ژوئن 2008

هم امروز نیز باز همین چپی های رخنه کرده هستند که نمی گذارند آشتی ای میان راست های ایرانگرا و اسلامگرا به وجود آید و پیوسته پرسمان پادشاهی را به میان می کشند. پیوسته پهلوی ها را دشمنان اسلام برمی شناسانند و برای اسلام اشک تمساح می ریزند. در صورتی که این دروغی بیش نیست. پهلوی ها با چپ ها جنگیدند و نه با مسلمان ها. کمونیست ها بودند که با اسلام دشمن بودند و هستند، نه پهلوی ها که بزرگترین یاری رسانی ها را به پژوهش های اسلام شناسی کردند.

چپ های ایران مثل سطلنت طلبان و دیگر نحله های سیاسی روش متفاوتی نسبت به اسلام و مسلمانان داشته اند . بطور مثال حزب توه بطور سنتی همواره با احترام به اسلام و مسلمانان نگریسته است تا جایی که در مقطع انقلاب شخص کیانوری؛ استراتزی خود را بر خط امام بنا نهاد و اعضای بهایی خود را از حزب اخزاج کرد

از نیرنگ های رژیم اسلامی آدمی انگشت به دهان می شود. یکباربرای فریب و خلع سلاح نیروهای چپ ،رژیم اسلامی در مقطع سال 58 خورشیدی دست به گروگانگیری می زند و حالا هم سلطنت طلب خط امامی از جعبه مار بازی بیرون آورده است.در 30 ساله گذشته این رژیم اسلامی بوده که برای اپوزیسیون خط و شیوه مبارزاتی تعین کرده است.اما به عقل شیطان هم نمی رسید که رژیم در پوشش و تفکر سلطنت طلبی نیز برای اپوزیسیون

تاریخ جلوه گری می کند و تکرار می شود، با افزایش درآمد های نفتی، بر سر تقسیم باآورده ثروت درگیری آغاز شده است، برخی با انباشت چند ساله به خارج می گریزند و با زدوبند های مغشوش و مبهم در تلاش نجات خود و سرمایه خویش اند، برخی دیگر در درون زبان به انتقاد گشوده اند تا در آینده از خشم مردم به جان آمده در امان باشند، ولی آنچه بیشتر از همه جلب توجه می کند، شکاف در حاکمیت و گسترش آن در بدنه نظام بویژه دربین نیرو های مسلح وروحانیت ممتاز است که در پی انقلاب همه نهاد های قدرت را بدست گرفته اند

درست پس از درج خبر مربوط به افزایش خودسوزی زنان کرد عراقی ، به همان شیوه ی رایج در ادبیات سیاسی سنتی ایران گوئی که "مغزکُل و اراده" ای تصمیم می گیرد که زهر چشمی از شخص "خاطی" که بدون اجازه سران عشایر به حریم "اقوام" وارد شده است بگیرد و در اینجا شخص خاطی اینجانب هستم که جرأت کرده وخبری را بدون اینکه از فیلتر"رهبران اقوام" بگذرد در برخی از سایت های ایرانی درج نمایم .

_ امروز با تعجب شاهدیم که بخشی از تحلیل گران سرنگون طلب افراطی و سطلنت طلب؛ اشکارا در همین ایران گلوبال خواهان حمایت از دولت احمدی نژاد شده اند و مواضع بسیار تندی علیه امریکا و اسرائیل اتخاذ کرده اند چرا که ایران در خظر تجزیه و از هم پاشیدگی قرار گرفته است
البته بایستی در نظر گرفت که صادق صبا بین لندن و تهران در رفت و امد است و زیدی ابادی هم ساکن ایران و هر دو از طریق تحلیل شان" نان" می خورند

بسیاری معتقدند ًعباس پالیزدار ً از حامیان رئیس جمهور و شخص ًرهبر ً است که بنا دارند پس از سه دهه از حاکمیت ظالمانه رژیم اسلامی بر ملت ایران، آن ًعدالت گستری ً اسلامی را که خمینی در 30 سال پیش به مردم وعده داده بود در کشور بر پا کنند. ًعباس پالیزدار ً در وب سایت خصوصی خود تأکید میکند که : ً او در هماهنگی با بازرس ویژه ریاست جمهوری که ریاست آن بعهده ًداوود احمدی نژاد ً برادر رئیس جمهور است اقدام به این کار کرده است ً. اما از سویی ًمسعود زریبافان ً مسئول ًستاد آبادگران ً در انتخابات شوراهای دوم...

امروز ۲۶ خرداد ۱۳۸۷، ۵۹-امين روز اعتصاب غذای تو ارژنگ داودی عزيز و ۵۶-امين روز اعتصاب غذای تو مصطفی علوی گرامی و هجدهمين روز اعتصاب غذای من است.
من اعتصاب غذایم را اين بار با ديگران آغاز کردم. با خواستی که هرچند بی ارتباط با خواست های شما نيست، ولی شايد در نگاه اوليه پيوند تنگاتنگ آن به نظر نيايد.
اعتصاب غذای گسترده ای که در اعتراض به قرارداد دوجانبه ای که قرار است ميان مقامات چک و ايالات متحدۀ آمريکا در چهارچوب طرح سپر دفاع ضد موشکی موسوم به «جنگ ستارگان» امضاء شود، صورت گرفته است

به هر روی بنده دیگر به هیچ گونه باور به پروژه ی سرنگونی ندارم، گفتمان سرنگونی گفتمانی غیر سیاسی ست. هم در دوران پیش اینگونه بود و هم امروز چنین است. ما باید برگردیم به بنیادی ترین سویه از مفهوم سیاست، یعنی مَجد، و یا به گفته ی آلمانی ها Macht.
به دیگر سخن، اهل سرنگونی، یا همان جنبش لوس ها در ایران نوین، که دولت را در این کشور از روز نخست اش به کیسه ی بوکس خود پیکرانده اند، در نهاد کاری به دولت ندارند.

متاسفانه تحلیل آقای علي افشاري یک نقصان عمده دارد و آن فراموشی! ایشان در اشاره به نقطه شروع موج جدید نافرمانی مدنی در دانشگاههای کشور، از دانشگاه سهند تبریز است که با نشان دادن الگوی جدیدی در نافرمانی مدنی و تحصن و اعتصاب غذا و پایداری در برابر فشارها جهت عقب نشاندن مسئولان دولتی، قوت قلب و الگویی برای حرکتهای بعدی مثل تحصن دانشگاه تربیت معلم شدند. آیا واقعا آقای افشاری این را نمی دانست یا چه دلیلی دارد که حداقل در یک پارگراف اشاره ای هم به دانشگاه سهند به عنوان آغازگر این موج جدید نکرده اند؟!