اشتباه مشروطه تكرار نخواهد شد. آزربايجان براى ايرانيّت نخواهد جنگيد. شعارها و شعور سياسى ما با هم در تفاوت است.

ما آريايى نيستيم
انسان را مى پرستيم

كجا بوديد وقتى ملت آزربايجان در خرداد بر عليه تبعيض و ستم به پا خواست؟
نه تنها با ما هم آواز نشديد كه بر ما شديد.

كجا بوديد وقتى زلزله ما را فرو ريخت؟

كجا بوديد وقتى قاراباغ را ارامنه اشغال كردند؟ نه تنها دفاع نكرديد كه به داشناك ها پيوستيد.
آن روز چرا شعار نداديد كه؛
قره باغ را رها كن
فكرى به حال ما كن.

اين جنگ، جنگ ما نيست. جنگ در سوريه و لبنان و ديگر كشورها هم مال ما نيست.

مگر ما با شما در حكومت و اداره ى اين جغرافياى آشفته سهيم هستيم كه الان برايش بجنگيم؟

اگر دهه ها قبل به ما مى پيوستيد و طرد و دفع و انكارمان نمى كرديد شايد به شما مى پيوستيم.
كجا بوديد وقتى سهم ما را از بودجه كسر كردند و بر مالياتمان افزودند؟

كجا بوديد وقتى درياچه ى اورمو را خشك كردند؟ نه تنها با ما همصدا نشديد بلكه به جوكسازى در مورد درياچه پرداختيد.

اصلاً من چرا مى پرسم كه كجا بوديد؟ مگر شما در تلخترين و حساس ترين وقايع سياسى و اجتماعى كنار ما بوديد؟
كلاً مگر شما با ما بوديد و با ما هستيد؟

حالا چرا بايد ما با شما باشيم؟
يك دليل قانع كننده بياوريد تا برايتان جانفشانى كنيم.

همين الان روزنامه ى ايران دارد هويت و هستى و تاريخ ما را مى كوبد و يك نفر از درون شما در رد اين انسان ستيزى يك سطر ساده حتى به خاطر رفع مسئوليت نمى نويسد.
ما از چه چيز شما دفاع كنيم وقتى از سر تا به پا بر ما مى تازيد؟

از شما دزدى شده است؟ كجا بوديد وقتى داد مى زديم كه معادن و انرژى و هويت و زبان و ميراث فرهنگى آزربايجان را مى دزدند؟ كه دزد، خود شما بوديد.

آزربايجان تصميم خود را گرفته است. آزربايجان براى ايرانيت و باستانگرايى و براى تقويت اشغالگرى و آسيميلاسيون مبارزه نخواهد كرد. آزربايجان براى خودش خواهد جنگيد.

در مشروطه براى شما جنگيديم. خوش به حالتان شد. رضا پالانى آمد. زبان و فرهنگ و هويتمان را سركوب كرديد.

تبريز در بيست و نه بهمن به پا خواست. حكومت را قبضه كرديد. بدتر از رضاخان به جان فرهنگ و هويتمان افتاديد.

آزربايجان ديگر به شما اعتماد ندارد.

از اين سر و سوداى دردسرساز دست برداريد. قبلاً هم گفته ام، آزربايجان سرِ ايران نيست سرِ خودش است.

قبلاً نوشته ام، تبريز ديگر برايتان نخواهد جنگيد.

شما ارزش هاى دموكراسى و مدرنيسم را بلد نيستيد و نشديد. شما ديگرى دوستى را به ديگرى ستيزى ترجيح داديد.

شما وقتى سرتان درد مى گيرد به گلايه و آخ و اوخ مى افتيد كه چرا ما برايتان نوازش و التيام نداريم اما وقتى جان ما را مى گيرند همصدا با حكومت و فاشيسم و راسيسم به رقص و شادمانى بر مى خيزيد.

شكل و جنس مبارزه ى ما آزربايجانى است نه خراسانى و كرمانشاهى و غيره.

شكل تبعيضى كه شما از آن حرف مى زنيد با شكل تبعيضى كه ما مى گوييم زمين تا آسمان متفاوت است.

شما از موضوع و موضع اشغالگرى دفاع مى كنيد. تنها دغدغه ى شما اين است كه شكل حكومت اشغالگرى را مطابق خواست خويش نقاشى كنيد. شما براى شكست تخت اشغالگرى خيز برنداشته ايد بلكه قصد تصاحب و مالكيت آن را داريد.

شما دغدغه ى زبان و فرهنگ و نسل كشى نداريد.

شما در شعارهايتان از دست شمر به يزيد پناه مى بريد. از حكومت سنتى و راديكال و ستمكار به سمت سلطنت بى پايه و اساس و مرتجع پناه مى بريد.

شما در پى تغيير نيستيد، در پى گردش و چرخش حكومت هاى " ديگرى ستيز " و مستبد هستيد. ماهيت و شكل مبارزه ى شما مدرن و دموكرات نيست.

شكل مبارزه ى شما ايرانيت آخوندى و سلطنتى و غيره است اما شكل مبارزه ى ما آزربايجانچيليق و توركچولوك مى باشد.

برويد و از كوروش كبيرتان بخواهيد كه آسوده نخوابد و نعشش را بتكاند و نجاتتان دهد.

تكانى به خودتان بدهيد. ما مثل شما نيستيم كه در سركوب انسان با حكومت و فاشيسم همصدا باشيم.

هر وقت حكومت، ما را در تنگاى سركوب و ستم قرار داد از سلطنت طلب و اصلاح طلب و ديگر سه نقطه طلب ها آشكارا طرف حكومت را گرفتيد و بر ما تاختيد. ما اما نه طرف حكومت را مى گيريم و نه طرف شما را. بر شما هم نمى تازيم بلكه اگر براى تغيير بجنگيد تحسينتان خواهيم كرد.

شايد بايد ديگر زمان فهم اين حقيقت رسيده باشد كه بدانيد و بفهميد از امروز، خراسان سر ايران است نه آزربايجان.

باقى بقايتان.
جانمان نيست فدايى تان.