می 2009

در اين انتخابات هر انساني بهتر است در رابطه با وضع خودش سؤال کند و لطفي هم به کسي فکر نکند دارد ميکند اگر به کانديدائي که فکر ميکند برايش کاري نکرده است رأي دهد. در رابطه با کل ايران و خطر جنگ هم آقايان اصلاح طلب حتي جرئت اين را در همين چهار سال که در اپوزيسيون بودند نداشتند که به اسرائيل سفر کنند و اين بن بست را پايان دهند و ايران را از خطر جنگ در آورند. آقاي خاتمي تا توانستند به ديدار خزب الله لبنان رفتند. آخر اين عملکردها کدام به پيشگيري از جنگ کمک ميکند.

پیشنهاد ایجاد یک سازمان غیر دولتی (NGO) و با حمایت دولتی به عنوان سازمان غیر دولتی اقوام ایرانی با زیر شاخه های ترک و کرد و لر... می باشد و ریاست آن با رای اعضا انتخاب شده و به عنوان مشاور اقوام رییس جمهور منتصب می گردد. وظیفه چنین سازمانی که پیگیری مطالبات حقوقی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی اقوام مختلف می باشد کاملا مردمی و بدون دخالت حکومتی اما با حمایت حقوقی و حتی مالی دولت خواهد بود . رییس جمهور موظف به قبول منتخب این سازمان به عنوان مشاور خود خواهد بود.

این دیدگاه هموطنان خارج از کشور ما که چطور به شما اجازه می‌دهند این کارها را در ایران بکنید، دیدگاهی‌ست که همیشه برای ما در ایران مشکل ایجاد کرده است. الان خانم نصرت عزیز هم به این نکته اشاره کردند و به درستی گفتند جلوی دید و بازدید عید را گرفتند، ولی چطور اجازه می‌دهند سه هزار نسخه بیانیه‌ی ما پخش شود. درابتدای کار کمپین هم دوستان ما در کمپین این مشکل را داشتند و می‌گفتند تبلیغات عجیبی علیه ما شده است که چطور به شما اجازه می‌دهند بروید توی خیابان امضا جمع کنید؟

هند که بنظر برخی از پژوهشگران « کشور میلیون ها شورش » خوانده می شد؛ توانست تا بامروز فدرالیسم خود را حفظ کند. بر عکس فدرالیسم های های ساختگی اتحاد شوروی و یوگسلاوی پیشین که اسباب جدائی ملت های زیر ستم را از آن کشور ها فراهم ساخت. تا زمانی که دولت در صدد یکپارچگی فرهنگ ها و همآهنگ کردن آنان نباشد؛ گوناگونی عادات، سنت ها، قواعد زندگی و مسکن، قواعد اجتماعی حاکم در روستاها و شهرها، زبان و لهجه و مراسم مذهبی معرف هر گروه خواهد بود. .... هویت ملی مشترک یا تعلق به ملتی هندی برای هندیان تازه است.

اکبر اعلمی یکی از گزینه هایی بود که برخی از فعالین حرکت او را بهتر از سایر گزینه ها می دیدند و در صورت گذر از فیلتر شورای نگهبان قصد حمایت از وی راداشتند که این امر با رد صلاحیت او بی نتیجه ماند. مواضع غیر شفاف میر حسین موسوی و نیز برخوردهای اخیر اعضای ستاد وی در تبریز و عدم اعلام موضع در قبال جریانات اخیر نیز نشان داد که نمی تواند حمایت فعالین حرکت ملی را جذب کند. بیانیه حزب دموکرات کردستان در خصوص حمایت قاطع از کروبی که در قالب نشریات انتخاباتی در برخی دانشگاه ها نیز پخش شد و نیز...

در گرما گرم کارزار انتخاباتی ایران که روز انسان را ناغافل به شب و حتی شب را در میان فکر و خیال به روز باز می گرداند و انسان می بیند که هنوز خیلی فکرهاست که به آن نیندیشیده و بسیاری اقدام ها که انجام نداده است و این وقت تنگی می تواند احمدی نژاد را برای چهار سال دیگر به زندگی ما و مردم تحمیل کند و فاجعه ای عظیم تر به ابعاد نابودی کشور بیافریند، غروبی بیماری زمین گیرم کرد و فرصت بیشتری فراهم آمد برای نشستن به تماشای برنامه های تلویزیونی؛ البته از نوع سیاسی و انتخاباتی.

کنوانسیون جهانی محو کلیه اشکال تبعیض علیه زنان در 18/دسامبر/1979 (27/آذر/1358) توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب و برای امضا و الحاق کشورها آماده شد و نهایتاً به استناد بند یک (3/سپتامبر/1981) یعنی 12/شهریور/1360 لازم الاجرا گردید. توضیح اینکه طبق بند یک ماده 27 کنوانسیون 30 روز پس از تصویب یا الحاق بیستمین سند، کنوانسیون مذکور لازم الاجرا می گردد.

در سالیان اخیر (بیشتر پس از سال 76) در هر انتخاباتی این بحث داغ و پرمناقشه در میان عموم مردم و بیشتر در میان جریانها و احزاب و افراد سیاسی و مخالف و منتقد حاکمیت در می­گیرد که چه باید کرد و آیا باید در انتخابات و بویژه در رأی گیری شرکت کرد یانه.

بسیاری از کارشناسان ( با اشاره به آمار ِ رجوع به سایت های منتقد و مخالف دولت و یا متعلق به اصلاح طلبان ) به این نتیجه می رسند که آنها دارای اکثریتی خرد کننده هستند؛ در حالی که توده متراکم رای دهنده ، نه پای کامپیوتر بلکه در نقاط دوردست و معتقد به باورهای مذهبی است و از راهی دیگر به انتخاب خود هدایت می شود.

لیلی رشیدی، بازیگر جوان سینمای ایران، به روزنامه‌ی واشنگتن‌پست گفته است: «چهار سال قبل طبقه متوسط در ایران در انتخابات شرکت نکردند. اکنون اما آنها مشکلات را حس می‌کنند و فکر نمی‌کنم دوباره همان اشتباه را تکرار کنند.» او می‌گوید: «این انتخابات شانس ما برای داشتن آینده‌ای بهتر است. اگر طبقه شهرنشین در خانه بمانند تنها ترس و خرابی بیشتری انتظارمان را می‌کشد.»

اکنون قادر نیستم به رنگ آبی تحریمی ها بپوندم که گویی آرامش نهفته در آبی، پذیرشی را در پیش دارد از هر آنچه هست. من برای آبی ها یک دلیل و دو امید می بینم. دلیلی مبنی بر این موضوع که انتخابات سالم و رای من و شما تعیین کننده نیست و خانه از پای بست ویران است. باید به این ویرانه نه گفت و پیام را رساند و البته در انتها چه کرد؟

آن روشنفکری که می آيد و درست پیش از انتخابات نمایشی سـخن ازحـق انتخابات میراند، از دو حـال خارج نیست. يا نادان است و يا آگاهانه مزدوری می کند. زيرا آن نویسنده يا به اصطلاح آقا دکتره می داند مردم ايران هزاران حق دارند که به آن دست نيافته اند.

گمان می‌کنم کشور من، در چهارسال آینده به تداوم قدرتِ مرد جسور، قاطع و عملگرایی چون او [ احمدی نژاد] نیاز مبرم داشته باشد، تا بتواند خود را مهیای ورود به یک «تکنوکراسی نسبتاً دموکرات» کند.

علیرغم مخالفت رهایی، رئیس انتصابی دانشگاه پلی تکنیک، کروبی کاندیدای ریاست جمهوری دروه دهم و مشاورانش، صبح امروز در دانشگاه امیرکبیر حضور یافتند. بدلیل عدم صدور مجوز ورود کروبی به پلی تکنیک در روز شنبه، درب حافظ دانشگاه امیرکبیر برای ورود مهدی کروبی، درهم شکسته شد تا او بتواند وارد دانشگاه شده و سخنرانی کند ...

میزان بیشتر چشم اندازهای دموکراسی در ایران بستگی به خرد رهبران و فعالین این ائتلاف هوادار دموکراتیک دارد. همچنین بستگی به آمادگی مردم جهت تصمیم گیری که آیا آزادی و دموکراسی ارزش قربانی دادن را دارد یا نه.

بهائیان دسته ای دیگر از نوآئینان ِ کهن هستند. اینان به همان اندازه که ایران و سرنوشت ِ ایران را، شوربختانه به "امری کناری"در زیست ِ خود فروکاسته اند، به همان اندازه در پی ِ گشودن ِ دروازه های ِ جهان اند. سازمان-یافتگی ِ گسترده، در کنار ِ دور و بری هر روز ناایرانی تر شونده و پیرامون-راندگی ِ زبان ِ فارسی، از ویژگی های ِ برجسته ی ِ اینان است. همزمان، ایرانگریزی ِ بهائیان، نمی تواند تنها امری خودانگیخته و وابسته ای از خوی ِ جهان-گشای ِ آئین ِ بهایی شمرده شود...

چرامن درانتخابات ریاست جمهوری رژیم اسلامی شرکت نمی کنم؟ برای من که از آغاز روی کار آمدن رژیم اسلامی که با موازین غیر دمکراتیک و ضدیت با مدنیت و مدرنیته یافته و همواره با آن مخالفت ورزیده ام ،شرکت در هرگونه انتخاباتی که از سوی جمهوری اسلامی بر گزار می گردد ، مساوی با پذیرش نظام جمهوری اسلامی به واسطه شرکت در انتخابات تلقی کرده ام.کسی که یک نظام را از اساس نپذیرفته باشد ،شرکت در انتخابات آن حکومت را نوعی توهین به شعور فردی اشخاص می پندارم.برای مثال سازمان مجاهدین خلق ایران در سال 1358 خورشیدی...

نمی توانم تلخ نگویم رکسانا. نیستی که این تلخی را در چهره ی دوستانم ببینی. اما اگر برایت می نویسم فقط و فقط به این خاطر است که می دانم این تلخی را بیش از سه ماه با گوشت و پوست و استخوانت حس کردی. فردا ۹۵ روز از بازداشت شبنم ما هم خواهد گذشت. ۳ ماه تنهایی چه بر جان دختر آزاده ی ما گذاشته رکسانا؟

اینجانب، قصدم همواره این بود که هر زمان و هر کُجا بدیدار آقای دکتر « عبدالکریم سروش » نائل شدم، به طور خصوصی از ایشان گله و انتقاد کنم: در باره ی دریافت نامه ای اداری – رسمی با خطی کج و معوج به عربی بر سر برگ اش و با امضای قلمی خود ایشان در ته برگ اش از سوی « ستاد انقلاب فرهنگی »، حوالی سال 1361 شمسی، در خصوص باز گشتم به تدریس در دانشگاه، پس از اخراجم به عنوان اُستاد توده ای در « انقلاب فرهنگی ».

منهم در دورهً سياسي هوادار فعال سازمان (مجاهدین) بودم، علت زنده ماندنم اينبود که ده روز قبل از سي خرداد دستگير شدم، نقطهً فاصلهً من با سازمان از سي خرداد شروع شد که همانجا اعلام عاشوراگونه جنگ مسلحانه را، نه در تاکتيک و نه در استراتژي، قبول نداشتم... بر خلاف بسياري پشت به سازمان نکردم بلکه آرزو داشتم منشاء تغيير و تحولي در درون سازمان باشم. اينبود که بعد از پيوستن دوباره ام به سازمان از نخست ديد انتقادي به همه چيز، و نه همه کس، داشتم. مسئولينم را دوست داشتم ولي با خط و خطوط سازمان مشکل داشتم.

باید خواستار تغییرات بنیادی شد. باید دنیای دیگری ساخت، دنیایی که هر فرد شایسته بتواند در انتخابات شرکت کند تا از میان دهها هزار مرد و زن فرهیخته و دارای دانش و شعور و شرافت و پاکی و وطن خواهی، کسانی که میتوانند داوطلب ریاست جمهوری شوند به انتخاب مردم کار اداره مملکت را بدست گیرد... آی گروه چهار نفری، آیا در میان شما کسی هست که چنین تعهدی را به ملت بدهد و به آن عمل کند!!؟

این مطلب را در نقد مصاحبه اخیر فرزند محقق ام عرفان قانعی فرد می نویسم. آرزو دارم که از آن پند گیرد. هر انسانی خارج از ایران زندگی کند، موقعیت کنونی این فرزند کرد نژادرا می فهمد که این گونه بی انصافانه درباره کسی قضاوت می کند که محبوب خلق کرد و الگو برای صلح دوستان جهان بوده و هست. عرفان با وصف اینکه خودش می گوید سیاسی نیست، اما مطالبش تا مغز استخوان بوی سیاست خاصی را می دهد که مورد تأیید جمهوری اسلامی در جامعه بسته و محدود ایران است.

دركشورهايى كه اقليت ها ى دينى و زبانى زندگى مى كنند، حق افرادشان براى لذت بردن ازفرهنگ، اجراى مراسم دينى و يا بكاربردن زبانشان نبايد پايمال شود.

اگر فردی بخواهد وجه انسانی، تسامح آمیز و اصیل سنت دینی در ایران را بجوید، آینه‌ای زلال‌تر از شخصیت و سلوك جناب آیت الله منتظری نخواهد یافت. آیت‌الله منتظری از حوزه‌های علوم دینی سنتی برخاسته و همچنان به قواعد فقه سنتی پایبند است، اما وی بنا به همین قواعد، در زندگی پرتلاطم خود حریم كرامت انسانی و تحمل دگراندیشی را پاس داشته و به خلاف بنیادگرایانی كه سنت دینی را قربانی قدرت طلبی بی مهار خود كرده‌اند، از حقوق ستمدیدگان به هر بهایی دفاع كرده است.

البته بازارگرمی برای نمایش مسخره انتخابات در حکومت آخوندی، زمانی امکان پذیر است که یک پیش شرط مهم و ضروری فراهم شده باشد. بایستی برای افکار عمومی جا انداخت که مردم ایران علیرغم انتقاداتی که به رژیم ایران دارند در این انتخابات شرکت میکنند. یعنی بایستی به این نمایش مشروعیت داد. این وظیفه ای است که دوستداران وطنی ملایان بعهده گرفته اند. دراین میان، نقش مهمی بآندسته از خارجه نشینان واگذار شده که ضمنا تحت نام اپوزیسیون برای خود اعتبار و آبرو نیز کسب کرده اند.

انتخاب ، نیازمند آزادی گزینش است و آزادی گزینش ، نیازمند وجود شهروندی آزاد و برابر از نظر حقوقی و واجد حق ، وجود آزادی های های بنیادی در جامعه، نظیر آزادی عقیده ، آزادی احزاب و و جود مطبوعات مستقل و حاکمیت قانون است ، چیزی که از روز اول انقلاب و شکل گیری جمهوری اسلامی وجود نداشته است .جمهوری اسلامی ، جشن تولد خود را با شکنجه و ساطور خون آلود و جنایت و بی قانونی آغاز کرده است و آمرین وعاملین این فجایع ، بنوبت وزیر و وکیل و نخست وزیر و رئیس مجلس ورئیس جمهور ، و ولی فقیه در این سرزمین بلا زده بوده

بر اساس داده های آماری منتشر شده، در سالهای اخیر اقتصاد ایران نه تنها توسعه ای نداشته است بلکه با دامن زدن به رانت خواری و چپاولگری، در وضعیت نزولی قرار گرفته است. در کشاکشهای بر سر قدرت میان وابستگان دایره قدرت، پرده های کوچکی هر از چند گاه از دزدیهای کلانی که توسط باندهای مختلف صورت می گیرد، برداشته می شود. یک نمونه عباس پالیزدار است که برای پوشاندن گنداب مافیای حکومتی، وی را در گوشه زندان انداختند

چند روز پیش نوشته ای زیرعنوان «همبستگی برای دمکراسی و حقوق بشر در ایران» با امضای برخی از اعضای شورای رهبری جبهه ملی و جمعی از شخصیت های دیگر انتشار یافت که پس از اشاره به «اوضاع حساس و سرنوشت سازایران» و بیان یازده درخواست، «ازهمه ی ایرانیان و آزادی خواهان جهان» خواست تا ایشان را «را در راستای برآورده شدن این خواسته ها یاری نمایند». هنوز مرکب این فراخوان خشک نشده بود، که تنی چند از کسانی که نامشان در زیر این فراخوان آمده بود، اعلام کردند که ایشان در شمار امضا کنندگان نبوده اند و...

برخلاف نوشته خانم کار، کودتاچیان در اولین اقدامات «دولت سازی» خود «طرح قانون الغاء کلیه لوایح مصوب آقای دکتر مصدق ناشی از اختیارات» را تصویب کردند که «فرمان ملوکانه» را عنیاً در زیر آوردیم. (۱۱) از جمله قوانین لغو شده قانون استقلال کانون وکلای دادگستری بود. اگر خانم کار دقت فرمایند درخواهند یافت که نخست، روز سوم آذر کلیه لوایح قانونی مصدق از جمله قانون استقلال کانون وکلا با فرمان «ملوکانه» لغو شد و ۳ روز بعد پاداش قاتلان لطفی را این بار به موجب فرمان «همایونی» دادند.

به یاد داریم هم که همین آقای کروبی چه داد و فریادی راه انداخت و چه افشاگری‌هائی کرد از تقلب‌هائی که علیه او و به نفع احمدی‌نژاد انجام داده‌اند (در دور اول). تا که آخرسر رهبر به او توپید که بتمرگد و دشمن‌شاد کن نشود. باری، در واقع امر، مردم ایران جز در مورد انتخابات مجلس خبرگان و دور دوم شوراهای شهر (که بیرون از حیطۀ نظارت استصوابی هم هست) در همۀ انتخابات‌های دیگر شرکت فعال کرده‌اند. آنچه هست این که حضرات خود نیز از رو رفته‌اند و قبول کرده‌اند که زور سرنیزۀ هر کس بیشتر باشد، او...

حال که تغییر قانون اساسی به شکل مطلوب و دموکراتیک به دلایلی که می­دانیم و می­بینیم ممکن نیست و فعلا در یک آرزو است، چه باید کرد؟ را حل این افراد چیست و بگویند که چگونه و در چه زمانی قادر خواهیم بود که به دمکراسی و تغییر مثبت قانون اساسی برسیم؟ در این شرایط به نظر می­رسد منطقا سه راه حل بیشتر وجود نداشته باشد: ۱ – توسل به قهر و خشونت و در واقع انقلاب برای تغییر ساختار حقوقی و حقیقی نظام حاکم (آن گونه که در سال ۵۷ اتفاق افتاد )

کاندیداهای اصلاح طلب در مجموع پایگاه‌های اجتماعی گسترده تری نسبت به اقتدارگرایان دارند و در هر حال پیروز ميدان رقابت عادلانه انتخاباتی خواهند بود، بشرطی که از هر نوع تقلب و جابجایی صندوق‌های رای پیشگیری شود. در غیر این صورت باید منتظر شورش مردم برای صیانت از آرای خود بود و شاید راز و رمز انقلاب مخملی مردم ایران در برابر استبداد سیاسی و دینی درهمین نقطه حساس نهفته باشد.

نشست انتخاباتی حامیان میرحسین موسوی، که با حضور مجید انصاری در تبریز برگزار می‌شد به خشونت کشیده شد. این نشست بنا بود جلسه پرسش و پاسخی در حول محور سیاست‌های انتخاباتی آقای موسوی باشد. اما با برخورد برخی از افراد با گروهی از معترضین که با پلاکارد و نوشته خواستار پاسخ گفتن آقای خاتمی بودند این جلسه رو به خشونت گذارد.

آقای احمدی نژاد در مصاحبه مطبوعاتی روز شنبه خود گفتند، ” ما در ایران عنوانی به نام زندانی سیاسی نداریم. اینکه از بین سه و نیم میلیون دانشجو با سه نفر برخورد شده است اصلا جای بحث ندارد.”

مرد سالاری و زن ستیزی از ویژگی های هر جامعه ی استبداد زده است. فشارهای بیش از حد به زنان و آزار و اذیت آنان به صورت یک واقعیت تاریخی در ایران موجود بوده و هست. اما پس از انقلاب با حاکم شدن تفکر تحجر گرای آخوندی مسله ی زن ستیزی ابعاد و اشکال تازه ای به خود گرفت.

اعلمی وابستگان به جریان موسوم به اصلاح طلبی را «حزب باد» معرفی کرد که تنها به دنبال کسب قدرت و منفعت هستند. او گفت: «جریان اصلاح طلبی در تهران با شکست مواجه شده است و من با اعلام کاندیداتوری خود از تبریز قصد دارم اصلاح طلبی واقعی را از آذربایجان شروع کنم. در دروه مشروطیت، استبداد در تهران پیروز شد، اما آذربایجان و تبریز مشروطه را نجات داد. چنانکه در بیانیه اعلام کاندیداتوری خود گفته‌ام، آذربایجان تشکیلات من است».