یوسف عزیزی بنی طرف

امروز شنبه تجمع 'آزادی و دگرگونی'، خلق های سودان را برای تظاهرات ملیونی دعوت کرده است و اسم اش را گذاشته 'التظاهرات الملیونیه'. در همه شهرهای سودان و در کشورهای دموکراتیک جهان؛ از آمریکا تا اغلب شهرها و پایتخت های اروپایی و از برخی کشورهای عربی تا استرالیا. در آوریل ۲۰۱۹ و پس از چند ماه مبارزه به رهبری سازمان های سیاسی و مدنی سودان، عمر سی ساله رژیم جانی و اخوانی عمر البشیر به پایان رسید. البته ژنرال عبدالفتاح البرهان و دستیارش ژنرال حمیدتی می خواستند رژیم نظامی جدیدی را جایگزین رژیم پیشین کنند که با تظاهرات مردم - و به ویژه تحصن در برابر ستاد کل ارتش در خرطوم - آن نقشه بی اثر شد. البرهان و دار و دسته اش، ردای انقلاب بر تن کردند و با تقسیم قدرت میان نظامیان و مدنیان موافقت کردند تا دو سال آنان و دو سال اینان در راس حاکمیت باشند. اکنون که به پایان دوره فرادستی نظامیان در ترکیب نظامی-مدنی قدرت در سودان نزدیک می شویم، ژنرال ها، دبه در آورده و به بهانه های مختلف، چند وزیر، مشاور ان نخست وزیر - همچون دوستمان یاسر عرمان -، شماری از رهبران حزب های سیاسی، نظیر دبیرکل حزب کمونیست و حزب بعث سودان را دستگیر کرده اند. می دانیم که پس از انقلاب آوریل ۲۰۱۹ دولت مدنی عبدالله حمدوک - سیاستمدار خوشنام و کهنه کار سودانی - فعالیت همه احزاب سیاسی ممنوع را آزاد کرد؛ همچون حزب کمونیست سودان، حزب بعث سوسیالست سودان، حزب های ملی گرا و گروه های مسلح ملیت های مختلف سودان. چند زن و از آن میان یک خانم، وزیر خارجه شد، جبهه های آزادیبخش و گروه هایی که سال ها در کوه ها و مناطق مختلف اتنیکی علیه رژیم البشیر مبارزه مسلحانه می کردند با تعهد و تاکید دولت دکتر حمدوک و دیگر حزب های سیاسی عرب بر درج فدرالیسم در قانون اساسی، به فرآیند دموکراسی خواهی پیوستند. روز دوشنبه ۲۵ اکتبر، فیل نظامیان سودانی بار دیگر یاد هندوستان افتاد و با انجام یک کودتای نظامی، بخش مدنی حاکمیت را حذف کردند و افزون بر شخصیت های یادشده، دکتر عبدالله حمدوک را هم دستگیر کردند. اما با اعتراض آمریکا، اتحادیه اروپا، بریتانیا و دیگر کشورهای دموکراتیک غربی، رژیم کودتایی البرهان مجبور به عقب نشینی و حبس خانگی او شد. این رژیم فکر می کرد با سرکوب و قتل تظاهرکنندگان معترض علیه کودتا - که تاکنون به ده ها تن رسیده است - و چراغ سبز دو سه کشور منطقه و حمایت روسیه پوتین و چین استبداد صفت می تواند نظامی تمامیت خواه بر مردم سودان تحمیل کند. اما با مخالفت افکار عمومی جهانی و اغلب مردمان سودان، مجبور شد به چند عقب نشینی تاکتیکی دست یازد. اکنون مردمان سودان در داخل و خارج در خیابان ها هستند تا باز هم برای دموکراسی و فدرالیسم، قربانی بدهند. از پیکار سودانیان حمایت کنیم. رژیم های واپس گرای منطقه از وجود یک سودان دموکراتیک و فدرال و دومینوی پس از آن در هراس اند.