آنچه در سوریه می گذرد دهشتناک است. "اسد" می توانست با آن همه ثروتی که دارد زندگی آرام و بی دغدغه ای برای خود و خانواده اش فراهم کند. اما او ماند تا ارتش خون تک تک هموطنان بی گناهش را چون دشمن خارجی بریزد. "اسد" حتی قابل قیاس با "عبدالله صالح" نیست، او هم ردیف دیوانه لیبیایی "قذافی" است. او اما در نهایت سرنوشتی خونین چون "قدافی" نخواهد داشت. "اسد" خوب می داند که در روزهای سخت، تهران با آغوش باز میزبان وی و یارانش خواهد بود. آنهمه بربریت و وحشی گری، علتی غیر از ضمانتهای جمهوری اسلامی ندارد.

از آنسو، جمهوری اسلامی هر آنچه در توان دارد برای تثبیت "اسد" به کار می بندد. به اعتقاد سران نظام، اگر سوریه از دست برود، مرزهای مجازی ایران با اسرائیل از بین خواهند رفت، حمایتهای مالی و نظامی حزب الله و حماس با مشکل مواجه خواهند شد و عملا تهران هیچ برگه دیگری برای رو کردن و توازن قوا در برابر اسرائیل نخواهد داشت. و اینها همه تنها به حضور "اسد" وابسته است.

دمشق آینده اما حمایت از قصابان مردمش را بی پاسخ نخواهد گذاشت. تهران آنچنان در موضوع سوریه بی تدبیر عمل کرده که می توان گمانه زد که در فردای پیروزی "ارتش آزاد سوریه"، این کشور میزبان گروه "مجاهدین خلق" شود. به دلیل موج نفرتی که علیه نظام حاکم بر ایران و رهبری اش، میان مردم و ارتش آزاد سوریه پراکنده شده، این کشور غیر از بستن راه تنفس (مالی-نظامی) حزب الله و حماس، می تواند راه حل مشکل لاینحل گروه تروریستی "مجاهدین خلق" برای جامعه جهانی باشد. از طرفی سوریه در قالب ناجی صلح در منطقه جای خواهد گرفت و از سوی دیگر اروپا و آمریکا را از میزبانی فرقه ای که برای جامعه و اقتصادشان خطر محسوب می شود، خواهد رهانید. ضمن آنکه هدف مقابله با بلندپروازی های ایران نیز تامین خواهد شد.

باید یادآور شد مادام که جمهوری اسلامی بر سر کار است، منافع حکومت با منافع ملت گره خورده و عملا هر اشتباه حاکمین به پای ملت نگونبخت ایران نوشته خواهد شد.

پیروزی "ارتش آزاد سوریه" امری قطعی است. به این ترتیب دوباره این منافع ملت ایران است که با ندانم کاری مسئولین جمهوری اسلامی از بین می رود. ملت سوریه تا دهه ها بدهکار منابع ملت ایران هست و خواهد بود، اما تهران نابخردانه فرصت ملت را سوزاند و دشمنی دیگر بر دشمنان بی شمار افزود. نزاع های خودساخته حاکمین جمهوری اسلامی با دنیا و همسایگان تنها باری بر دوش ایرانیان است، وگرنه رهبران نظام نبود "ایران" را به عدم خودشان ترجیح می دهند.

رضا سلیمانی
re.soleimani@gmail.com