بقلم: عبدالخالق جرفی
وضعیت تشکیلاتی و سازمانی ما و راه حل اجتناب ناپذیر
- وضعیت تشکل های داخل و خارج
تشکل های در خارج با سالیان فعالیت خود و انباشت تجارب کاری در این زمینه ، با تمام ضعف ها و قوت های آن ، در صورتیکه بتوانند در یک ارتباط منظم و سازمان یافته با تشکیلات داخل و عناصر فعال و رهبری کننده آن ، قرار بگیرند، می توانند تکیه گاه و حتی در شرایط خاص ، نقش مهمی بعنوان راهنما و هدایت گر داشته باشند . ملت عرب الاحواز می تواند در این صورت ، از این شرایط به شکل بهتری بیرون بیاید و نتایج بهتری بگیرد .
اما واقعیت این است که در حال حاضر ، این مجموعه تشکل ها و سازمان ها ، از این مرحله بسیار دور می باشند و در وضعیت مناسبی بسر نمی برند . در واقع ما با افراد فعال مواجه هستیم و نه سازمان های منسجم و دارای تشکیلات رهبری کننده . هرچند که این تشکل ها ، زمانی که فعالیت داخل اوج می گیرد ، تحرک و فعالیت آنها هم سرعت می گیرد و این نشان دهنده توان شکل گیری و واکنش نشان دادن است . در حال حاضر می توان ضعف های عمده این تشکل ها را در نداشتن برنامه منسجم در شناخت مراحل مبارزه و تعیین اهداف و چگونگی رسیدن به این اهداف و ابزار کار برای تحقق این اهداف در هر مرحله را عنوان کرد .
به زبان ساده تر ، اینکه از اکنون تا رسیدن به هدف اصلی ، مسیر را بر اساس کدام مراحل تقسیم نموده اند ، و برای هر مرحله از این مسیر با چه شعار و برنامه کاری وارد شوند ، و اینکه این شعارها را با کدامین نیروی متشکل در داخل و با چه ابزاری می خواهند پیش ببرند ، ناروشن است .
مجموعه ها و تشکل های در داخل که نقش اصلی مبارزه را بر دوش دارند و رهبران حقیقی این مبارزه هستند و این آنها می باشند که رنج زندان و شکنجه و بقیه سختی ها را بر دوش می کشند ، باید کیفیت عوض کنند و در دام فعالیت های گذشته که در زمان خود بسیار مفید و ثمر بخش بود نیافتند ، زیرا مرحله مبارزه ملت الاحواز وارد مدار جدیدی شده است که متلازم با مداری است که در کل کشور حاکم است .
یعنی مرحله اکنون مبارزه ما دیگر درخواست عملی کردن این یا آن بند از قانون اساسی و تغییر اسامی شهرها و دادن مناصب استانی به ملت عرب نیست و از این مرحله عبور کرده است . اکنون ما نیازمند انطباق فعال با مرحله ای هستیم که کل ایران بدان پاسخ مثبت داده است و آن تدارک قیام برای سرنگونی این حاکمیت است .
فعالیت های پیشین ارزشمند بودند ولی در زمان خود ، و اکنون اگر آنها را بعنوان برنامه مبارزاتی سرلوحه کارمان قرار دهیم ، از مرحله عقب خواهیم افتاد و جبران آن سخت خواهد شد .
برای این منظور مجموعه های داخل باید به اقدامات زیر توجه کنند و بسته به شرایط و توان خود ، در راستای آن اقدام نمایند .
- ایجاد تشکل های مخفی سیاسی – نظامی مستقل و خود کفا
در حال حاضر مجموعه های داخل هنوز علنی و یا نیمه علنی هستند و این یعنی ضربه پذیرند . هنوز دنبال کارهای فرهنگی و یا کارهایی از این قبیل هستند و این بمعنی عدم درک شرایط و توان مردم در دنبال کردن شعار روز سیاسی است . هنوز در هیئت ده نفری و بیست نفری هستند و این یعنی ندیدن سیر تحولات و اینکه حاکمیت در نقطه مرگ و بقاء قرار دارد و دست به هر عملی خواهد زد ، می باشد .
مجموعه های داخل باید از گرایش برای هرچه بزرگتر کردن مجموعه ها اجتناب کنند و تا آنجایی که می توانند مجموعه های کوچکتر ماکسیمم 5-6 نفره تشکیل دهند . در این مجموعه ها جهت ارتباط با همدیگر که بسیار ضروری است همیشه یک رابط باشد و آن هم مسئول مجموعه است .
این مجموعه باید یک مسئول که همه به او اعتماد دارند و توانایی اش در حل مسائل را تجربه کرده اند ، انتخاب کنند و مجموعه مسائل داخل مجموعه را با مشورت حل نموده و پیش ببرند . اما مجموعه باید مسئول داشته باشد که در نهایت بتوان روی حرف او اتکاء نمود .
مجموعه باید از شکل نیمه علنی و یا علنی بیرون بیاید و شکل مخفی بخود بگیرد . منظور از شکل مخفی این نیست که خود افراد در جایی مخفی شوند ، بلکه فعالیت هایشان نباید در دید اطلاعات حکومت و مزدوران و جاسوسان آن باشد . این بدان معنی است که ارتباطات خود را کاملا مخفی کنند .
این مجموعه ها باید در تقسیم کار بین خود به عنصر نظامی اهمیت بدهند . مسائل چه بسا به آن سمت جریان پیدا کند . منظور از عنصر نظامی یعنی اینکه آمادگی کسب کنند که در شرایط پیش آمدن وضعیت خطر ، بتوانند با روحیه نظامی و تهاجمی در صحنه حاضر شده و امور را بدست بگیرند .
مسائل ریز یک مجموعه سازمان یافته را می توان بعدا به شکل بازتری بیان نمود .
- بسیج نیروی داخل جهت شبکه سازی مجموعه های مخفی – علنی
از کارهای اصلی این مجموعه های سازمان یافته سیاسی – نظامی ، باید تشکیل مجموعه های مشابه در هر منطقه باشد . در هر منطقه و محله و در تمامی شهرها و روستای الاحواز این امر باید صورت بگیرد . و ارتباطات آنها حل شود . مجموعه کارها و چگونگی آن را می توان بعدا به بحث گذاشت .
اینکه این مجموعه ها در هر محله و منطقه چه باید بکنند و وظایف هر کدام چیست به بعد از تشکیل و انسجام آنها مربوط است . اما باید دانست که از هم اکنون باید خیل عظیم نیرویی که در مناطق خود ، در اعتراضات و قیامه ها حضور فعال داشت ، متشکل کرد .
- ایجاد حلقه رهبری کننده مخفی
مهمترین و حیاتی ترین موضوع ، ایجاد حلقه رهبری از تمام مجموعه های سازمان یافته است که بتوانند در شرایط خطیر و سرنوشت ساز ، در کنار هم و در هماهنگی با هم ، قیام و مبارزه را به پیش ببرند و با ضربه به هر مجموعه و دستگیری عضو یا مسئول آن ، تداوم مبارزه را تضمین کند .
این حلقه از رهبران باید در شرایط خطر و تهاجم دشمن بدون تاخیر مخفی شده و از دسترس دشمن بدور باشند . برای این وضعیت و پس از مشخص شدن این تعداد از رهبران ، بلافاصله باید محل و چگونگی مخفی کردن آنها بررسی شود .
این بمعنای دور شدن از صحنه مبارزه نیست بلکه بمعنای دور شدن از احتمال دستگیری و یا کشته شدن این افراد است . هرچه در این زمینه بهتر کار کنیم ، توان حکومت در ضربه زدن به مبارزه ما ، بویژه در شرایط هرج و مرج و یا جنگ داخلی ، پایین می آید .
1-9-2018