cag4-ju10 [...]-ka ki-bi-ce3 ba-du-de3-en

my heart ...... let me go to that place

اسکی زامانلارین بیرینده " Nin`lil" آدیندا بیر قیز، و" ان لیل En`lil" آدیندا  بیر اوغلان یاشیردی. گونلرین بیر گونو ان لیل کوچه‌ده دولانیردی، گؤزو ساتاشدی نین لیل له. نین لیل ائولری قاباغیندا دورموشدو آداملارین گلیش-گئدیشینه، اوشاقلارین اویونونا تاماشا ائلیردی.
ان لیل ایر‌لی گئت‌دی، سلام وئریب دئدی:

- سنین کیمین بیر گؤزل قیز گؤرممیشه‌م. ایستیرم سن نن تانیش اولام، ایه سؤزوموز، ایشیمیز دوز گلسه، ائولنک. سنه نه دئسن آلارام. گؤزل پالتارلار اینان ائله سنی بزره‌ م کی، ملیکه‌لردن هئچ بیر اسکیک لیین اولماسین. باخاندا هامی سنه حسرت قال‌سین. منیم آدیم ان لیل دیر، سنین آدین نه دیر؟

قیز دئدی:

-منیم ده آدیم نین لیل دیر. بیر کاسیب عائله‌نین قیزییام. ملیکه هارا، من هارا. سن منی اله سالیب‌سان. بو سنین اوچون یاخچی بیر ایش دییل.

اوغلان دئدی:

-یوخ، من لاغ ائلمیرم. دوغرو سؤیلوره‌ م.

- سؤزوین آرخایین دییله‌م. سؤز وئره بیلمره ‌م.

قیز قاپینی باغلادی گئت‌دی.

بیر نئچه گون سونرا، بیر داها اوغلان قیزی گؤردو. او، چایدا چیمیردی. ائله کی، قیز بیلدی اوغلان اونو گؤرور، تئز سودان چیخیب گلدی پالتارلارینی گئیدی. اوغلان اونا یاخینلاشیب دئدی:

-سندن سووای گؤزل بیر قیز گؤرممیشه‌م. من سنی سئویرم. نیه مندن قاچیرسان؟

- سندن قاچمیرام، من اؤز-اؤزومدن قاچیرام.

- اؤزوندن؟ اؤزویون نییندن قاچیرسان؟ – اوغلان شاشقین سوروشدو.

-اؤز گؤزه ل لییمدن قاچیرام. سن ایستییرسن اونا صاحاب اولاسان. ائله کی، او، گول کمی سولوب تؤکولدو ، منی آتیب گئده سن، بیر آیری سینی تاپاسان. اونو اؤزوین ملکه ائلییه‌سن.

-یوخ! چاشیرسان! من ائله بیر اینسان دییله‌م.

-هاردان بیلیم؟

- سن منه بیر اؤپوش وئر، گؤر ایلقارلی قالیرام یا یوخ. اگر قالدیم، اوندا منه گووه‌نه بیلرسن.

-یوخ، منیم دوداقلاریم اینجه، کؤورک‌دیر، اؤپوش بیلمز. قارنیم ایسه کیچیک‌دیر، بویلولوق تانیماز.

-سن گونشه باخ! گؤر تانری گونش سنه نه سؤیله ییر!- اوغلان دئدی.

قیز گونشه باخدی. ائشیقدان گؤزلری یومولدو. بو آندا اوغلان اونون دوداقلاریندان بیر اؤپوش آلدی.

قیز گؤزلرینی آچیب دئدی:

- نیه بئله اله دین؟

اوغلان جاواب وئره ‌نه تکین، بیردن-بیره بولودلار قوووشدو، ایلدیریم چاخدی!

 اوغلان هاوانین ایشینه مات قالار کن قیز دئدی:

-پیس ایش گؤردون. ایندی تانریلارا نه جاواب وئره‌جکسن؟

-پیس ایش گؤرمدیم. سنی سئویرم. سئومک کی، پیس بیر ایش دییل.

- سئومک پیس دئییل، امما دئممیش اؤپمک چوخ پیس بیر ایشدیر.

قیزینان اوغلان آیریلدیلار. ائولرینه گئدیلر. ان لیل تانریلارین آجیقلانماسیندان برک قورخموشدو. و قیزی دا شیکایت‌چی بیلیردی. شهرین قاپی‌چی‌سینا دئدی:

- قاپی چی! دوه گؤردون، یوکون گؤرمدین. نین لیل منی سوروش سا، دئ " گؤرمدیم"!-
 قاپی‌چی اونون سؤزونه هن دئدی.

 یئرین آلت-اوستونو، ایشیق-قاران‌لیغی نی گؤره ن تانریلار « اید-سالا» چایینی شاهاد توت‌دولار. مقدس دورو سولار جاواب وئردی:

  -نین لیل نازلی جانین بورادا یودو. بوتون فیکیر-خییالی ان-لیل ین یانیندا ایدی. اوندا کی، تانری گونش اونون گؤزلرینی یومدو، سئوگی تانری‌جاسی، اینانا-نین ایجازسی ایله، ان لیل اونون دوداقلاریندان بیر اؤپوش گؤتوردو.

   تانریلار بو ایشی سئومه‌دن دئدیلر:

   -قیز هن دئممیش، بیز اینن دانیشمامیش، ایجازه اولا بیلمز.

بو قضادان سونرا، قیز هردن بیر چای قیراغینا گلیردی. اولوردو کی، سودا دا چیم‌سین. اما اوغلاندان بیر خبر یوخ ایدی. نیگاران شهرین قاپی‌چی‌سیندان سوروشدو:

-ای گلیب-گئدنه گؤز-قولاق قاپی‌چی، ائنلی‌لی گؤردون‌مو؟

- ان لیلی تانیرام. امما گؤرمدیم، بیلمدیم.

   قیز گئدی، چایین سویوندان سوروشدو:

   - ای سویو گؤز-یاشیندان دورو  اید-سالا! ای مقدس چایم! ان لیلی گؤردون‌مو؟ نیه به ساحله گلمیر؟

  -نین لیل ! تانریلار اونو بیر اؤپوشدن اؤترو اؤلولر دیارینا گؤندریبلر. او سنی شیکایت‌چی بیلیر،  سندن قاچیر. او  اؤلولر دیاریندا آوارا گزیر. – چای دئدی.

   - اید-سالا ! ای جانی‌می تمیزله‌ییب، گؤزل‌لییی منه پای وئره ن جوشغون چاییم!
چوخ وار اول! سؤنمه‌سین آخاری، دورو سولاری یین!

   ائله کی نین لیل بیلدی اوغلان بیر اؤپوشدن اؤترو  اؤلولر دیاریندا آوارادیر، اوز قویدو داروازایا ساری. گئتدی اونو  قاپی‌چی‌دان سوروشدو. اما ان لیل اونا تاپشیرمیشدی دئمه‌سین هارادادیر:

  - منیم ایجازه‌ م یوخدور ان لیل-دن بیر سؤز سؤیله یم. اگر فیکر ائلیرسن، او بورا دا دیر، گئدیب آختارا بیلرسن. اما بونو بیل کی، قاییتماق یولون یوخدور. – قاپی‌چی دئدی.

 - ان لیل گرک مندن قاچماسین. هئچ گرک‌لی دئییل بیر اؤپوشدن اؤترو اؤلولر دیاریندا آوارا اولسون. من ان لیلی سئویرم. ایستییرم بیر اؤپوش ده من اونون دوداقلاریندان آلیم.

  قیز یئددی داروازادان گئچیب گلدی اؤلولر دیارینا. نین لیل بیر قورو چایدان، بیر آل رنگلی آخار سودان خبر آلدی:

-ای، اؤلولر دیارینین قورو چایی، ای گئدیب-گلمزین آل سولاری، منیم ان لیل-ایمی گؤردونوزمو؟

-بورادا اینسان اولا بیلمز. گؤردویون سوموک دور، قاندیر. ان لیل-دن بیر خبر وره بیلمریک.- چایلار دئدیلر.

  ائله کی ان لیل بیلدی قیز گلیب اونو آختاریر، الیندن گلنه قدر قاچدی، اؤزونو گیزلتدی. اما قیز اونو بوراخمادی، دالیسیجا گئتدی. آنجاق ان لیل دوردو، قیزا ساری دئدی:

- نین لیل بورادا بیر ائله چای یوخدور کی، سن اوندا چیمه‌سن. اؤلولر دیارینین چایلاری آدام ییین دیلر. بورادا گؤز-یاشی کیمی دورو چای یوخدور کی، سن اونون سویوندان ایچه‌سن. بورانین چایلاریندا یالنیز آل-قان آخیر. نیه بو دیارا آیاق قویدون کی، گئری قاییتماغی دا یوخدور؟

-سنی اونودا بیلمدیم. ایلیک اؤپوشون دادی منی بورایا گتیردی. ایستیرم سنی اؤپوشدن دویدورام. -قیز دئدی.

-یوخ! قوی گئت بورادان! منی اؤز حالیما بوراخ! بیر اؤپوش اینن منی اؤلولر دیارینا گؤندردین، ایه دویدورسان، هئچ بورایا دا قویمازلار! گئت! منی اؤز حالیمدا قوی! گئت! اؤپوش لری یین بیر آیری کیشینین دوداقلارینا قوی! سنه کی، اؤپوشلرین فرقی یوخدور. منی بوراخ!

- ائله دئمه! من سنی باغیشلامیشان. ایستیره م سن نن ائوله‌نه‌م.

-اؤلولر دیاریندا ایستییرسن من نن ائولنه سن می؟ بو یاشاییش نه سنین دردیین دیه ر، نه ده منیم. حیات ائله اودور کی، دیریلر دونیاسیندا وار.

-دیری لر دونیاسی ندن دیری‌دیر؟ اؤپوش اولماسا، او نیه درده دیه ر؟

 - یوخ! دیری لر دیاریندا ایسه دوغرو اؤپوش یوخدور. اؤپوش اوردا آلیش-وئریش اولونور. دیری لر دیاری، اؤپوشلرین آلیم-ساتیم دونیاسی‌دیر.

- سئوگی دونیاسینین اؤپوشو، آلیم-ساتیم دیارینین اؤپوشو اینن بیر دییل. من ده ائله بونو سؤیله ییره م. مندن قاچما. قوی سنی باغریما باسیم، بیر او دوداقلاریندان، گؤزلریندن اؤپوم.

-یوخ! گوی گئت! هاممی ائله بله دئییر. هم اؤزلرینی آللادیرلار، هم ده اؤزگه‌لری. هامی آلیش-وئریش‌چی‌دیر.

- حاق سنن دیر. اما بو هامی دئدیین انسانلارین ایچینده، بیر نفر ده وار کی، هامی تکین دییل. نیه ایسته میرسن بونو گؤره ‌سن؟

-گؤرموره ‌م؟ من ایلک باخیشدا، ائوی نیزین قاباغیندا، سنی تانیدیم. ایلک باخیشیمیزین دویونونده. نئجه سنی تانیمیرام؟

-چوخ یاخشی، بس نیه مندن قاچیرسان‌؟ نیه اؤزویون مندن گیزله‌دیر سن‌؟ نیه ایستمیر سن‌ بیر اولاق؟

-هیه، سن آیری انسانلار تکین دییل‌سن. اما گئت، منیم دالیمجا گلمه! کیم‌سه-کیم‌سه ایله بیر دییل. هامی بیر-بیریندن آیری، یالقیزدیر. آنجاق ائو-اوشاق‌لی اولسالار دا. یوخ، هئچ واخت کیم‌سه-کیم‌سه ایله بیر اولا بیلمز. گئت، منی اؤز حالیمدا بوراخ! اؤلولر ایله بیرلی ییم، اونلار ایله اریمه ییم، بئله آلیش-وئریشدن، داها اوستون دور.

- یاشاییش، اینجه داوام‌سیز بیر گولدور. بیر نئچه گوندن سونرا سولوب قورویوب آرادان گئده جک. گؤزل‌لیک دئدیین تزه آچیلان بیر قونچادیر. نیه ایسته میرسن تؤکولوب قورومامیش، اوندان بیر داد آلاق؟

-نین لیل! سن جانییان، گنج‌لیک گؤیچک لی ییین گووه‌ نیرسن. ایستییرسن اونلارین لذتینی چکه‌سن. اما من سنین کیمی دییله‌م. من سنین سولماز باخیشلاری یان آلیده‌یه‌م. سنین سولماز گؤزلری ین ، یوخلوق گؤتورمز وارلیغی یان وورغونام. بیزیم دونیالاریمیز آیری دیر. دالیمجا گلمه! اؤز حالیمدا بوراخ منی.

- سئوگیلیم، سندن اؤترو اؤلولر دیارینا گلدیم دئییم کی، " سنی سئو یرم ". گلدیم بیر-بیریمیزین دونیاسینی تانیییب دوشونوب آنلایاق. بیز بیرلیک‌ده اؤزوموز اوچون بیر اورتاق دونیا، اورتاق یاشاییش یارادا بیلریک. سنین سؤزون منینده اورک سؤزومدور. بلکه ده من سؤزومو یاخشی یئتیره بیلمیره م. اما بو کی، سئوگی یالنیز سئوگیدن اؤترودور، منیم ده اورک سؤزومدور.

- سئوگی! سن نه آنلاییرسان سئوگی ندیر؟

- ایستیره م سندن اؤیره نه‌م.

-من ده بیلمیره م.

- یاخشی، گل بیرلیک‌ده اونو آرایاق.

-بیز آراییب تاپینجا ایشیمیز دوشر اؤلولر دیارینا. نئجه کی، دوشوب‌دور.

-بس دئییرسن نئی نییک؟

-سن ساغدان یولویون توت گئت، من ده سولدان.

بئله ده ائله ‌دیلر. هر کس اؤز یولونا گئت‌دی. اونلار دؤنه‌سی گونو یوخ، دؤنه سی آی، بیر-بیرینه راست گلدیلر. اما سؤز-سووسوز بیر-بیری نین یانیندان رد اولدولار. اوچونجو آی کی، توققوشدولار قیز دئدی:

-گئنه ده یالقیزسان کی؟!

-اؤلولره قاریشا بیلمره‌م. اما سن نیه یالقیزسان؟ – اوغلان دئدی:

-من ده اؤلولره قاریشا بیلمره‌م. بورادا اوتوروب بیر آز دانیشساق یاخشی اولمازمی؟- قیز سوروشدو.

اوغلان قیزین سؤزونو بیندی. دانیشدیلار. اونلار چوخ دانیشدیلار، آز آنلاشدیلار. و بیر یئره چاتمادیلار.

ائله کی «سئوگی تانریجا‌سی» اونلارین سؤزلرینی ائشیت‌دی، یئر-آلتی نین، یئر- اوستونون باشقا قادین، کیشی تانریلاری ایله دانیشدی. ۵۰ تانری، و اونلارین ایچینده، ۷ بؤیوک تانری سؤز بیر اولدولار کی، بونلار باشقا بیر اینسانلار کیمی دئییللر. دونیانی، حیاتی، چوخ آیری جوره دوشونورلر. قیزین دورو سئوگی‌سی اوچون کی، جانیندان گئچیب اوغلانی باغیشلامیشدی، و اوندان اؤترو اؤلولر دیارینا گلمیشدی، و اوغلان دا  کی، «سئوگی تانریجاسی» ایجازه‌سی ایله ایلک اؤپوشو آلمیشدی؛ اؤلولر دیاریندان چیخمالیدیلار. بورادا بیر نتیجه‌یه یئتیشه بیلمزلر. یاخشی اولار، اونلار اید-سالا ساحلینه چیخ‌سینلار و اؤز گله‌جکلری باره ‌سینده درین فیکیرلشیب دانیش‌سینلار.  

ائله کی، اونلار چای قیرانیندا بیر-بیرینی تاپ‌دیلار، سؤز وئردیلر گؤروش سونلر و دئدیلر:

باخیش-باخیش ایله

اؤپوش رنگ‌لی.
 

من اؤزومدن بوش                   

سونبول رنگ‌لی.

همیشه باخیش!

دالیمجا سان

یوخ ائتمز باخیش اؤزونو!

اؤزومدن یوخ اولارام سنده

یوخ ائدرسن منی اؤزونده.

وارلیغین باخیشیم

یوخلوغوم باخیشین.

باخیش- باخیش ایچینده...

بوغدا اؤپوشو

سنین رنگینده

منیم رنگیمده.

اونلار گؤروشدولر و بیر یاخین زاماندا ایسه ائوله‌ندیلر.

ان-لیل ایله نین-لیل اونودولماز سئوگیلرینه گؤره، دورو روحلاری اوچون، تانریلار طرفیندن « یئل-توفان» تانریلاری سئچیلدیلر. یئل-توفان دورانا قدر اونلاریندا سئوگیلری یاشایاجاق.

بئله‌لیکله آدلاری هئچ بیر یئرده چکیلمه‌ین، بیر قیز، بیر اوغلان، « یئل-توفان» تانریلاری آدلاندیلار.
*

-آی، نین لیل!

آی، ان لیل!

قویون سو گل‌سین بره باس‌سین!

«کی-ان-گیر» ده گول آچسین!

او یادین شیمشکیمی!

او یادین یاغیشیمی! 

قویون آتیل‌سین سولاریم

بیر اولسون چایلاریم !
اویادین یاغیش‌لی بولودلاری‌می!

«کی-ان-گیر» ده زیبیل،
خیرت‌ده‌یه چیخیب!

بورا بیر اؤلکه‌دیرمی،
 یا بیر طؤوله؟!

او یادین یئلیمی  

او یادین توفانیمی
او یادین یاغیش‌لی بولودلاریمی!

 قویون سو گل‌سین بره باس‌سین!

«کی-ان-گیر» ده گول آچسین!

تانریلار آناسیNamu، ان بؤیوک تانریجا، بئله سؤیله‌دی ان-لیل  ایله نین-لیل له.
بو سوزدن سونرا "کی ان گیر" ده  سو توفانی قوپدو.  او دا بیر باشقا ناغیل دیرکی، ائل لر سئوله ییر.

Enlil və Ninlil

A.Elyar

ÖPÜŞ

الهه  و خدای زیر زمین، در سرزمین( کی-ان-گیر)

بوسه

در یکی از دوره های قدیم دختری به نام نین لیل و پسری به نام ان لیل زندگی میکردند. روزی از روز ها ان لیل در کوچه میگشت که چشم اش به نین لیل افتاد. نین لیل دم در خانه یشان ایستاده بود و  رفت و آمدها و بازی کودکان را تماشا میکرد.
 رفت پیش دختر سلام کرد و گفت:
- دختری به زیبایی تو ندیده ام میخواهم با تو آشنا شوم. و اگر هر دو موافقت کنیم با هم خانواده تشکیل بدهیم. برایت همه چیز می خرم. با لباسهای زیبا چنان ترا میارایم که از ملکه ها چیزی کم نداشته باشی؛  و آنها ها به تو حسرت ببرند. اسم من ان لیل است، تو اسم ات چیست؟
دختر گفت:
- من نین لیل هستم. دختر خانواده ای فقیرام. ملکه کجا و من کجا؟ تو داری مرا مسخره میکنی. این نشانه خوبی نیست.
پسر گفت:
- نه، من ترا مسخره نمیکنم. حقیقت را میگویم.
- به حرف ات اطمینان ندارم. نمی توانم با تو قرار بگذارم.
دختر در را بست و رفت.
چند روز بعد پسر دختر را دید که داشت در رود خانه آب تنی میکرد. وقتی دختر متوجه شد که پسر او را می پاید زود از آب بیرون آمد، لباسهایش را پوشید. پسر پیش او رفت و گفت:
- دختری زیباتر از تو ندیده ام. ترا دوست دارم. چرا از من فرار میکنی؟
- چرا باید از تو فرار کنم؟ من از تو فرار نمیکنم از خودم فرار میکنم.
پسر با تعجب پرسید:
- از خودت؟! از چه چیز خودت فرار میکنی؟
- از زیبایی خودم فرار میکنم. تو میخواهی آنرا صاحب شوی. وقتی این زیبایی چون کلها پژمرده و پلاسیده شد مرا دور بیاندازی و به دنبال کس دیگری بروی، و او را برای خودت ملکه کنی.

- نه، تو اشتباه میکنی من چنین آدمی نیستم.
- از کجا بدانم چنین آدمی نیستی؟
- تو بوسه ای به من بده، اگر توانستم  وفاداریم را حفظ کنم آنوقت می توانی به من اطمینان کنی.
- نه، لبهای من نازک اند، بوسه نمی شناسند. شکم ام کوچک است حاملگی نمی شناسد.
- به خورشید نگاه کن. ببین خدای خورشید چه میگوید.
دختر به خورشید نگاه کرد. از شدت تابش خورشید چشمهایش به خواب رفتند. در این لحظه پسر بوسه ای بر روی لبهای او نهاد. دختر چشمهایش را گشود و گفت:
- چرا این کار را کردی؟
پسر هنوز جواب نداده بود که ابرها غریدند و آذرخش جهید.
پسر مات و متحیر شد. دختر گفت :
- کار بدی کردی . حالا جواب خدایان را چه خواهی داد؟
- کار بدی نکرده ام. ترا دوست دارم ، دوست داشتن که بد نیست.
- دوست داشتن بد نیست ولی بدون اجازه بوسیدن کار خیلی بدی ست.

دختر و پسر از همدیگر جدا شدند و به خانه رفتند. ان لیل که از خشم خدایان وحشت کرده بود و دختر را شاکی میدانست به دروازه بان گفت:
- هرگاه نین لیل سوراغ مرا گرفت بگو من را ندیده ای و خبری از من نداری. شتر دیدی، ندیدی.
دروازه بان سخن او را پذیرفت. خدایان که در شب و روز، روشنایی و تاریکی، در  روی و زیر زمین همه چیز را میدیدند، رود خانه را به گواهی خواستند. آب های مقدس و گوارای
 رود خانه " اید سالا"  جواب دادند:
-نین لیل، تن نازنین اش را در آغوش ما شست. او هنگام شنا همه اش به ان لیل میاندیشید. هنگامی که خدای خورشید چشمانش را بست، اینانا الهه ی عشق اجازه داد که او  بوسه ای بر لبان نین لیل بنشاند.
خدایان ناراضی جواب دادند :
- اجازه، بدون مشورت با ما و خود دختر؟! نه، چنین کاری نباید صورت میگرفت.

نین لیل بعد از آن پیشآمد به ساحل میامد و گاهاً نیز در رود خانه شنا میکرد ولی خبری از پسر نبود. او، همه ی فکر و خیال اش پیش ان لیل بود.  از دروازه بان سوراغ او را گرفت:
- ای دروازه بان، که بر رفت و برگشت همه نظارت میکنی، آیا خبری از ان لیل داری؟
- ان لیل را می شناسم اما او را ندیده ام و نمیدانم کجاست.

دختر رفت از آبهای رودخانه پرسید:
- ای " اید سالا"  رود مقدس، که آبهایی به  گوارایی اشک داری، خبری از ان لیل داری؟ چرا در ساحل پیدایش نیست؟
رود جواب داد:
- خدایان او را به دیار مردگان فرستاده اند. چون بدون اجازه تو و خدایان، بوسه بر لبان تو نهاده بود. او به خاطر شاکی بودن ات همیشه از تو فرار می کند و خود را از دیدگان ات پنهان نگاه می دارد. اما حالا در زیر زمین، در دنیای مردگان محکوم و آواره است.
- ای " اید سالا"  رود پاک، که آب گوارایت پاکی تن ام را به من هدیه کرده است، ترا سپاسگزارم . جاودانه جاری باد آبهای خروشانت.

نین لیل وقتی فهمید پسر به گناه یک بوسه در دنیای مردگان آواره است روی به سوی دروازه ی دیار مردگان نهاد. از دروازه بان سوراغ ان لیل را گرفت. اما ان لیل سفارش کرده بود که اطلاعی به  دختر ندهد. دروازه بان به دختر گفت:
- اجازه ندارم از ان لیل خبری بدهم. تو میتوانی به دیار مردگان بروی و او را جست و جو کنی. اگر  فکر میکنی او اینجاست. اما بدان که راه باز گشتی برایت نیست.

دختر گفت:
-  ان لیل نباید از من فرار کند. خدایان نباید به خاطر بوسه او را به دیار مردگان بفرستند. من ان لیل را دوست دارم. لذت اولین بوسه ای که او بر لبانم نهاده هرگز فراموشم نمی شود. من او را بخشیده ام. اما باید منهم اولین بوسه را بر لبان او بنشانم.

دختر از هفت دروازه گذشت و وارد دنیای مردگان شد. از رود خانه ها سوراغ او را گرفت:
- ای رود خانه خشک دیار مردگان، ای آبهای خون رنگ دیار بی بازگشت، من از دنیای زندگان میایم. آیا ان لیل من را دیده اید؟
جواب دادند:
- اینجا انسانی نیست. هرچه هست استخوان است. اینجا آب نیست هرچه هست خون است. اجازه نداریم از ان لیل چیزی به تو بگوییم.

 چون ان لیل خبر ورد دختر را شنید تا توانست فرار کرد و خود را از دید او پنهان نمود. اما دختر او را رها نکرد. به دنبال اش رفت. عاقب ان لیل ایستاد و رو به دختر گفت:
- نین لیل اینجا رودی نیست که آب تنی کنی. رودخانه های دیار مردگان همه آدم خوار اند. اینجا آبهای گوارایی چون اشک نیست که تو از آنها بنوشی. در رودخانه های دیار مردگان خون جاری ست. تو چرا به این دیار آمدی که هیچ راه باز گشتی ندارد؟

دختر گفت:
- نتوانستم ترا فراموش کنم. لذت اولین بوسه ات مرا به سوی تو آورد. میخواهم تورا از بوسه سیراب کنم.
- نه، برو، برو راحتم بگذار. با یک بوسه مرا به دیار مردگان فرستادی، اگر از بوسه هایت سیرابم کنی مرا به دنیای مردگان هم راه نمی دهند. برو راحتم بگذار. برو بوسه هایت را برلبان مردی دیگر بگذار. بوسه ها که برای تو فرقی با هم ندارند. مرا رها کن!
- این طور نگو! من ترا بخشیده ام که هیچ، میخواهم با تو زندگی کنم.
- در دیار مردگان میخواهی با من زندگی کنی؟! این زندگی نه به درد تو میخورد و نه به درد من. زندگی همان است که در دنیای زندگان است.
- دنیای زندگان به چه زنده است؟ اگر این بوسه نباشد به چه درد میخورد؟
- نه، در دیار زندگان هم بوسه ای نیست. بوسه ها آنجا خرید و فروش می شوند. دیار زندگان دیار خرید و فروش بوسه هاست.
- بوسه ی دنیای دوست داشتن، مانند بوسه دیار خرید و فروش نیست. من هم همین را میگویم. از من فرار نکن. بگذار ترا در آغوش بگیرم و بوسه بر آن لبان و چشمانت بنشانم.
- نه، برو، از من دور شو! همه این را میگویند. هم خودشان را گول میزنند و هم دیگران را. همه یا خریداراند یا فروشنده.
-حق با توست. اما بین این « همه» یکی هست که مثل دیگران نیست. چرا نمی خواهی این را ببینی.
- نمی بینم؟ من با اولین نگاهم، دم درخانه یتان ، ترا شناختم. در اولین تلاقی نگاه هایمان. چطور ترا نمی بینم؟
- خیلی خوب. پس چرا فرار میکنی؟ چرا خودت را از من پنهان میکنی؟ چرا نمی خواهی یکی شویم؟
- آری، تو مثل دیگران نیستی. اما برو، به دنبال من نیا! کسی با کسی یکی نمیشود. همه تنها هستند. حتی بچه مشترک هم داشته باشند. نه، هیچ وقت کسی با کسی یکی نمی شود. برو راحتم بگذار! همان بهتر که با مردگان درآمیزم تا اینکه در دیار خرید و فروش بوسه ها باشم.
- زندگی گلی ست که می روید و بعد از مدتی کوتاه خشک میشود. زیبایی، شکوفایی غنچه ی  این گل است. چرا نمی خواهی تا وقتی که خشک نشده ایم از زیبایی خود لذت ببریم؟
- نین لیل تو به تن ات، به جوانی ات می نازی، و میخواهی که از آنها لذت ببری. ولی من مثل تو نیستم. من شیفته نگاه دیدگان تو ام که پژمرده نمیشود. دلباخته ی چشمانت هستم که پژمرده نمی شوند. من عاشق وجود توام که نیستی نمی پذیرد. من و تو دو دنیای جداگانه داریم. برو، در پی من مباش. مرا رها کن و راحتم بگذار!
- دلباخته ی من، به خاطر تو به دیار مردگان آمدم که بگویم دوستت دارم. آمدم که دنیا های همدیگر را بشناسیم. ما میتوانیم دنیای مشترکی بسازیم. سخن تو حرف دل من است. من شاید نتوانم منظورم را خوب بیان کنم ولی اینکه دوست داشتن تنها به خاطر دوست داشتن است و نه چیز دیگر، منهم با تو موافقم.
- دوست داشتن. تو چه می فهمی که دوست داشتن چیست؟
- میخواهم از تو یاد بگیرم.
- من هم نمی دانم.
- خوب. بگذار با هم پیدایش کنیم.
- تا با هم پیدایش کنیم کارمان به دیار مردگان میکشد، همانطور که کشیده است.
- پس میگویی چکار کنیم؟
- تو از سمت راست راهت را بگیر و برو. منهم از سمت چپ راهم را ادامه میدهم.

دختر و پسر به راه شان ادامه دادند. روز دوم نه، ماه دوم به همدیگر برخوردند. ولی بدون یک کلمه  حرف از کنار هم رد شدند. ماه سوم نیز به یکدیگر برخوردند. دختر لبخندی زد و رو به پسر گفت:
- باز که تنهایی؟
پسر جواب داد:
- با مردگان نمی توانم یکی شوم. اما تو چرا تنهایی؟
دختر جواب داد:
- من هم نمی توانم با مردگان یکی شوم. بهتر نیست بنشینیم اینجا با هم صحبت کنیم؟
پسر سخن او را پذیرفت و گرم بحث و گفت و گو شدند.
آنها خیلی بحث کردند ولی به نتیجه ای نرسیدند. چون «الهه ی عشق» این صحبت ها را شنید با خدایان و الهه های دنیای زندگان و مردگان موضوع را در میان گذاشت . 50 تن از خدایان و الهه ها به اضافه 7 تن الهه و خدای بزرگ به این نتیجه رسیدند که این دختر و پسر مثل همه نیستند. زندگی را جور دیگری می بینند. و به خاطر عشقی که دختر به پسر دارد و به دنبال او حتی به دنیای مردگان هم آمده است، و به خاطر اینکه پسر با اجازه الهه عشق، اولین بوسه را بر لبان او نهاده، بهتر است از گناه پسر درگذرند و آنها را به ساحل رود خانه برسانند که در مورد آینده یشان خوب فکر کنند و تصمیم بگیرند. آنها در دیار مردگان به نتیجه نمی رسند.

چون دختر و پسر همدیگر را در کنار رود خانه " اید سالا" یافتند با هم قرار دیدار گذاشتند. و خواندند:

نگاه - با نگاه
به رنگ بوسه

من
از من خالی
به رنگ خوشۀ گندم.

تو در پی من
          همیشه نگاه!
نگاه نمی زداید 
           خودش را.                        

من
در تو نیست میشوم
                   از من
تو در خود نیست میکنی
                      مرا

هستی تو 
       نگاه من
نیستی من
      نگاه تو

نگاه اندر نگاه...

بوسۀ گندم
به رنگ تو
به رنگ من.

 آنها مدتی بعد، ازدواج کردند.
 نین لیل و ان لیل به خاطر عشق شان به همدیگر، که خدایان و الهه ها هم در جریان آن قرار داشتند، به مقام خدایی و الهه گی رسیدند. از آن روز تا کنون نین لیل الهه ی باد و توفان و ان لیل خدای باد و طوفان، خوانده میشوند. تا باد و توفان برقرار است شیفتگی آنها هم ادامه دارد. چنین بود که شیفتگی یک پسر بی نام، و دلباختگی متقابل یک دختر بی نشان، آنها را به مقام فرمان روایی باد و توفان برگزید.

*

-آی ان لیل!
آی نین لیل!
بگذار آب بیاید و بندها را بروبد
تا "کی-ان-گیر" هم با گل بشکفد.

بیدار کنید آذرخشم را
بیدار کنید بارانم را.

تا جاری شوند سیل هایم
تا یکی شوند رودهایم.
بیدار کنید ابرهای بارانیم را.

در "کی- ان- گیر" کثافت تا حلقوم بالا آمده است
اینجا مملکتی ست یا اسطبل حیوانات؟

بیدار کنید توفانم را
بیدار کنید بارانم را.

بگذارید آب بیاید و بندها را بروبد
تا «کی-ان-گیر» هم با گل بشکفد.

ناما مادر خدایان، الهه  بزرگ، چنین گفت به ان لیل و نین لیل.
به دنبال این سخن، توفان آب در گی ان گیر آغاز شد. که آنهم قصه ی دیگری ست،
که خلقها می سرایند.