باوجود پایمال شدن گسترده و مستمر ابتداییترین حقوق انسانی در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی و ارتکاب بی سابقه ترین جنایات علیه بشریت توسط این رژیم،هنوز واکنش و توجه جهانی به این بحران بواسطه مباحث مربوط به بحران هستهای ایران در حاشیه مانده ومحکومیت جنایات رژیم از مجمع عمومی سازمان ملل فراتر نرفته است. در قبال ماجراجویی های اتمی جمهوری اسلامی علاوه بر دهها بیانیه، تحریمهای وسیع، و فشار عظیم دنیا تا کنون چهار قطعنامه الزام آور در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسیده؛ با اینحال همه ساله وزارت خارجه آمریکا و سازمان عفو بین الملل فهرست بلندی از رکوردشکنی رژیم ایران در اعدام و شکنجه شهروندان منتشر میکند.گزارش ۲۰۱۲این دو مرکز نیز نشان از بحرانی تر شدن فاجعه نقض حقوق بشر در ایران دارد.آنچه اپوزسیون و مخالفان و فعالان حقوق بشری در این سالها به آن تاکید دارنداین است که اگر دنیای متمدن برای بردن پرونده جنایات رژیم به شورای امنیت تلاش میکرد و گامهای جدی برای استقرار دمکراسی در ایران برمیداشت شاید اکنون حل بحران هستهای نیز تا این حد به درازا نمیکشید و پیچیده نمیشد. چرا که تنها در یک ایران آزاد و دموکراتیک است که میتوان به رعایت قوانین بین المللی امیدوار بود.
جمهوری اسلامی همچنان پیشتاز نقض سیستماتیک حقوق بشر در جهان است. این رژیم نسبتبه جمعت ایران رتبه نخست اعدامها را به خود اختصاص داده و با اعدام روزنامه نگاران وکودکان پدیده تاسف باری در ایجاد بحران نقض حقوق بشر در جهان تلقی میشود .بعدازانتشار گزارش وزارت امور خارجه آمریکا در اینمورد سازمان عفو بین الملل نیز روزچهارم خرداد با انتشار گزارش سالانه نوشت که تنها درسال گذشته آمار دولتی ایران از اعدام۳۶۰نفر خبر میدهد که در بین آنان هفت کودک قرار دارنددرحاليکه درگزارش های معتبرديگری آنرا۶۳۴ نفراعلام کرده اند. در مقدمه گزارش عفو بین الملل در مورد ایران میخوانیم که:
"آزادیبیان و اجتماعات به شدت محدود شده، دگراندیشان و مخالفان سیاسی، فعالان حقوق زنان،مدافعان حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی و سایر مدافعان حقوق بشر به شکل غیرقانون یبازداشت و زندانی شده و قبل یا بعد از محاکمات ناعادلانه در شرایط بسیار بدی درزندانها نگهداری میشوند. شکنجه و سایر روشهای آزار زندانیان به وفور اتفاق افتاده و هیچ گونه مرجعی برای رسیدگی و پاسخگویی به این موارد وجود ندارد. زنان،اقلیتهای قومی، مذهبی و جنسی چه بر اساس قانون و چه در عمل، مورد تبعیض قرارگرفتهاند. در طی سال گذشته حداقل ۳۶۰مورد مجازات مرگ اجرا شده و احتمالا رقم واقعی اجرای این نوع مجازات بیشتر از این است. در این دوره حداقل سه نفر زیر هجده سال اعدام شده و در مواردی مجازاتهای بیرحمانه و تحقیرآمیز مثل شلاق زدن و قطع اعضای بدن اجرا شده است."
انتشارگزارش احمد شهید نماینده ویژه سازمان ملل در موضوع نقض حقوق بشر در اوایل سال جاری نیز به تمدید دوره مأموریت وی در این خصوص انجامید که دفتر سیاسی نهادمردمی پیشتر به این موضوع پرداخته بود
این در حالیست که رسانههای دولتی ایران از اعدام ۵۳نفر طی یک هفته گذشته در کشور خبردادند. اختصاص بخش بزرگی از گزارش عفو بین الملل به اوضاع بحرانی حقوق بشر در ایران نشان از آن دارد که میهن عزیزمان به زندان وشکنجه گاه بزرگی برای شهروندان تبدیل شدهاست. درکنار دستگیری ، شکنجه، و اعدام فعالان سیاسی، آزار اقلیتهای مذهبی و قومی ازموارد مهمی میباشد که در این گزارشات به آنها پرداخته شده است. سخنگوی " سازمان حقوق بشر ایران" ضمن استمداد از جامعه جهانی اعلام کرد که در چند روز گذشته ۲۳نفر در شهرهای رشت و یزد اعدام شده و ۱۴نفر نیز درتهران بدار آویخته شده اند. شرایط وخیم در زندانهای جمهوری اسلامی ، نبود حداقل امکانات پزشکی و بهداشتی و مرگ زندانیان به دلایل نامعلوم از نگرانیهای همیشگی فعالان و ناظران حقوق بشر در مورد بحران مورد بحث میباشد. بر اساس آخرین گزارشات تایید شده تنها طی یک هفته ی گذشته ۷زندانی در زندان رجایی شهر کرج جان خود را از دست داده اند. سه تن از این هفت نفر در اثر سکته جان باختند و یک نفر از این تعداد زندانی سیاسی بوده است. درگذشت هفت زندانی در زندان رجایی شهر در حالی تایید می شود که پیش از این نیزدر گزارش ها آمده بود که به طور متوسط ماهی ۱۰الی ۱۵نفر در زندان رجایی شهر جان خودرا از گروه های مختلف و به دلایل مختلف از دست می دهند. اینرقم دردناک و غیر قابل توجیه به تنهایی کافیست که محملی برای ارجاع و پیگیری در مهمترین نهادهای بین المللی حقوق بشری قرار گیرد. اعدامهای مخفیانه و اعلام نشده آنهم درمقیاس بسیار وسیع از ویژگیهای منحصر بفرد دستگاه های امنیتی و قضائی جمهوری اسلامیست که در گزارش اخیر سازمان عفو بین الملل مورد توجه واقع شده است. عبدالکریم لاهیجی حقوقدان و نایب رئیس جوامع حقوق بشر در پاریس در این خصوص میگوید:" باتوجه به این که سال گذشته دهها تن در زندان مشهد به طور مخفیانه اعدام شدند و براساس تحقیقاتی که ما کردیم و شهادتی که چند تن از زندانیان شهر مشهد دادند، مشخصاست که همواره در کنار اعدامهای رسمی، تعدادی از متهمین هم به طور مخفیانه اعدام میشوند"
سازمان عفو بین الملل در قسمتی از گزارش اخیر خود از فجایعی یاد میکند که بازگو کردن آنها دردناک و تکان دهنده است. این سازمان معتبر جهانی در توصیف شکنجه زندانیان در زندانهای جمهوری اسلامی مینویسد:
" ضربههای شلاق را به کف پا و بدن بازداشت شدگان، گاهی در حالی که وارونه آویزان هستند، میزنند. آنها را با سیگار واشیای داغ فلزی میسوزانند، اعدام ساختگی اجرا میکنند، به آنها از جمله با استفاده از زندانیان دیگر تجاوز کرده یا آنها را تهدید به تجاوز می کنند. در فضاهای پر ازدحام بازداشت می کنند و نور، غذا، آب و رسیدگی پزشکی کافی را از آنها دریغ میکنند"
گزارش سالانه وزارت امور خارجه آمریکا در مورد نقض سیستماتیک حقوق بشر در مقایسه با گزارش مشابه سازمان عفو بین الملل به ترسیم فضای کلی این بحران میپردازد و کمتر وارد جزئیات و مصادیق میشود. این امر شاید ناشی از نگرش وسیاستهای کلان آمریکا باشد که هنوز تلاش دارد هیچ موضوع دیگری بحث بحران هستهای ایران را تحت الشعاع خود قرار ندهد. با این وجود بیشترین و اصلیترین بخش گزارش وزارت امور خارجه آمریکا شامل ایران است که نشانگر پیشتاز بودن جمهوری اسلامی در نقض حقوق بشر در میان کشورهای خاطی و مستبد میباشد. این گزارش بيان ميکند که: "دولت آزادی بیان و مطبوعات (از جمله از طریق اینترنت)، تجمعات ، تشکیل انجمن و آمد و شدرا به شدت محدود کرده است. به قتلهای فراقانونی ادامه داده و افراد را به جرم ارتکابجرائم جزیی، پس از محاکمات ناعادلانه، گاهی علنی یا گروهی، اعدام کرده است. نیروهایامنیتی مرتکب عملیات سرکوب و خشونت از جمله شکنجه، ضرب و شتمو تجاوز جنسی شده اند. دولت مجازاتهای سخت مانند بریدن دست و پا و شلاق را به اجراگذاشته است. نیروهای امنیتی افراد را خودسرانه دستگیر و بازداشت و آنها رادر سلولهای انفرادی نگاه می داشتند."
قدرمسلم اینکه فجایع و جنایاتی که رژیم اسلامی در ایران علیه بشریت روا داشته بههزاران ساعت وقت کاری برای واکاوی و بررسی آنهم بصورت فهرست وار نیاز دارد و مطالبمنتشر شده در دو گزارش مزبور مختصريست از روزگار دردناکی که ملت ایران در زیر یوغجمهوری اسلامی سپری میکند. آیا وقت آن فرا نرسیده که مجامع و محافل حقوق بشری جهاندر مقابل رژیمی که در هر شبانه روز بین ۳تا ۹نفر را اعدام میکند به راهکارهایی بهتر از صدور و انتشار گزارش روی آورند؟ اپوزسیون با بیشمار حقوقدان و فعالان شناخته شده جهانی برای کشاندن پرونده فجایع جمهوری اسلامی به شورای امنیت سازمان ملل چه اقدامی کرده است؟ این پرسش ها را از خودمان تکرار کنیم و مسئولیت تاریخی خود را فراموش نکنیم.
دفتر سیاسی نهاد مردمی
انتشار از: امین موحدی
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید