توابان شرمسار از هویت خویش!
اصلا بحث بر سر این نیست که هویت و زبان ترکی (که من دنبال آنم و کرد ترکیه گریزان از آن و رفتار هر دوی ما کاملا درست و انسانی است)، چه برتری بر هویت و زبان فارسی و یا کردی دارد، بلکه بحث بر سر این است که من نمی خواهم زبانی را که مادرم با مهر و عطوفت مادری به من آموخته است، زبانی تحمیلی از سوی مغولهای وحشی با زور شمشیر بدانم و از آن متنفر باشم! چنگیز هر خونخواری که بود، هیچ ربطی به من ندارد، من زبان مادری ام را از مادر مهربانم آموخته ام و همین برایم کافی است تا...
