1-شعارهای سیاسی هر دوره از مبارزه، در انطباق با آگاهی و پتانسیل سیاسی و اجتماعی جامعه تعیین می شوند. درک درست شرایط سیاسی، اجتماعی و توازن قوا میان مردم و حاکمیت، می تواند به تشخیص درست شعارها و روشنائی بخشیدن به مرزهای ما با سیاست های تسلیم پذیرانه، راست روانه ویا چپ روانه یاری رساند.

۲-جامعه شهروندی ایران، دوران شناخت ماهیت حکومت اسلامی را سپری کرده و نیازمند الف) آگاهی نسبت به نظام جایگزین، ب) نقشه و راهکارهای براندازی استبداد و برقراری دمکراسی پایدار، (ج) تضمین های حفظ کشور، امنیت شهروندان و همبستگی مردم است.

۳- اکنون زمزمه های برگزاری انتخابات موازی و تحریم انتخابات به گوش می رسد و صدای سوم که همانا “همبستگی میدانی” علیه مضحکه انتخابات در حکومت اسلامی است، کمتر طنین دارد. گرایش ایستا، با درجازدن در افشاگری های تکراری و تبلیغ و ترویج خانه نشینی، با  چپ نمائی در گفتار و راستروی در کردار، عملن گامی برای ارتقاء سطح مبارزات جاری بر نمی دارد و مردم به انفعال دعوت می کند.

برای حکومت اسلامی، مطلوبترین سیاست الف) شرکت شهروندان در انتخابات و ب) سیاست مطلوب تحریم و انفعال مردم است تا دست و بال خود را برای رای سازی و فریبکاری باز کند. آنچه موقعیت نظام را به خطر می اندازد، همانا ایجاد اراده سیاسی و اجتماعی کف خیابان است.

۵-اراده سیاسی هنگامی تبلور عینی می یابد که متکی بر نیروی اجتماعی باشد. حکومت اسلامی در شبکه های مافیائی، نیروی مسلح و سلطه بر خیابان، سلطه خود را به مردم  تحمیل کرده است. نیروی برانداز هنگامی می تواند اراده سیاسی خود را تبلور مادی دهد که خیابان را از سلطه حکومت خارج کند.

اخیرن تعدادی از کنشگران سیاسی از انتخابات موازی و مجازی سخن گفته اند. این اندیشه و همه راهکارهائی که ضرورت تمرکز روی تغییر توازن قوا در خیابان و آزادی خیابان از سلطه حکومت را دور می زنند، نمی توانند به ارتقاء مبارزات شهروندی در راستای سرنگونی حکومت اسلامی بیانجامند.

انتخابات موازی، تحریم انتخابات و دل بستن به حمله خارجی، معطوف به اقدام خودمدیریتانه جامعه شهروندی نیستند و در ایران امروز مضمون منفعلانه دارند. جامعه ای که پتانسیل دو خیزش بزرگ سال های اخیر را نشان داد، ظرفیت آن فراتر از تحریم منفعلانه است.

۶-انتخابات در حکومت اسلامی نتنها بی معنا می باشد، بلکه توهین به شعور مردم بوده و هست. دستیابی به امکان انتخابات آزاد و دمکراتیک از مسیر واژگون ساختن میز انتصابات میسر است. برنامه تهوع آور انتصابات حکومتی را با حضور در خیابان، یارگیری توده ای، شناسائی و طرد مدافعان نظام ، اعلام همبستگی میدانی و تقویت طیف آزادیخواه، لائیک، دمکرات و سوسیال پاسخ دهیم.

مردم قادر هستند با استفاده از اشکال گوناگون مبارزه، میز “انتخابات” را واژگون کنند و در تداوم، نظمی جمهوریخواهانه و سوسیال دمکراتیک در کشور بنیاد نهند. قرارگاهی که می تواند جنبش عظیم مردمی برای آزادی را شکل دهد، خیابان و همبستگی میدانی است، پس گامی فراتر از تحریم برداریم و خیابان را دریابیم!

اقبال اقبالی

25.01.2021