فوریه 2007

در کُل ساختار جمهوری اسلامی از: پراگماتیسم، رفرمیست، و اصلاح طلب آن، از قانون اساسی، دستگاه ولایت فقیه، و تا کوچکترین شورای اسلامی محل و روستای آن، کُنزرواتیو بر اساس ارزشهای دین اسلام 1400 سال پیش هست
اصولأ عمده کردن دین اسلام با فرهنگ عربی آن، همچنین برجسته کردن دعوای بین شیعه و سنّی در سرزمین ایران و در سیاست خارجی آن، سیاستی هدفمند هست که به سرزمین ایران ربطی ندارد که تا کنون ضربات سنگینی بر منافع ملّی و فرهنگ ایرانی وارد کرده و خواهد کرد،

جمهوری اسلامی باید به نقض شدید حقوق بشر درهمهء گوشه وکنار جامعه ایران خاتمه دهد وبرای تک تک انسانها احترام انسانی قائل شود. جمهوری اسلامی حق ندارد حتی یک لحظه احمد باطبی و همهء زندانیان سیاسی که جرمی جز حق خواهی و آزادی و سخن گفتن وکمک به همنوع نداشته اند یک لحظه در زندانها یش نگه دارد. جمهوری اسلامی باید احمد باطبی وهمهء زندانیان سیاسی را آزادکند

با نگاه امروزی به دگردیسی انقلاب 57 در ایران بخوبی قابل مشاهده است که این تغییر و تحول نوعی "کودتا" برای جایگزینی حاکمیّت سیاسی روحانیّت کنزرواتیو در ایران بوده است که با همکاری بلوک غرب و گروه و دستگاه آقای خمینی، در خارج از ایران از جنوب عراق و خاور میانه تا اروپا و آمریکا، بجای بکار گیری توپ و تانک و مسلسل یک ارتش منظم، ابزار کارسازتری بنام : "دین و مذهب" مورد استفاده قرار گرفته است. بدون همکاری و موافقت بلوک غرب وقوع چنین تحولی در ایران امکان پذیر نبوده است.

با فاصله گرفتن سیاسی پرزیدنت کارتر با شاه ایران، و ایجاد جوّی که اپوزیسیون ایرانی میتوانست ارتباط و یار گیری کند و قدرت خود را به نمایش بگذارد، در یک راستا و کانال در جهت مخالف شاه و دولت قرار گرفتند و با شعارهای ضد حکومتی و ضد آمریکایی به مؤسسات آمریکا در تهران حمله میکردند، که این خود زنگ خطری برای دولتِ ایران و آمریکا بود. اقشار اپوزیسیون ایران که تا آنزمان پراکنده بود، در جستجوی خطِ محوري سیاسي مشترک و یافتن رهبری بود