محض رضای خدا! کمی به رژیم انتقاد کنید تا به اپوزیسیون تبدیل شوید!

برخی از پنجاه و هفتی ها که به انقلاب شکوهمند ۵۷ همچنان مؤمن مانده و تمام قد از جمهوری اسلامی دفاع میکنند اما نمی دانم چرا در داخل کشور نمی توانند زندگی کنند که از نعمت های فراوان رژیم اسلامی برخوردار گردند و بیهوده در خارج کشور زندگی میکنند و جزو تبعیدی ها یا بقول رژیم در صف ضد انقلابیون قرار گرفته اند؟
اکثر این افراد از مزایای پناهندگی بهره جسته اند و دارای تابعیت کشور میزبان نیز شده اند و بدین لحاظ جزو ایرانیان به ستوه آمده  از دست رژیم اسلامی بشمار می آیند که در واقع طرفدار رژیم اسلامی نیز می باشند  و هر بار در هر انتخاباتی فعال می‌شوند و به مشوقان ایرانی های خارج کشور در انتخابات می‌شوند!
سالهاست که زندگی افراد یاد شده از شرایط پناهنده سیاسی مخالف جمهوری به اقامت تعطيلات خارج کشوری حامیان نظام اسلامی تغییر یافته است!
مدتهاست که قضیه گرفتاری های مردم ایران در ۴۵ ساله گذشته با نوید های پوچ اپوزیسیون های گوناگون برای رهائی این مردم از جور و ستم حکومت اسلامی به داستان آورگی آن کلاغ شباهت یافته هست!
*قصه ی ما به سر رسید کلاغه به خونش نرسید*
درسایه شکست های پی در پی اپوزیسیون خود خوانده ،تنها مشروعیت نظام و سپس اصلاح طلبان به کرسی می نشیند و به مردم محروم وتشنه آزادی ایران هیچ چیز عاید نمی شود!
شوربختانه در سایه فقدان همت ملی همگانی ،ایران به سرزمین قیام های پی در پی اما ناکام تبدیل شده است!
همه کوشندگان راه آزادی مردم ، روزانه مقالات گوناگونی را که مربوط به مسائل ایران هست مطالعه میکنند که هر یک از آنها را می توانیم در جهات مختلف مورد استفاده قرار بدهیم. بعضی مقالات بنام اپوزیسیون اما در دفاع از رژیم اسلامی نوشته می شوند و به اشتباه در سایت های خارج کشوری منتشر می گردند که اصلا ربطی به نیروهای مخالف جمهوری اسلامی ندارند و اساسا می توانستند در روزنامه ها وسایت های با مجوز از وزرات ارشاد حکومت اسلامی چاپ گردند!

سئوال من در اینجاست،! آیا دلیلی برای توقیف وزندانی کردن آن التماس گری که اجازه فعالیت سیاسی در چها رچوب جمهوری اسلامی را می نماید را می توان یافت؟ آیا دلیلی برای جلوگیری از چاپ نشریات حامیان نظام اسلامی که به همه احکام حکومتی خامنه ای گردن می گذارند و آنرا تطهیر می کنند اما در خارج کشور بعنوان اپوزیسیون زندگی و فعالیت سیاسی می کنند یافت؟ یا اگر کسانی با کمال همت از تمامیت حکومت اسلامی حمایت می نمایند وهمه سعی وتلاششان بر این هست که در ارکان حکومت شرکت نمایند، آیا می توان آنهارا به جرم های گوناگون در حمایت از رژیم اسلامی مانع تراشی کرد؟ رژیم عقب افتاده اسلامی در بسیاری از زمینه ها همچنان بی خرد است چرا که نظام حاکم برایران بسیاری از نیروهای خودی را که به ظاهر ناخودی به نظر می رسند و مخالفت چندانی با حکومت ندارند و تنها در پی امنیت حقوقی و سیاسی می باشند تا در پناه همین حکومت به زندگی بی دردسر ادامه دهند واینکه  به مردم سخت می گذرد یانه برای آنها مهم نیست بلکه این افراد فقط خواهان فعالیت سیاسی در چهار چوب نظام هستند و بس!

حکومت اسلامی کم کم به همان اشتباه شاه مرتکب می شود که هیچ نیروئی به غیر از عضو حزب رستاخیز را بر نمی تافت!
دغدغه این دسته از نیروهای سیاسی مشکلات و درد مردم نیست بلکه آنها حاضرند در رکاب التزام به قانون اساسی و ولایت فقیه ، بسیار مومنانه تر از نهضت آزادی همه خواست های نظام را بر آورده سازند تا آنجائی که متعهد می شوند مانند گذشته یعنی دوره مبارزه ضد امپریالیستی خط امام به نیروهای سرنگونی طلب و دیگر نیروها بتازند تا جائیکه صداقتشان را به رهبران اسلامی ثابت نمایند اما حکومت واپسگرای اسلامی قدر این نیروها را نمی داند و بطور ناشیانه  لباس اپوزیسیون برتن آنها کرده  که همه آنها در دوره ائی بس دشوار وخونین وانتقالی، بیهوده خارجه نشین شده اند!

شاید این نیروها در توافقی با خود رژیم در خارج مانده اند تا در میان نیروهای اپوزیسیون برانداز تفرقه ایجاد نمایند. ولی به هر جهت این نیروها هیچگاه انتقادی به رژیم اسلامی نمی نمایند و همواره بر سرزنش نیروهای مخالف جمهوری اسلامی همت می گمارند! بیشتر از این کاری ازدست آنها بر نمی آید!

در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در برگزاری جشنها و پیام فرستادن ها ابتکار عمل را بدست می گیرند و عکسهای شهدای سازمانی خود را در دوره قبل از انقلاب اسلامی که در مبارزه با استبداد سیاسی شاه جانشان را از دست داده اند را در سایت ها و نشریات خود منتشر می نمایند ،گوئی که آن انسانهای ارزشمند در نهایت برای برقراری حکومت اسلامی تلاش نموده بودند؟

آنها به سیاق رهبران جمهوری اسلامی انقلاب فاجعه انگیز سال پنجاه وهفت را شکوهمند می خوانند وبرخلاف دیگران که آن انقلاب شکست را خورده و ارتجاعی و بقول برخی ربوده شده بدست ملایان خطاب می نمایند ولی آنها انقلاب اسلامی را کاملا سالم و سرقت نشده می پندارند! از اینهائی که سخن رانده می شود به تمامیت رژیم هیچگونه انتقادی ندارند بلکه آنها فراز ونشیبی در تکامل انقلاب مشاهده می نمایند که از نظر آنها این خاصیت هر انقلاب کبیر می باشد!

آنها تمام شانس های تکاملی برای رسیدن به جامعه مدنی را در درون حکومت اسلامی جستجو می نمایند نه در خارج از حاکمیت! برای مثال آنها در پس انتخابات ریاست جمهوری در کنار یکی از پایوران نظام اسلامی می ایستند. برای مثال اگر رژیم اسلامی وزارت جواد ظریف را رد صلاحیت کرد اما پزشکیان را تائید نمود، آنها حمایت از پزشکیان را پیروزی خود قلمداد می نمایند وبه همان شکر گزار می شوند. مثلا اگر موقعیتی پیش آید که مجبور شوند که در انتخابات آینده بین علی لاریجانی و قالیباف  یکی را برگزینند  آنها به علی لاریجانی  که قبلا رد صلاحیت شده رای می دهند و او را به قالیباف ترجیح می دهند؟

برنامه هائی که می نویسند پر از خواسته های رنگارنگ هست که شباهت زیادی به بقالی های  پر مشتری شباهت دارد که قفسه های خالی را با شکلات و پفک نمکی ودیگر مخلفات پر می کنند تا مغازه مملو از کالا بنطر برسد تا مغازه پر مشتری بنظر آید !

برای مثال کسی که می گوید: 
يعنی در هيچيک از انتخاباتی که برای گزينش اعضای دولت، يا ‏پارلمان برگزار می شوند، نمی توانند به اپوزیسیون تبديل بشوند و به همه آن اهرم های قبلی مبنی بر تقاضاهای برخی نیروهای سیاسی ، مثلا برای تغییر قانون ‏اساسی، يا حذف اختيارات ولی فقيه، يا حتا! تغيير قانون انتخابات استصوابی! که تا به امروز به جائی نرسیده هست نمی پیوندند تا رژیم از آنها ناراضی نگردد. کسی نیست تا از این نیروها بپرسد، شما که هیچ خواسته خاصی از جانب مردم ایران ندارید چرا خود را به مردم اپوزیسیون وخارجه نشین و مخالف رژیم اسلامی معرفی می نمائید؟ دیر پائی هست که همه خواسته های قبلی خود را از حکومت به فراموشی سپرده اید و اصلا چرا می خواهید در ارکان قدرت به گفته خودتان شرکت نمائید وچه چیزی را می خواهید از جانب مردم نمایندگی نمائید؟ شاید این هم از زیرکی آنها سرچشمه می گیرد که برای روز مبادا شاید اگر در ایران تحولی خارق العاده ای به وقوع پیوست آنها هم خود را در صفوف نیروهای برانداز جا بزنند! بهرصورت مقصود از نوشته خود را اینچنین به پایان می رسانم، 
محض رضا ی خد ا کمی به رژیم انتقاد کنید تا به اپوزیسیون تبدیل شوید!