افزودن دیدگاه جدید

اینکه حکومتگران فقاهتی برای دوام قدرت و استیلای خودشان حاضرند نه تنها هشت میلیارد مردم کره زمین را سر ببُرند؛ بلکه آن آمادگی الهی را نیز دارند که پشبندش هشتاد میلیارد انسان دیگر را نیز بکشند و خونشان را بریزند، اگر بدانند که قدرت و استیلایشان تا قیام قیامت از این طریق تضمین ابدیست. آخوند جماعت هچیگونه پرنسیپ اخلاقی و منشی و اصولی ندارد. بی نهایت فرصت طلب و منفعت طلب و سفت و سخت نیز قدرت پرست مطلق است و حاضر نیست خردلی از اقتدار و قدرتش کاسته شود؛ ولو مادر و خواهر و زن و فرزند خودش را در ملاء عام تکه و پاره کند. اصل برای آخوند جماعت، فقط مطلقیّت مصدر قدرت و آمریّت بودن است و بس. بنابر این با توجه به وضعیّت آخوندها و ارگانهای تابع آنها که از قِبَلِ قدرت آخوندی به منافع و امتیازها و سهیم بودن در غارتهای ناشی از «المغازیها» چنگ یافته اند، ضرورت دارد که معنای «ما ایرانیان به همراه شاخصهای متفاوتشان از طیف آخوندها و اعوان و انصارشان» روشن و آشکار شود. صرف گفتن «ما ایرانیان»، هیچ چیزی را موجب نمیشود و هیچ تاثیر و تلنگری را برای ایجاد اقدامهای بایسته در تقابل با سلسله خلفای الله ایجاد نمیکند.
آنچه که مستلزم است خیلی شفّاف در عبارتهای فهیم و مستدل و متّقن، عبارتبندی شود، «ماهیت ما ایرانیان» است و تاکید بر اینکه کدام گرایشهای سیاسی، خودشان را در گستره «ما ایرانیان» میشمارند و به حساب می آورند. هر گاه ماهیّت «ما ایرانیان» و «پرنسیپها و اصول و ساختمایه ها و هویّت مشترک یا به عبارت دیگر، مخرج مشترک آنها» همچون خورشید تابان برای تک تک گرایشهای سیاسی و مردم ایران در جامعیّت وجودی؛ یعنی حتّا آنانی که شناسنامه ایرانی دارند، اظهر من الشّمس شد، آنگاه میتوان امیدوار بود که از کجا باید آغاز کرد و سنگبنای ساختن جامعه ای نو را پی ریخت. با «شولم شولم گفتن [ماجرای دزد و صاحبخانه در کتاب کلیله و دمنه]»، هیچگاه نمیتوان به معزول و خنثا کردن حکومت آخوندها و اعوان و انصارشان کامیاب شد. آنها تا زمانی که «ماهیت ما ایرانیان» روشن و آشکار نشود، در قدرت و استیلای بلامنازع خودشان دوام خواهند آورد، گیرم که از سر ناچاری و فشارهای داخلی و عصیانهای مردم، گاه گداری مجبور شوند که امتیازهایی را به مردم از در بدهند، ولی در شرایط مقتضی و ضروری از پنجره دوباره، امتیازها را بازپس بگیرند و مدام مردم را در حالت جلیز و ولیز سیخ کباب بر روی آتش جنگ و گریزهای خودشان و مردم تداوم دهند.
آنچه باید ماهیّتش روشن شود، «ما ایرانیان و شاخصهای مخرج مشترکی» آنهاست؛ طوری که هر کسی به چنان ماهیّتی گواهی تصدیقی و تاییدی بدهد. ناگفته نگذارم که همصدایی نظری از لحاط سیاسی [= دمکراسی خواهی، سکولار خواهی، لائیسیته خواهی، آزادیخواهی، جدایی خواهی دین از حکومت و امثالهم] هرگز و هیچگاه به معنای «شاخص و پرنسیپ و ماهیت و مخرج مشترک واحد» نیست. تفاوت این دو مسئله باید دائم در مقابل جشم انسان هوشیار و بیدار باشد؛ وگر نه هر اقدامی به معنای آب در هاون کوبیدن است و بس. اصل کلیدی همانا شناخت و آگاهی مستدل داشتن از «شاخص و پرنسیپ و اصول و ساختمایه ما ایرانیان» است که راهگشای مسئله است؛ ولاغیر.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان