اوت 2008

تفاوت عمده اعدام مهرنهاد با قتلهای اخیر در ماهیت حقوقی آن است. اگر نمی توان ثابت کرد که مثلا قتل فرهاد محسنی توسط اطلاعات رژیم انجام شده و رژیم می تواند آنرا یک قتل معمولی جنایی معرفی کند، ولی در مورد مهرنهاد آن را رسما برعهده گرفته است. لذا اعدام مهرنهاد می تواند توسط نهادهای حقوق بشری بین المللی و شورای حقوق بشر سازمان ملل و از زبان دبیرکل سازمان و از سوی پارلمانهای غربی با قاطعیت محکوم شناخته شود.

در میان ِاندک پیشنهادهایی که در این زمینه شده است، از پُشتیبانی از نامزَدیِ آقای عبدالله نوری گرفته تا گردآمدن به دور آقای عباس امیر انتظام و یا آروایش (تحریم) گُزیدمان آینده، از دیدگاه من...

آقای حیدریان، پیشنهاد شما بسی بیشتراز طرحهای مورد حمله شما با پرسشهای بی پاسخ وبیحاصل روبرو است. از جمله این پرسشها به چند نمونه اشاره میکنم: 1-اگر اقای خاتمی حاضر نشود کاندید شود تکلیف چیست؟ 2-آیا آقای خاتمی حاضر است شعاربازنگری واصلاح قانون اساسی رادر برنامه خود بگنجاندوطرح چنین شعاری را مثل سابق خیانت به نظام معرفی نکند؟ هم تجربه عملی دوره آقای خاتمی وهم شخص اقای خاتمی میگویند نه .آما خیالپردازانی مثل شما بدون ارائه هیچگونه شواهدی که مبین تغییر نظر آقای خاتمی باشد میگویند آری.

شورشیان بُنیادگرایِ مسلمان با دَدمنشانه ترین روش جانش را در بندر کیسمایو (سومالی) از او گرفتند، مرا سخت افسُرده کَرد. بازنمود (تشریح) این رویداد دَهشناک با خامۀِ (قلم) پُر توان آقای رسول پدرام در کمک به اَنگاشتن ِ(تصور کردن) فَرتور (تصویر) عشا در واپَسین دَم (لحظه) زندگیش و واپَسین دَم هایِ (نفس های) آغشته به خونی که او زیر بارانی از پارسنگ ها، با درد و رَنج برای زنده ماندن میکشید، برای هفته ها مرا با رَنج او همدرد خواهد کرد.

امیدواری به آینده ایران از آن جهت رئال و ملموس بنظر میرسد که در طی سه این دهه ،این اولین بار است که بخشی از نیروهای پرتوان داخل ایران با بخشی از نیروهای پرتجربه ، اما فاقد کارآمد تبعیدیان خارج کشور در یک حرکت عملی و کارساز به هم نزدیک میشوند.

در آن سکوت و در جمعی که هیچ کدامشان را نمی شناختم ، هاج و واج با دو کسیه پلاستیکی که محتوی مقداری لباس بود ایستاده و منتظر بودم کسی مرا راهنمائی کند و توضیح دهد که در کجا هستم و شرایط و مقررات اش چیست که درِ اطاق دوباره باز شد و زندانی دیگری که من او را می شناختم و در بند 209 چند ماهی با یکدیگر هم سلولی بودیم وارد اطاق شد. ورود آن هم سلولی به اطاق آنهم در شرایط جدیدی که همه چیز برای من نا آشنا و بیگانه بنظر می رسید بهترین هدیه ی ممکن بود .

پراکَنده شُدن ِ ایرانیان در سراسر گیتی یکی از بُزُرگترین سرمایه هایی است که میتواند کارایی [138] سود رسانی به آنهایی را داشته باشد که در درون ایران بدُنبال دگرگونی هایِ مردمسالارانه هَستند. ولی این سرمایۀِ بُزُرگ به شَوَندِ [85] گرایِش هایِ ناهمگون ِکشورمداریک [5] و مَنِشی ِ ایرانیان برونمرز و همچنین رخنه کردن ِ مُلاها در آنها، خُرد و کوچک شُده است. ایرانیان برونمرز بجایِ بکارگیریِ توانایی هایشان و تلاش در دستیافتن به راه هایی برایِ کُمک در بسرانجام رساندن دگرگونی هایِ مَردمسالارانه در ایران، در

من دلم میخواهد صدایم بگوش اعتصاب کنندگان برسد . بآنان میگویم دست ازین خودکشی تدریجی بردارید شما اکبر گنجی نیستید تا با ...... / شما ازتباری هستید که 30سال است پر وپیمان وبی پشتیبان تاوان اژادیخواهی و حق طلبی میدهید /و این گرگان درنده زندانبانان شما هریک ده رآس مارگارت تاچر خبیث رادر روان پلید خود نهان دارند . آنها میگذارند تا گرسنگی وتشنگی بمیرید همانطور که تاچر با بابی ساندز کرد این بی پدران فرزند خلف آنزن پلیندند و گناه قتل آرامتان را بگردن خودتان خواهند انداخت و...

اگر جهان ِآزاد، هَنگمۀِ (اتحادیۀِ) اروپا و کشورهایِ دمکراتیکِ جهان یک بانگ (یک صدا) به این بیداد نَپَتکارَند (اعترض نکنند) و جمهوری اسلامی را به سزایِ این ژَنوَری (جنایت) از راه به یخ بَستن ِمراوده هایِ بازرگانی گُوشمالی ندهند و آن را از ادمۀِ به دارزدن ِ دگراندیشان نه پَرهیزانند، مُلاها هیچ راهبَندی (مانعی) در سَر راه خود برایِ به رویِ پرده آوردن ِ نمایشنامۀِ دوم که چیره کَردن ِ دوبارۀِ ترس ِیَله (مطلق) و افسارگُسَسته در سراسر کشور میباشد، نخواهند داشت.

این درست همان چیزی ست که مورد انتقاد مدافعین حقوق بشر است که بسیاری کشورها تنها برای رسیدن به منافع خویش به معامله با کشورهای دیکتاتوری مشغولند و سعی میکنند با سکوت خود آن کشورها را راضی نگه دارند. مشروعیت بخشیدن به این روش، سدی ست سر راه فعالین سیاسی و اجتماعی در کشورهای دیکتاتوری که سعی دارند دول دیگر را به اعمال فشار بر دولت کشور خود وادارند. اگر ما منافع ملی خود را بر حقوق انسانی ملتهای دیگر ارجح بشماریم، آنگاه نمیتوانیم هیچ انتقادی به مثلا آمریکا داشته باشیم که...