همانطوری که انتظار میرفت جمعیت قابل توجهی از دوستان و رفقای قدیمی ابوالفضل محققی بهمراه کسانیکه که نوشته های او را خوانده بودند ، در آن روز گردهم آمدند ، در ابتدا گرداننده نشست ، که خود از بازماندگان جنایات هولناک دهه 60 بود ضمن ستایش از این کتاب(چمدانی کوچک درکمدی قدیمی) ،به حضار توصیه کرد که ازخواندن این اثر در شب خوداری کنند چرا که او خود نتوانسته بود پس از خواندن نیمی از آن ، به مطالعه بیشترش ادامه دهد و تا صبح گاهان بیدار مانده بود ، پس از آغاز کتابخوانی ابول ، متوجه شدیم که چقدر این توصیه دقیق است ، وقتی نویسنده با آرامش و تسلط کامل شروع به خواندن بخشهائی از کتاب کرد سکوت محض بر جلسه حاکم شد ، او شنوگانش را به اعماق برد ، به گذشته ها ، به جاهائی که حداقل بسیاری از حضار گوشه هائی از آنرا بگونه ای تجربه کرده بودند ، پردازش ابول همراه با خلق تصاویری هنرمندانه از آنچه که رخ داده بود اجازه نمیداد که شنونده به راحتی از کنار آنچه که میشنود رد شود تا جائیکه یکی از بانوان زخم خورده حاضردر جلسه مجبور شد جلسه را برای مدت کوتاهی ترک کند . یک ساعت به سرعت برق گذشت و در حالیکه ابوالفضل محققی سرگرم امضاء کتابش برای خریداران شد من مطمئن بودم که اگر قرار باشد بقلم آوردن آن جنایت هولناک و آنچه بر بستگان آن جانباخته گان رفته ، یکی ازاهرم های مهم به خاطرسپردن و جاودانه کردن یاد آن عزیزا ن باشد ، که هست ، بدون شک کاری که ابول ارائه داد یکی از بهترین نمونه هاست . در پایان در حالیکه نویسنده نوید داد که کتاب دیگرش در همین رابطه در راه است و تا دو ، سه ماه دیگر از چاپ در خواهد آمد ، من خوشحال بودم که یکی ازنزدیکترین دوستان من به جرگه نویسنگان خوب کشورم اضافه شده است .
"محمود کرد.... برلین "