«تحریم جنگ است با ابزار دیگر، جنگی که برای اغلب چشمان ناپیداست.»
کنسرنهای رسانهای آمریکا موج گستردهای از تبلیغات ضدونزوئلايی را به طور مدام به بازار عرضه میدارند. دهان واشنگتن پست در مورد «راهزنان» ونزوئلايی کف میکند و نیویورک تایمز گزارش میدهد که اکوادور زیر فشار مهاجرین ونزوئلايی در حال خفه شدن است. متأسفانه این تبلیغات تاکنون موفق بوده است. این یک جمله متداول است که: «سوسیالیسم عمل نمیکند، به ونزوئلا بنگرید!» خیلی کم میتوان شاهد بود که فردی با یک پلاتفرم علنی حقیقتی را بیان کند: مشکلات ونزوئلا از طرف دولت ایالات متحده آمریکا ایجاد شده است؛ اول در دوران اوباما و سپس از طرف دولت ترامپ.
این تحریمات علیه دولت و مردم ونزوئلا است که تورم فوقالعاده، گرسنگی و ویرانی سیستم بهداشتی را که روزی باعث غبطه منطقه بود، پدید آورده است. تحریم، جنگ است با ابزار دیگر. برای اغلب چشمان، ناپیدا. نه سربازی، نه گلولهای، نه بمبی، نه پهپادی و نه سلاح نظامی. ولی تحریمات مانند یک حمله نظامی کشنده است و کسی چه میداند که آیا ترامپ حمله نظامی را نیز عملی خواهد ساخت یا نه.
«معضلات ونزوئلا از طرف دولت ایالات متحده آمریکا به وجود آمده است.»
در سال ۲۰۱۵ باراک اوباما فرمانی صادر کرد که بنابر آن ونزوئلا «تهدید غیرمعمول و فوقالعادهای برای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا» معرفی گردید. این فرمان ضروری بود تا بتوان تحریمات اقتصادی اعمال کرد. ولی تحریم تنها به این معنی نبود که شرکتهای آمریکايی و یا افراد خصوصی اجازه تجارت با کشور مورد نظر را ندارند. هر کشوری که با ونزوئلا تراکنشن اقتصادی داشته باشد نیز همینطور با تحریم روبهرو خواهد شد. ایالات متحده آمریکا حتا در حال نزول هنوز آن گوریل مالی ۸۰۰ پوندی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت.
در سال ۲۰۱۵ باراک اوباما فرمانی صادر کرد که بنابر آن ونزوئلا «تهدید غیرمعمول و فوقالعادهای برای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا» معرفی گردید. این فرمان ضروری بود تا بتوان تحریمات اقتصادی اعمال کرد. ولی تحریم تنها به این معنی نبود که شرکتهای آمریکايی و یا افراد خصوصی اجازه تجارت با کشور مورد نظر را ندارند. هر کشوری که با ونزوئلا تراکنشن اقتصادی داشته باشد نیز همینطور با تحریم روبهرو خواهد شد. ایالات متحده آمریکا حتا در حال نزول هنوز آن گوریل مالی ۸۰۰ پوندی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت.
وقتی نیویورک تایمز، واشنگتن پست، CNN، MSNBC و بقیه در مورد ویرانیهای ونزوئلا گزارش میدهند، هرگز اعتراف نمیکنند که این ایالات متحده آمریکا است که مسبب اصلی بحران میباشد. به دلیل تحریمات، ونزوئلا روی نفت خود نشسته و قادر به فروش آن نیست. حتا مردم عادی نیز مجاز نیستند خیلی ساده پول به ونزوئلا ارسال کنند.
یک قاضی فدرال اخیراً حکم کرده که طلبکاران CITGO (شعبه آمریکايی شرکت نفت ونزوئلا) میتوانند این شرکت را غصب کنند. طلبکاران، شرکت دولتی کانادايی معدن ذغال سنگ Cristallex و ConocoPhillips هستند. آنها امکان تاراج شرکت ونزوئلايی را در اختیار دارند، زیرا تحریمات این اجازه را به ونزوئلا نمیدهد که در مورد بازپرداخت بدهیهای خود با بانکها به تعامل بنشیند. این یک تبهکاری و جنایت ناب است که سرمایه مالی بینالمللی اعمال میدارد. ونزوئلا عمداً فقیر شد و اکنون باقی دار و ندار آن تاراج میگردد.
«ایالات متحده آمریکا حتا اکنون که در حال نزول است هنوز یک گوریل مالی ۸۰۰ پوندی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت.»
ونزوئلا از نظر مالی منزوی شده و در محاصره دولتهای دست راستی برزیل، کلمبیا، و اکوادور قرار دارد. ایالات متحده آمریکا میتواند دولت مادورو را سرنگون کند، بدون اینکه حتا یک سرباز به آنجا اعزام دارد. جنایت معتبر و مطمئن تأمین مالی مزدوران در ونزوئلا نیز میتواند مانند لیبی مثمر ثمر باشد. کوشش برای سلب مشروعیت از او نمونه دیگری برای همکاری بین دولت و رسانهها است، آنهم در کشوری که مدعی داشتن آزادی مطبوعات است.
اکنون رسانههای اجتماعی با دولت همکاری کردند تا تضمین کنند، هر کس که به چشمانداز ونزوئلايی علاقمند است، منزوی خواهد شد.فیسبوک به بهانه نقض شرایط استفاده از فیسبوک، صفحه «تحلیل ونزوئلا» را حذف کرد. این اولین بار نبود که فیسبوک صفحه تحلیل ونزوئلا را پاک میکرد و مطمئناً برای آخرین بار نیز نخواهد بود.
مردم ونزوئلا چه کرده بودند که چنین مجازات سنگینی شایسته حال آنان باشد؟ آنها جرأت کردند رأی خود را به دولتهای سوسیالیستی بدهند؛ اول به دولت ريیسجمهور فقید این کشور «هوگو چاوز» و بعد از او مجدداً به «نیکولاس مادورو» که جانشین او گردید. رسانههای کنسرنی به استهزا مادورو را «جانشین دستچین شده» مینامند. یعنی اینکه او معاون ريیسجمهور بود و پس از مرگ ريیسجمهور مثل هر کشور دیگری جانشین او شد.
«اکنون رسانههای اجتماعی با دولت همکاری کردند تا تضمین کنند، هر کس که به چشمانداز ونزوئلايی علاقمند است، منزوی خواهد شد.»
«بلاک آجندا ریپورت» پیشبینی میکند که «راشیا گیت» بهانهای برای سانسور گروههای چپ است. پلاتفرمهای رسانههای اجتماعی مانند شبکههای تلویزیونی و یا روزنامههای بزرگ نیز بخشی از شرکتهای رسانهای را تشکیل میدهند و احتمالاً روزی خواهد رسید که وجود ونزوئلا در این صفحات کاملاً محو خواهد شد.
باراک اوباما در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ تحریماتی مقرر داشت. در سال ۲۰۱۷ این وظیفه در اوايل ژانویه مجدداً تمدید شد تا «گذار بلامانعی» به دونالد ترامپ را مقدور سازد.
«این اقدام سبب خواهد شد که دولت جدید مجبور نباشد در زمانی که مشغول تشکیل تیم امنیت ملی و تأيید آن از سوی سنا است فوراً کلیه نوسازیها را اعمال دارد تا امنیت ملی ما تأمین گردد.» دولت امنیتی باید در هر حال استوار باشد.
ولی آیا جنبش ضدجنگ استوار است؟ ولی آیا افرادی که ادعای چپ بودن دارند، استوارند؟ اگر ترامپ تهدیدات خود را در مورد اقدامات نظامی عملی سازد، چند نفر در اعتراض به سیاست تجاوزکارانه ایالات متحده آمریکا به خیابانها خواهند رفت؟ مردم ونزوئلا که به دنبال فرمان آمریکا دچار فقر گردیده اند، لابی ندارند تا از جانب آنان سخن گوید. هیچیک از اعضای کنگره رشته کلام را به دست نمیگیرد و به نام آنان ابراز خشم نمیکند. حتا «برنی ساندرز» به اصطلاح سوسیالیست، چاوز را یک «یک دیکتاتور مرده کمونیست» نامیده بود. و متأسفانه او با برداشت خود تنها نیست.
هر کس که ادعا میکند علیه جنگ است، باید علیه وحشت مستمری که همه روزه بر مردم ونزوئلا روا داشته میشود دست به اعتراض بزند. مردم به دنبال تصمیمات فراحزبی حزب جنگطلب زجر میکشند و جان میدهند. اگر چپها در تحلیلها و اقدامات خود پیگیر میبودند هیچ ريیسجمهوری جرأت نمیکرد به این صورت ونزوئلا و یا هر کشور دیگری را مورد حمله قرار دهد. در واقع باید تمام جهان ایالات متحده آمریکا را به خاطر اعمال خشونت و تجاوز که به نابودی این همه انسان انجامیده، مورد تحریم قرار دهد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید