جماعت اندکی که به این بابا رأی داده اند آیا سر سوزنی مطالبه گری هم بلدند یا زبانشان فقط سر مخالفان دراز است؟
بنظر می رسد که آبان خونین دیگری در راه باشد.