درباره متلک گویی به کسانیکه در رسانه های فارسی زبانی که با بودجه عربستان است کار می کنند
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/2173-matalak-gooei.htm
پی نوشت سی و یکم تیرماه 1397: نوشتار زیر یکسال پیش نوشته و منتشر شد اما تجدید چاپ به این دلیل که در چند روز اخیر به دنبال بحثهایی که آقای ف. م. سخن* مطرح کرده اند، دوباره کسانیکه تبلیغ کنندگان جمهوری اسلامی تحت لوای اپوزیسیون هستند، همین حرفها را در اینترنت راه انداخته اند. س. ق.
*درباره بحثهای آقای ف. م. سخن: https://goo.gl/Jsxito
farhad-mashregh-zamini

امروز باری دیگر نوشته ای را در اینترنت دیدم که متلک گویی به دو نفر از کسانی است که تصمیم گرفته اند در تلویزیونی که گفته می شود بودجه آن از سوی عربستان سعودی تأمین می شود، کار کنند. شخصاً نمی دانم این تلویزیون جدیدالتأسیس با بودجه عربستان سعودی راه افتاده یا نه، و دستکم یکی از آن دو نفر را هم که آن مقاله مورد حمله قرار داده، دورادور می شناسم و آدم درستکاری است. اما اصلاً فرض کنیم که ادعای این مقاله نویس که تلاشش خراب کردن افراد بخاطر کار در آن تلویزیون است، درست باشد، یعنی بودجه آن تلویزیون را عربستان سعودی تأمین کند. مگر بودجه بیشتر تلویزیون ها را دولت های خارجی یا جمهوری اسلامی، تأمین نمی کنند. چه فرقی می کند کسی در رسانه های فارسی زبان صدای آمریکا و رادیو فردای دولت آمریکا کار کند یا در رسانه فارسی زبان العربیهء عربستان سعودی. مگر رادیو عراق مال صدام حسین نبود و همه نیروهای سیاسی اپوزیسیون زمان شاه از کمونیستها تا مجاهدین تا علی اکبر هاشمی رفسنجانی در آن برنامه نداشتند. حالا امروز بقول معروف همه مریم مقدس شده اند و دنبال تلویزیون ناب مستقل می گردند که اگر هم وجود خارجی داشته باشد معلوم نیست چگونه قرار است بودجه اش تأمین شود. تلویزیونی که ضد جمهوری اسلامی باشد و قرار باشد بینندگانش در ایران باشند لابد باید آگهی از مؤسسه ای بگیرد که مؤسسه تجاری در ایران است؛ اما، چه کسی به چنان تلویزیونی آگهی می تواند بدهد بدون آنکه فردا تجارتش را در ایران آتش بزنند؟ یا که ثروتمندان ایرانی مقیم خارج قرار است به چنین تلویزیونی بدون چشم داشت پول بدهند که در 38 سال گذشته اقلاً خبری نشده و یکی دوتایی که هستند نیز در پشت سر یا به سازمان مجاهدین خلق وصل هستند که خودش بطور غیرمستقیم به دولتهای خارجی وصل است یا که خودِ سرمایه گذار ثروتمند خیرخواهش هم با دولتهای خارجی مرتبط است و برخی تلویزیونها نیز در کانادا گفته می شود سرشان به جمهوری اسلامی وصل است. همان چند تلویزیونی هم که در لوس آنجلس بخشاً از آگهی هایی در خارج تأمین می شوند، در بهترین حالت باید جوابگوی بینندگانشان در خارج باشند، و برنامه های مناسب ایرانیان ساکن لوس آنجلس تولید کنند تا آگهی بگیرند، و تازه آنها هم اساساً نتوانسته اند رشدی کنند. در نتیجه همه این شعار دادنها به قول آمریکایی ها شلیک کردن به پای خود است. شکی نیست که سازمانهای سیاسی نباید از کشورهای خارجی بدون شفافیت هرگونه کمک خارجی قبول کنند (1). اما تلویزیون که سازمان سیاسی نیست، و درست است که تلویزیون های متعلق به تشکیلاتهای سیاسی، نظیر خود آنها، اگر فرونت دولتی خارجی باشند، باید افشا و طرد شوند؛ اما تلویزیونی خبری، مانند هر مؤسسه دیگری کارمندانش برای آن مؤسسه کار می کنند و همانطور که کار کردن در هر مؤسسه خصوصی و دولتی به معنی تأیید سرمایه گذاران یا دولتی که مخارج آن را تأمین می کند نیست، و شغل است، کارکردن در تلویزیونی خبری هم همینطور است، حال می خواهد دولتِ تأمین کننده بودجه، آمریکا باشد یا فرانسه، بریتانیا باشد یا هلند، عربستان سعودی باشد یا قطر. دوستانی هم که به دلیل اختلافات شخصی با دیگران از موضوع بودجه این تلویزیونها پیراهن عثمان ساخته اند، لطفاً بس کنند.

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

سام قندچی، ناشر و سردبیر ایرانسکوپ
http://www.iranscope.com
http://www.ghandchi.com
شانزدهم شهریور ماه 1396
September 8, 2017
پانویس:
1. دربارهء گرفتن کمک از خارجی ها
http://isdmovement.com/2015/0715/072915/072915.Sa…