۳۱ تیر ۱۳۵۸ (۲۲ ژوئیه ۱۹۷۹)؛ صدام نشست رهبران حزب بعث را برگزار کرد تا از منتقدین زهر چشم بگیرد و جای پای خود را محکم کند. دستور داد در آن نشست همه حرکات و سکنات حضّار فیلم‌برداری شود. شماری از مداحّان در آن مراسم مهندسی‌شده؛ تا توانستند های و هوی کردند و قربان صدقه رهبری رفتند. صدام در آن نشست اسامی تعدادی از اعضا را که به زعم وی جاسوس و خائن به‌شمار می‌آمدند یکی یکی قرائت کرد و گفت از جای خود بلند شوند و بیرون بروند. مامورین استخبارات آنها را از سالن با خودشان می‌بردند و روزهای بعد گفته شد که زندان و جوخه‌ی آتش، در انتظارشان بوده و تیرباران شده اند. رئیس جمهور عراق که «ان‌شاء‌الله، ان‌شاء‌الله» از زبانش نمی‌افتاد؛ تصمیم خودش را به مبارزه علیه استعمار و استثمار و بی عدالتی نسبت داد. در «جبر جّو» آن نشست عجیب و غریب؛ مریدان و مداحّان حالی به حالی شده و بارها و بارها کف زدند و شعار دادند. سپس یکی یکی پشت میکرفن آمده رهبری بی همتا و شجاعانه صدام حسین را ستودند. تعدادی از آنها نشان می‌دادند که اشک در چشمانشان حلقه زده و با دستمال پاک می‌کردند. گفته شده خود صدام هم خودش را به این حالت می‌زد.

---

پانویس