روز گذشته 17 مهر 1399 محمد رضا شجریان پس از یک دوره بیماری طولانی درگذشت. شجریان در آواز خوانی استادی بی نظیر بود و در موسیقی ایران زمین نامی ماندگار خواهد داشت. یادش گرامی باد.

اما آنچه از مرگ این استاد موسیقی دردناک تر است، تلاش هایی است که برای سوء استفاده های سیاسی از جنازه آن هنرمند بزرگ در حال انجام است. مقامات سیاسی نظام از رئیس جمهور اسلامی گرفته تا وزیر بهداشت و مقامات ریز و درشت دیگر پیام تسلیت فرستادند و برایش اشک ریختند. به گزارش خبرگزاری ها حدود ساعت شش صبح امروز (جمعه) مراسم تشییع پیکر شجریان در بهشت زهرا برگزار شد و محمود دعایی سرپرست موسسه اطلاعات بر جنازه او نماز خواند.

اعلام شده است که پیکر شجریان مطابق وصیت اش در کنار آرامگاه فردوسی به خاک سپرده خواهد شد. در باره وجود چنین وصیتی جای تردید فراوان است. بویژه که این ادعا با اظهارات فرزند شجریان در جلوی بیمارستان جم تهران خوانایی ندارد. او به دوستداران فراوان شجریان که در خیابان جمع شده و خواهان دفن شجریان در تهران بودند گفت: اگر با من بود پدر را در باغ هشتگرد پیش خودم به خاک می سپردم(نقل به مضمون).

در باره دفن شجریان در آرامگاه فردوسی باید گفت که آرامگاه فردوسی گورستان عمومی نیست که بتوان در آن کسی را دفن کرد. هرچند که متوفی هنرمند بزرگی چون شجریان باشد. پیش از این نیز از سوی رژیم مهدی اخوان ثالث شاعر بزرگ معاصر در محدوده آرامگاه فردوسی به خاک سپرده شد که کاری غیر قانونی و خلاف ارجی بود که شخص اخوان برای فردوسی قایل بود. آرامگاه فردوسی یک نهاد ملی است و کسی حق تجاوز به حریم آن زیر هر نام و عنوانی ندارد. آرامگاه فردوسی با محدوده مشخص به عنوان یک اثر ملی بشماره 1176 در سال 1354 به ثبت رسیده است. آرامگاه فردوسی نماد تاریخی ایرانگرایی و ناسیونالیسم ایرانی است و گورستانی عمومی نیست بلکه یک اثر تاریخی و فرهنگی است.  

 چرا حکومت به دفن شجریان در آرامگاه فردوسی اصرار دارد.

اصرار حکومت در به خاک سپاری پیکر شجریان در آرامگاه فردوسی دلیل سیاسی دارد و همانگونه که یکی از عوامل رژیم بیان کرده است، از چند ماه پیش برنامه ریزی شده است. اگر از ترس مردم و واکنش های جهانی نبود، رژیم تا کنون آرامگاه فردوسی را با خاک یکسان کرده بود. حال می خواهند کاری را که با تیشه و کلنگ و بولدوزور نتوانستند انجام دهند با تبدیل نماد ایرانگرایی به گورستانی متروکه در توس انجام دهند . هیچ بعید نیست که با دفن شجریان در محدوده آرامگاه فردوسی، گنبد و بارگاهی نیز برایش بنا کنند تا از صبح تا شب نوای «ربنای» شجریان در تقابل با شاهنامه فردوسی از آن پخش شود. درست همانگونه که در سده های گذشته با ساختن امامزاده های فراوان، حافظه تاریخی مردم از توجه به پاسارگاد، هکمتانه و تخت جمشید زدوده شد، حالا هم «ربنای» یک هنرمند محبوب می تواند تیشه پنهانی گردد برای نابودی آن بنا و شاهنامه فرهنگی و تاریخی استاد توس.  

 قانون اساسی شجریان

حیرت انگیزتر از سوءاستفاده هایی که رژیم از زنده و مرده برخی از هنرمندان در پیشبرد برنامه هایش می کند، اظهارات عباس میلانی در باره شجریان است. او در گفتگوی صبح امروز(جمعه) با با تلوزیون های فارسی زبان در خارج کشور مدعی گردیده است که محمد رضا شجریان«متن قانون اساسی برای گذار به ایران دمکراتیک» را تهیه کرده و در اختیار او گذاشته تا بعد از مرگش منتشر کند. این ادعای عباس میلانی در راستای همان سوء استفاده های سیاسی از مرده یک هنرمند محبوب است.

 یاد هنرمند بزرگ آوازخوان گرامی باد.

 احمد تاج الدینی

 جمعه 18 مهر 1399/نهم اکتبر 2020