گوزگو
ائله کی «باهار» گوزگویه باخدی، یایی اؤز یانیندا گؤردو. و بیر سئوینج گولوشو اونون دوداقلارینا قوندو.
پنجره آچیق ایدی. اورمو گولوندن بیر دوزلو یئل گلدی. آینانین اوزونه بیر آز توز-تورپاق قوندو. باهارین اوریی سیخیلدی! و بیردن-بیره برک هیرسلندی! گوزگونو قووزادی گؤیه! «یای»، آینادا باغیردی:
- یوخ! گوزگونو سیلمک گرک!
اونون سسی دونیانین هر یئرینده جینگیلده دی، اما باهار اونو ائشیتمهدی. آینانی ائله چالدی یئره کی، هم یایی سیندیردی، همده اؤزونو!
آه
چوخ قدیم زامانلارین بیرینده، ایکی دنیز پریسی، داغ کیمی ماوی دالغالاری یاریب ایره لی اوزوردولر.
اونلارین هر هانسی بیریسی "آه" چکنده دنیزده توفان قوپوردو.
بیریمجی پری دئدی:
- گل سؤز وئرک "آه" چکمیک، راحت ایره لی گئدک.
ایکیمجی پری اونون سؤزونه باخدی، و بیر-بیرلرینه قوول وئردیلر کی، "آه"
چکمهسینلر.
اما ایکیمجی پری عهدینی اونوتدو.
ائله کی، آه چکدی، دنیزده بیر ائله توفان قوپدو کی، بیریمجی پرینی ساحیلین داشلارینا چالدی!
و او بیر داها دنیزه دؤنه بیلمهدی.
ایکیمجی پری تک قالیب یالقیزلیق ساحلینه دوشدو.
بیر زامان سونرا «گمیچی» کندینین اهالیسی، دریا قیراغیندا دوز ییغاندا، اونلارین اؤلوسونو
بیر-بیرینین یانیندا تاپدیلار.
A.Elyar
AH
Çox qədim zamanların birində, iki dəniz pərisi, dağ kimi mavi dalğaları yarıb irəli üzürdülər.
Unların hər hansı birisi "ah" çəkəndə dənizdə tufan qopurdu.
Birimci pəri dedi:
- Gəl söz verək "ah" çəkmiyək, rahat irəli gedək.
İkimci pəri onun sözünə baxdı, və bir-birlərinə qovl verdilər ki, "ah"
çəkməsinlər.
Amma ikimci pəri əhdini unutdu.
Elə ki, ah çəkdi, dənizdə bir elə tufan qopdu ki, birimci pərini sahılın daşlarına çaldı!
Və o bir daha dənizə dönə bilmədi.
İkiməci pəri tək qalıb yalqızlıq sahilinə düşdü.
Bir zaman sonra «Gəmiçi» kəndinin əhalisi, dərya qırağında duz yığanda, onların ölüsünü
bir-birinin yanında tapdılar.
GÜZGÜ
Elə ki, "Bahar" güzgüyə baxdı, "Yay"ı öz yanında gördü. Və bir sevinc gülüşü onun dodaqlarına qondu.
Pəncərə açıq idi. Urmu gülündən bir duzlu yel gəldi. Aynanın üzünə bir az tuz-torpaq qondu. "Bahar"ın ürəyi sıxıldı! Və birdən-birə bərk hirsləndi! Güzgünü qovzadı göyə! "Yay", aynada bağırdı:
- Yox! Güzgünü silmək gərək!
Onun səsi dünyanın hər yerində cingildədi, amma "Bahar" onu eşitmədi. Aynanı elə çaldı yerə ki, həm "Yay"ı sındırdı, həmdə özünü!
آه
در زمان های خیلی خیلی دور، دو پری دریایی، موج های آبی کوه پیکر را میشکافتند و پیش میرفتند.
ولی هربار که یکی آه میکشید دریا طوفانی میشد.
پری اولی گفت:
-بیا قول بدهیم که آه نکشیم، بگذاریم را حت پیش برویم.
پری دومی سخن او را پذیرفت و هر دو به همدیگر قول دادند که آه نکشند.
اما پری دومی عهدش را فراموش کرد. و وقتی آه کشید چنان طوفانی در دریا به پا شد که
پری اولی را برسنگهای ساحل کوبید. و او دیگر هرگز نتوانست به دریا بازگردد.
پری دومی تنها ماند، و به ساحل تنهایی افتاد.
مدتی بعد، اهالی روستای گَمیچی درساحل دریا، به هنگام جمع آوری نمک، پیکر بیجان آنها را در کنار یکدیگر یافتند.
آینه
«بهار» وقتی به آینه نگاه کرد، «تابستان» را در کنار خود دید و لبخند شادی برلبانش نشست.
پنجره باز بود. باد شوری از سوی دریاچه ی ارومیه وزید و اندک گرد و غباری به روی آینه نشست.
بهار غمگین و عصبانی شد. آینه را بالا برد. تابستان در درون آینه فریاد زد:
-نه! آینه را باید تمیز کرد.
صدا در گوش جهان پیچید.اما بهار آنرا نشنید.آینه را بر زمین کوبید، هم تابستان را شکست و هم خود را!
---
داستان کوتاه :
BÜRC-برج
http://www.iranglobal.info/node/64891
نوخ سر Nuxsər
http://www.iranglobal.info/node/64973
Göy qurşağı رنگین کمان
http://www.iranglobal.info/node/65081
آینه GÜZGÜ
http://www.iranglobal.info/node/65094
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید