ما جنگ نمی خواهیم

یک عده «روشنفکر ایرانی» در آستانه جنگ بین جمهوری اسلامی و اسراییل اعلامیه داده اند. بسیاری از امضاکنندگان از دوستان و آشنایان من هستند. اما اعلامیه آنقدر از مرحله پرت است که نمی شود درباره اش سکوت کرد: نه به جنگ و نه به جمهوری اسلامی؟
نه به جمهوری اسلامی؟ بیش از چهاردهه است که این جنایتکاران بر کشور ما حکومت می کنند و با مردم‌ ما مثل اشغالگران رفتار می کنند. مگر جمهوری اسلامی به خواستگاری شما آمده است؟ مگر سر سفره عقد با ملا نشسته اید؟ مگر رفراندمی در جریان است که شما از هوادارانتان می خواهید رای «نه» به صندوق بیاندازند. بعضی از شما تا همین انتخابات اخیر در خیمه شب بازی حکومت شرکت می کردید. مردم ما سال هاست به جمهوری اسلامی نه گفته اند. نه به جمهوری اسلامی در این شرایط بی ربط ترین حرف است. حرف کسانی ست که هیچ برنامه مبارزاتی برای آزادی مردم خودشان از چنگ اشغالگران ندارند. این «نه» در بهمن ۱۳۵۷ حرف مهمی بود. اما امروز مفت نمی ارزد. این «نه» در واقع جواب به این سوال است: آیا برای رهایی مردم خود برنامه مبارزاتی دارید؟ آیا استراتژی و برنامه ریزی استراتژیک دارید؟ آیا حتی با همفکرانتان می توانید یک اتحاد و یک مبارزه متشکل و متحد را پیش ببرید؟ جواب همه اینها «نه» است.
نه به جنگ؟ کدام جنگ؟ بیش از چهار دهه است که حکومت جمهوری اسلامی به مردم ما اعلان جنگ داده است. چند نسل از بچه هایمان را در زندان ها با شکنجه و اعدام نابود کرده اند. در خیابان ها چشم جوان ها را کور کردند به زن و بچه این مردم مظلوم تجاوز کردند. جنگ حکومت با مردم ایران جنگی روزانه است. این جنگ را چگونه می خواهید متوقف کنید. اعلامیه نویسان به این جنگ کاری ندارند. جنگ داخلی از نظر آنها جنگ نیست. تنها جنگ بین نیروهای نظامی

پیام شاهزاده بموقع، جانانه و جامع و مانع بود. هم یادی از سیاستمداران کاربلد از جمله پدر فقیدش کرد که منطقه در زمانشان، جای امنی بود و هم به مهمترین دغدغه جهان درمورد تغییر رژیم در ایران پاسخ داد: خلأ قدرتی در کار نخواهد بود.
میدان واقعیت امروز مشخص است:
یک طرف خامنه ایی و رژیم جنایتکارش است و یک طرف جماعتی از تبار سنگواره های ناطق پنجاه و هفتی یا نوادگان جوانترشان. اگر بخواهم نام ببرم صرفا مایه بهم خوردن وضعیت مزاجی خواننده خواهد شد.
البته انشانویسانی هم در این میان به دادن شعارهای کلیشه ایی خواهند پرداخت. «راه حل تشکیل آلترناتیو ملی است» و کوفت و زهرمار و حرفهای صدمن یکغاز مضحک مفت.
برو بساز این آلترناتیو را که ما هم ببینیم.
رهبر را نمی توان با جادوگری پدید اورد. هزارنفر یک میلیون حرف می زنند و ده نفر هم اعتنا نمی کنند اما یکنفر است که حرفش در بالاترین سطوح ولوله می آفریند.
من نمی دانم پشت پرده چه خبر است و اساسا ذهنم صرفا قادر به تحلیل کردن بر مبنای شواهد است و چیزی که می بینم و می فهمم. اما می دانم این پیام شاهزاده دل میلیونها ایرانی را گرم کرده، در محافل جهانی مورد توجه قرار گرفته و البته پنجاه و هفتی سوز است.
بنظرم آب آنقدر گل شده که زمان صاف شدنش رسیده باشد.