افزودن دیدگاه جدید

درووود!
بدون شرح!
کثیری از تحصیل کردگان و کنشگران ایرانی از زمانی که گلاه گشاد گذاشتن بر سر خود را بزرگترین هنر رایگان و افتخار آفاق شدن خود محسوب کردند و در ایران و جهان به داشتن کلاه گشاد بر سر خود، فخر میفروختند و هنوزم میفروشند، از یاد بردند که خودشان کی هستند و چی هستند و چه میخواهند باشند. به همین دلیل نیز طیفی شیّاد به نام آخوند جماعت از غفلت و فرصت حضرات استفاده کردند و توانستند بر سرنوشت و هستی و نیستی ایران و مردمش، حاکم مطلق شوند و هر کاری را که تا امروز اراده کرده اند، توانسته اند بر سر این ملّت همیشه مستاصل بیاورند و طیف تحصیل کرده و کنشگر همچنان مست باده خودفریبی و عاشق کلاه گشاد فرنگی بود و همچنان هست که بر سر خودش گذاشته است.
فقط باعث تاسف نیست، بلکه خیلی گریه آور نیز است که چنین حضراتی هنوز نمیتوانند فرق بین «ستاره و سیّاره» را از همدیگر بدانند ولی عجیب در باره منظومه های گوناگون کهکشانها، اظهار لحیه های دایرة المعارفی میکنند.
اینجور افراد به قدری کبره خودباختگی به مغز و روح و روانشان مالیده است که گال گرفته اند و خیال میکنند که پوست وجودی خودشان است. فاجعه است.
هنوز در میان اینهمه هارت و پورت کن، یک نفر نفهمیده و متوجّه نشده است که پروسه فلسفیدن در آلمان از زهدان «عرفان آلمانی» به دلیل ریشه های ژرف آن در تاریخ تحوّلات فرهنگی و اجتماعی مردم آلمان زاییده و عبارتبندی شد. «ایمانوئل کانت» در خانواده ای به دنیا آمد و بالغ و پروریده شد که بر بنیانهای عرفانی «پیتیسم/ Pietism» زندگی میکردند.

شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان